КАРА КӨЗ чыгармасы 9 болум

Бекжан автобустун уулу жана Тилек менен Сабина жашынып кетчү бөлүгү тарапты карап жаткан. Жок, байкалчудай эмес. Билген киши эле барып ачып жибербесе же ит гана адам жытынан таап албаса, башка эч ким таппайт. Жука фанеранын ары жагында адам отурганы эч билинбейт. Эмнегедир көңүлү жайлана түштү. Ушул ишти бүтүрсө, кызын дарыланууга алып барса... Баары жакшы болот, буюрса. Терең дем тартты.
Автобусун ачып коюусу керек, жүргүнчүлөр чогула берсин. Ушуну ойлонуп ордунан тура бергенде эле көк-ак түскө боёлгон Цивик жайма-жай вокзалдын жанынан өтүп кетти. Ичиндеги адам кимдир бирөөнү издегендей. Бул унааны жазбай тааныды. Аскардын тааныштары аркылуу автобусун оңдотмокчу болуп барганда жаш орус слесарь айдап келген. Ысымы Саша беле? Айтор, Аскардын тааныштары... Заматта башына түркүн ойлор келип-кетти. Эсин жыйганча кайра эле ошол унаа пайда болду. Автобуска катар токтогон жол тандабаска далдоолоно жашынды. Цивиктин айдоочусу бул ирет атайын токтоп, Бекжандын автобусун бир топко карады... Бекжан чыгыш керек экенин түшүндү. Бул жөн жай өтүп баратканын же аңдып келгенин түшүнүүсү керек...
Капыстан чыга калганга айдоочу алдастай кетти. Анын үстүнө Бекжан аны таанып, “кандай, Саша?” деп кол жаңсап жиберди.
– Чёрт!- деди ооз учунан орус жигит. Кээде ушинтип шашып сүйлөгөндө кекечтиги кала түшөт.
– Кандай, Саша? Эй, тааныдыңбы, мен Бекжан...
– О! С-салам...
– Жөн жай элеби?
– Мм... Ро-россияга би-би...
– Билеттер ар кандай, 1500дөн өйдө.
– Аа...
– Ошону сурайын дедиң беле?
– А-аскар байкени көрдүңөрбү?! Жолугуп жатасыңарбы?
– Жок!- Бекжан болушунча шек туудурбагыдай жооп бергенге аракет кылды.
– Мен да көрө элекмин... Мейли анда, мен кетейин! Жакшы туруңуз...
– Мейли, жакшы бар.
– А сиз Россияга качан кетесиз?
– Билбейм. Бүгүн кетип калышым ыктымал... Же эртең. Клиентке карайбыз.
– Аа...- орус жигит унаасы менен жылып кетти.
“Бул бир нерсени билет” деди Бекжан аны карап, ушу тапта тиги орус жигит да дал ушул эле ойду ойлоп жаткан.
ххх
Дарбазанын тыкылдаганын адегенде Сабина укту. Буга чейин бул үйдү бирөө да тыкылдаткан эмес. Бекжан өз ачкычы менен кирип келчү. Деги ким келди? Парданын артынан шыкаалап карады. Бир убакта каалганын астындагы боштуктан баш салып караган жаш баланын жүзүн көрдү.
– Тилек... Дарбазаны бир жаш бала кагып жатат...
Сыртка чыгып кеткен жигит түз эле барып дарбазаны ачты. Сабинанын ичин муздак шамал аралап өттү. Милиция болсо эмне кылмак? Тилек коркпой гана ачып салды.
– Таак...- үйгө кирип келе жаткан жаш бала менен Тилек эски тааныштардай сүйлөшүп жатты. Сабина ичкериге киргенде гана тааныды. Бекжандын уулу тура.
– Ошол, атам сиздерди сак болсун деди. Рейсти, балким, эртеңкиге жылдырышым мүмкүн дейт. Аскар деген кишинин орус таанышы бүгүн автобусту аңдыптыр.
– Эмне болгон Саша?
– Билбейм. Атам айтты... Телефондон эле айтып койбойсузбу десем болбой мени жөнөттү.
– Рахмат! Сен баатыр турбайсыңбы! Сабина, а эмне бизде дагы бир Саша бар беле?
– Демек...
– Эмне демек?
– Демек, Саша экен да. Ал биздин Саша байкенин уулу... Демек, ал акча тууралуу уккан.
– Анткорлонбой баарын ачык айтчы! Жаңы эле мени менен кошула калып уккан кишидейсиң го...
