Qachondir bir oqil va m?

min yigit o'ziga o'xshagan bir oqila qizni yaxshi ko'rib qolibdi. Yigit juda ziyoli, kelishgan, qiz ham ?ta sohibjamol qiz ekan. Bu sevgilari judayam mustahkam, sira ham bir-birlari bilan tortishishmas, janjallashishmas ekan. Nihoyat ota- onalari roziligi bilan ular unashtirilibdi. Lekin afsuski to'yga yaqin bir baxtsizlik r?y beribdi. Qizning uyiga ?t tushibdi va qiz olov ichida qolib ketibdi. Harchand urinsalarda qizni qutqarib olishganda qiz bexush holda, tanasining ancha qismi kuyib b?lgan holda edi. Qizni ming mashaqqat bilan davolatishibdi. Lekin qiz ?ziga kelib k?zguga qaraganda yuzidagi chandiqlarni, tanasidagi jarohat izlarini k?rib yig'labdi. U yigitni judayam sevarkan. Shuning uchun har jihatdan mukammal yigitga ?zini noloyiq deb hisoblabdi. Va keyin u yigitga turmushga chiqishdan bosh tortibdi. Yigit unga k?p yolvoribdi, lekin qiz ?z fikrida qat'iy turib olibdi. Bu holdan keyin yigit betob bo'lib qolibdi. Bir- necha kun og'ir ahvolda yotib, keyin oyoqqa turibdi. Lekin baxtsizlik q?sha kelarkan. Yigitning ko'zi ojiz bo'lib qolibdi. Buni eshitgan qiz yana ?yga tolibdi. Nihoyat u yigitga turmushga chiqib, unga bir umr g'amx?rlik qilishga qaror qilibdi. "Mening og'ir holimda ham uylanish fikridan qaytmagan mehribon insonni men ham og'ir kunida tashlab ketmasligim kerak. Bas, u dunyoni mening k?zlarim bilan k?rsin",- ?ylabdi qiz. Chunki u yigitni judayam kuchli sevarkan. Yigitning taklifini qabul qilgach ular turmush qurishibdi. Ular uzoq vaqt baxtli hayot kechirishibdi. Vaqti soati kelib qiz hayotdan o'tibdi. Keyin bilishsaki yigitning ko'zi ojiz emas ekan. U shuncha vaqt dunyoni ?z k?zlari bilan k?rib yashagan, qizning iztirob chekmasligi uchun bu haqda hech kimga bildirmagandi. Bu ishni esa o'z sevgisi uchun qilgandi. Chunki yigit ham qizni judayam qattiq sevardi