Ganîdir aşk ile gönlüm ne mülküm ne menâlim var

Ne vasl-ı yâra handânam ne hicrândan melâlim var
Ne sağ olmak murâdımdır ne ölmekten kaçar cânım
Cihânda hasta-i aşk olalı bir hoşça hâlim var
Ben ol hayrân-ı aşkım ki yitirdim akl u idrâki
Ne âlemden haberdâram ne kendimden hayâlim var
Ne meyl-i külbe-i ahzân ne seyr-i sohbet-i yârân
Ne ta’n-ı zâhid-i nâdân ne ceng ü ne cidâlim var
Cihân fânidir ey Yahyâ Hüvel-Hayyü Hüvel-Bâkî
Değişmem atlas-ı çarha benim bir köhne şâlım var
| Şeyh'ül-İslam Yahya Efendi
Aşk ile zenginim ben, malım mülküm yok.
Yâra kavuşmak ile de sevinmem, ayrılıktan şikâyetim de yok.
Yaşamak arzum da yok, ölmekten korkum da...
Aşk hastalığına düştüğümden beri hoş bir hâlim var.
Öyle bir hâl ki hasta ama şifa istemiyor.
Aşk sebebi ile akıl ve idraki kaybettim,
Alemi de kendimi de bilmez haldeyim.
(Yusuf Aleyhisselâmın hasretiyle ağlayan babası Ya’kub aleyhisselâmın evi olan külbe-i ahzân'ı yani 'hüzünler kulübesi'ni hatırlatarak)
Meylim/eğilimim külbe-i ahzan'a da değil, dostlar sohbetine değil.
Ham sofuyu yermekle de meşgul değilim; kimse ile kavgam da mücâdelem de yok
Dünya geçicidir ey Yahyâ, hayat sâhibi ve bâkî olan ancak Allah.
Dünyâdaki en pahalı kumaşlara -zımnen makamlara- değişmeyeceğim ama pazara çıkarsan kimsenin müşteri bile olmayacağı eski bir şalım var