– Жо-ок... Ал тууралуу уккам. Тааныйм керек болсо. Бирок ал жөн гана автослесарь болчу. Кекеч... Эч нерсе менен иши жок кадимки адам. Саша байке аны мындай иштерге аралаштырчу эмес. Экөөнүн көрүшө элегине да бир топ жыл болгон... Мен аны билбейт го деп ойлогом. Көрсө, Саша байке уулун көзөмөлгө койгон окшойт да.
– Демек, Саша байке сага да, мага да, Аскарга да ишенген эмес! Анын өзүнчө пландары болгон окшойт. Мейли, шашпай сүйлөшөбүз ал боюнча. Азыр башка маселе... Бүгүнкү рейсти токтотууга болбойт! Сен атаңа барып айт, баары ошол боюнча эле калат. Бизге келбесин... Такси барат. Ичиндеги сумканы жүктөп алсын. Ага чейин сен автобустагы биз жашынып барчу жерде отур. Сумканы салар менен аны ачып койгунуң, макулбу?!
– Макул!
– Сен анда бара бер!
ххх
– Жок, мен түшпөйм!- кыз артка кетенчиктеди.
– Анан эмне кыласың?
– Сен кет! Мен алаксытам деп сүйлөштүк эле го.
– Ошондо эмне, сен экөөбүз ажырашат белек, ээ?- Тилек жылмая сурады.
– Мен сенин жашооңду талкалап салдым. Сен качышың керек. А мен болсо акыры ушул күнгө келмекмин. Сени жакшы көрөм... Бирок мен жаныңда болсом сенин жашооңдун ого бетер бырын-чырыны чыкмак. Ошондуктан сенин жалгыз кетип жатканыңа каршы эмес болчумун... Анын үстүнө сен мага ишенбей калдың,- кыз дагы сөзүн уламак, бирок Тилек анын эрининен өөп токтотту. “Болду” деди ал: – Сен азыр буга түшөсүң. Акча жаныңда болот. Барган соң ал акчадан Бекжанга бересиң. Жарымын бер. Жарымын Бекжан Кыргызстанга келгенде менден алат. Келиштик, ээ?!
– Жок!
– Коркпо! Мен артыңдан барам... Азыр аларга сенден мурун мен керекмин!
ххх
Бул жолу Тилек өзүн аябай эркин сезип жатты. Көрсө, эч кимден жашырынбай, каалагандай басып жүрүүнүн өзү да сонун нерсе турбайбы?! Кандайдыр бир көңүл көтөргөн шайдооттук менен көчөлөрдө кадам таштап баратты. Акыры бир такси тосту да, Чоң-Арыкты көздөй жөнөдү...
БМВнын үстүн чаң басыптыр. Дымып жаткан экен. Ачкыч бураганда эле уктап жаткан жырткыч ойгонгондой “дүрр” эте үн чыгарды.
– Кеттик эмесе! Уят кылба мени!- деди рулдагы Тилек БМВнын рулун мыжыгып. Байлоосунан бошонгон жырткыч сымал шуу эте гараждан чыккан капкара унаа шаарды көздөй алда ненин ичинен чыкчудай жөнөп берди.
ххх
Жайма-жай гана өтүп бараткан унаанын айдоочусу Айкага аябай тааныш учурап кетти. Шашкалактаган бойдон терезеге чуркап, нес болуп калды. Ооба, Тилек болчу. Эч нерсе болбогондой, жай баракат гана милициянын имараты тарапты көздөй өтүп баратыптыр... Бет алдын тик карап алган. Кылчайган жок. Демек, ал эзели Айка тууралуу ойлогон эмес. Бир кылчайып карап өтмөк да. Айка эсине келе түшкөндөй телефонун ала калды да, “Тилек... Тилек бул жакта жүрөт” деп кимдир бирөөгө азыркы көргөнүн айтып баштады.
ххх
– Деги сен мени издеп жатасыңбы?- бул үндү укканда Бакыт өзүн жоготуп коё жаздады. Канчадан бери издеп жаткан адамы өзү чалып жатат го. Жини кайнап чыкты.
– Табам жакында. Тирүүлөй териңди сыйрыйм.
– Терезеден сыртты карасаң...
Терезеге келгенине өзү өкүнүп кетти. Маркум досунун жол тандабасында, аны жылмая карап Тилек отуруптур.
– Энеңди... Өлтүрөм!- Бакыт кабинетинен атып чыкты. “Даярдангыла!” деп бакырды ал коридор менен шуулдап баратып.
