Дар беморхона вақти таъомхӯрӣ, таъомҳо хеле гуногунанд.

Ба яке шурбо бо гӯшти мурғ медиҳанд, ба як каси дигар танҳо оби шурбо ва ба дигаре ҳатто онро низ тнамедиҳанд ва мегуянд фақат об бинуш.
Ҷолиб ин аст, ки ҳеҷ яке аз ин беморон шикоят намекунанд. Зеро онҳо пазируфтаанд, ки касе ин тавсияҳоро додааст, табиб аст ва он касе, ки табиб аст, ҳаким аст.
Пас агар дар зиндагӣ низ Худо ба мо кам дод, шиква накунем, ки чаро мо чун фалонӣ сарват надорем. Ин корҳо аз руи ҳисобу ҳикманд. Ҳамаи инҳо замоне нек хоҳанд буд, ки мо ба ризои Худо розӣ ва шукргузор бошем.
Субҳ ба хайр! t.me/azharzoveya