ххх
Заматта шаардын ичи ызы-чуу болуп кеткендей болду. Милиция унаалары чуулдап эле биринин артынан бири жөнөп жатышты. Айканын чалуусунан кийин милиция имаратына жетип келген орус жигит түшүнбөй эле туруп калды. Ал мындай болот деп күтпөгөн...
ххх
Дал ушул тапта Бекжан чоң кара сумканы автобустагы баласы отурган жашыруун жерге жүктөдү. Ал жүктөлөр менен Бекжандын уулу тырмалап аны ачып баштады... Эртерээк ач деп тапшырышкан ага... Шашкалактап ачып жиберип бала делдейип туруп калды... Сумкада кара көздөрү бажырайган сулуу кыз бүрүшүп алып, бир нерсеге таарынгандай ыйлап жатыптыр...
Ысык-Көл менен Бишкекти туташтырчу айланма жолдо БМВ ишенимдүү жүрүшүнөн жазбай күркүрөп бара жатат. Улам бир унааны кыйгап өтүп, куду асмандагы куш сымал шукшурулуп алган. Чөкө-таандын балдарынан бетер артынан 5-6 милиция унаасы чуулдап ээрчип келатат. Рулда бара жаткан Тилек улам ылдамдыгын азайтып, милиция унаалары демиккендей жете келгенде кайра газды басып ылдамдап келекелей коюп жатты. Бул жолдо ок чыгара алышпайт. Муну Тилек жакшы түшүнөт. Азыр бул жолдо унаа көп... Болду-болбоду Боомдун ичинен токтотууга аракет кылышса керек. Бирок ал аракеттеринен майнап чыгабы? Бул БМВ азыр шамалды кууп жетчүдөй күүлөнүп алды...
Шылдың аралаш жылмаюу менен күзгүсүн караган Тилек капкайдан пайда болгон тумшугу жалпак Мерседес чуулдаган милиция машинелерин аралай өтүп, ишенимдүү түрдө жакындай баштаганын байкады.
– Кана жаныбар, бар күчүңдү эми көрсөт!- газды жетер жерине жеткире басып, моторду чыркыратып жиберди Тилек. Мерседес артта кала түшкөнсүдү... Бирок аз өтпөй ал дагы тулкусундагы бар күчүн төрт дөңгөлөгүнө жумшап, чымын-куюн боло куйрук улаш жете келди. Рулду бекем мыжыгып алган Бакыт тиштерин быркырата чайначудай тиштенип алган.
ххх
– Сизге эмне болду, эжеке?- Айдар акыры сурады. Антпесе тиги чоң баштыктын ичинде бүтүндөй дүйнөдөн жашынып алгансып бүк түшө ыйлап жаткан кыз соорончудай эмес. Баланын үнү эсине келтире түштүбү, айтор, Сабина ыйын саамга токтото түштү. Кийин өйдө болуп, жашын аарчыды.
– Кечир... Сенин атың ким эле?
– Айдар. Сиздикичи?
– Сабина...
– Мм... Менин да Сабина деген классташ кызым бар... Ал да абдан сулуу...
Сабина аргасыз жылмайды.
– Сулуу... Сулуулук – бул азап. Бул – жүк.
– Ыя?- Айдар түшүнбөй калды.
– Эч нерсе...- баланын аң-сезими өз башында чырмалышкан ойлор менен таптакыр туура келбесин аңдаган Сабина суз жооп кайтарды.
– Сен азамат жигит экенсиң, Айдар! Атаң сени мага аябай мактаган. Зерикпей сүйлөшүп баралы, ээ? Биз узак жол жүрөбүз...
ххх
– Кайда качты дедиң?- картаң зек таң кала сурады.
– Көлдү көздөй кетти... Же Нарынгабы? Айтор, айланма жол менен кетти.
– Сабина жанында бекен?
– Билбейм...
– Саша, сен азыр таш балакет жок калганыңды түшүндүң да, ээ?
– Кандайча?
– Болду... Учуп кетти акча. Оозуңду аңырайтып ачып ойлонгончо бирөө алаксытып, бирөө акча менен өлкөдөн чыгып кетти. Сөөмөйү менен айлантып койду силерди... Оо Кудай, бул дөөпөрөскө эмнеге чымчым мээ бербедиң?!- картаң зек колдорун өйдө көтөрүп наалып жиберди.
Кекеч жигит көздөрүн алайтып туруп берди адегенде. Бара-бара көздөрүндө жалын тутанып, ал жалын жүзүн ысытып кыпкызыл кылып салды.
– Мен... Мен баары бир алардын түбүнө жетем!
– Каяктан түбүнө жетесиң?! Кетти Сабина, эр болсоң таап көр!
– Ал автобус менен кетти,- тамталаңдап сыртка карай чуркады. Бирок бул арада Сабина түшкөн автобус жаңы эле чек арадан өтүп, казак талааларын көздөй зуулдап бараткан.
ххх
Тилек Бакыттын абалына күлүп койду. Деген менен бир кездеги жетекчисинин мүнөзүн, мүнөзүн эле эмес, кайсы кызыл чекитке чейин бара аларын билчү. Сыртынан сүр көргөзгөнү менен, курч кырдаалда ва-банк бара албайт! Андыктан тормозду сүйөй тээп Мерседестин жакындай түшүшүнө шарт түздү.
– Кана, азамат! Ии, ошол капталдан сүзчү!- Бакыт аны укчудай кайрылды. – Антүүгө духуң жетпейт го, байкеси! Жаның таттуу эмеспи?! Кана, сүз! Жо-ок, сен баягы эле Бакытсың да. Кызматың барда чалкалап, кызматы жокто бүжүрөгөн эле баягы Бакытсың... Давай, жет!
БМВ шуулдаган бойдон тез ылдамдык менен жөнөп берди. Эмнегедир бул жолу Бакыттын унаасы оозу жыйылып турган буудан сымал ылдамдыгын басаңдата түштү. Керек болсо ичиндеги айдоочусунун да ындыны өчө түшкөндөй...
“Мындай ылдамдыкта баратып тигини сүзсөм өзүм кошо жанчылып өлбөймбү?! Тирүү кармоо керек муну! Акча бар...”- деген ички ойлордон уяла түштү ал. Бирок ал ойлоруна каршы чыга алган жок. Рациядан кимдир бирөө “шеф, дөңгөлөккө аткылап көрөлү! Буйрук бериңиз” деди.
– Жок, ал мага тирүү керек... Азыр бензини өчөт, кууй бергиле!- Бакыттын үнүндөгү сабырдуулук рациянын ар жагындагы адамды бир эсе таң калтырып, бир эсе нес кылды.
ххх
– Алдын унаа менен тосом деп аракет кылбагыла! Кете берсин! Кармаларын билип баратат... Бул шүмшүктүн башка планы бар өңдүү! Абайлап эле артынан айдай бергиле...
– Шеф, мунуңуз бирөөнү сүзүп алсачы! Караңызчы жинди немедей баратканын...
– Сүзсө срогуна кошулат. Ал мага тирүү керек...
Рациядан шашпай сүйлөшүүгө өтүштү. Тек гана БМВнын карды ачканын күтүү керек. Караанын гана жоготпоо шарт.
ххх
Караанын жоготушкан жок. Тигине шуулдай барып, ылдамдыгын азайтты да, Көл жээкти көздөй каалгып жөнөдү.
– Точно планы бар экен! Абайлагыла, куралы бар!- Бакыт тер баскан чекесин сүрттү. “Эмнени баштаганы турат?” деген суроо мээсин тешип жатты. А БМВ бул топурактуу ичке жол менен барып, андан соң кумдуу жээкти карай чаң сапырып жөнөдү.
– Абайлагыла!- Бакыт дагы бир эскертти. Оозун жыйганча эле БМВ токтоду да, ичинен Тилек шашпай гана чыга келди. Өзүнчө жылмайып көктү бир карап алды да, үстүндөгү футболкасын чечип, көлдү көздөй чуркап толкундун кучагына кирип кетти. Бир караган адамга ал абдан бактылуудай көрүнмөк. Маңдайкы тиштерин кашкайта жылмайып алган. Жээктен арылап алысыраак сүзүп кетти.
– Чык бери!- унаасын токтотуп каалгасына далдоолонгон Бакыт тапанчасын көлдө чумкуп ойноп жаткан Тилекке каратып бакырды.
– Эмне жашынып алдың? Суу тапанча менен атамбы сени?- Тилек жээкти карай суудан чыгып келе жатып сүйлөдү.
– Э-энеңдурайын, акмак! Кармагыла!- Бакыт кыйкырар менен кайдан-жайдан мылтык үнү угулду. Аны менен катарлаш токтогон милиция кызматкерлеринин бири көккө ок чыгарып жибериптир.
– Мени өлтүрө албайсыңар! Тирүү эле кармагыла,- бир көзү күндөн уяла чала жумулган Тилек шылдың менен каткырды.
– Кармагыла!
– Стоять! Лицом вниз!- акыры кимдир бирөө Тилекке карай чуркады. Анын артынан дагы бири... Жете келгендердин бири Тилектин колун кайрып жатса, экинчиси бутка тээп жыкты. Ошондо гана Бакыт унаанын эшигинин далдоосунан чыкты.
– Өлтүрөм, энеңди!- деп күпүлдөп келип, кабырга талаштыра тээп калды.
Тилек өзөрө түштү.
– Сен баары бир эч нерсе кыла албайсың!- деди ал карс-карс жөтөлө.
– Кылганда да кандай кылар экенмин, иттин баласы!
– Эч нерсе кыла албайсың!- колу аркага таңылып, кум сүзүп жаткан калыбында шыбырады: – Эч нерсе кыла албайсың! Мен деген доллардан “бронежилет” кийип келдим. Сен андай көп акча тарапты ата албайсың. Билем да сени...
Анан кимдир бирөө Тилектин бетине катуу тээп салды. Анан дагы бирөө, дагы бирөө... Анын башы сабагынан үзүлө албай жаткан алмадай эле ары-бери чайпалып жатты. Эсин жоготуп койду. Ойгонсо Мерседестин арткы орундугунда баратыптыр. Көңүлү айланып чыкты. Башы чыңалып ооруганына кошулуп зуулдаган ылдамдык заматта көзүн караңгылатып жиберди.
– Кусам!
– Өлтүрөм энеңди! Машинаны булгап көр!
Тилек жылмайып койду да, өзун кармап отурбай эле кусуп салды. Унаа чоң жолдо чайпала түшүп, анан жол жээкке чыкты.
– Өлтүрбөдүңбү, энеңдурайын!- ичиндегилери сыртка чыга качты.
– Башка тепкилебеш керек болчу! Мээм чайкалып калыптыр... Ордумдан козголсом башым айланып жатат!
– Өлтүрүп койбогонума сүйүн!- Бакыт кекиртектен алды аны.
– Өлтүрө албайсың... Акча кайда экенин ким айтат өлүп калсам?- Тилек дагы жылмайды.
– Хе-хе, сен кандай жырткычтын колуна түшкөнүңдү аңдабай жатасың. Тырмактарыңдын алдына ийне сайганда кантип сайрап бергениңди байкабай каласың!
– Эмнеси болсо да аркаңды ойлоп иш кыл! Сен акыры менин колума түшө турган кишисиң, Бакыт! Кийин мен сени өлтүрөмбү же тирүү коёмбу, ал сенин бүгүнкү кадамдарыңдан көз каранды болот. Ойлон жакшылап...
– Хе...- Бакыт шылдың менен күлүп, арттан жете келген милиция унаасын токтотту.
– Бул машинаны мага бергиле,- деди ал жаңы токтогон унаадан чыккан милиционерге. – Менин машинама бул акмак кусуп салды. Ичин тазалап, артымдан айдап баргыла!
Бакыттын жанында турган эки эңгезердей милиционер колу таңылуу турган Тилекти таза унаага жулкулдата салды. Бакыт шаша-буша ачкыч бурап от алдырды. Жумушуна эртерээк жеткенге шашып турат. Жетсинчи... Анан могунун азабын берет! Күзгүдөн бети-башы таанылгыс болуп көгөргөн Тилекти тиктеп койду. Ал эмнегедир жакшы иш кылган кишидей кандайдыр бир белгисиз сүйүнүч менен терезе тиктеп келе жатыптыр.
xxx
Марс менен Мирбек палатада карта ойноп жатышкан. Эшик ачылып кайдан-жайдан эле орто бойлуу орус жигит кирип келди.
– Ма-Марс деген ким?
Экөө тиги жигитти таң кала карап калышты.
– Ма-Марс деген ме-мен!- деди анан Марс шылдыңдай жооп кыла.
– Анда мени уккула! Бүгүнтөн баштап силер экөөң мага иштейсиңер. Эмне болду? Каякка алып кетти? Кайда жатат? Эмне болот? Бардык суроого силерден жооп алам.
Мирбек менен Марс дагы бири-бирин тиктеше түшүштү, анан токтоно албай каткырып башташты. Орус жигиттин кекечтенип сүйлөгөнү, ал аз келгенсип буларга буйрук берип алганы аларга өтө эле күлкүлүү сезилди.
– Эй малыш, сен кимсиң?
– Мен күнүгө силерден Тилек тууралуу отчёт алып турам, уктуңарбы? Макулсуңарбы?
Тилектин ысымын укканда гана Марс тайсалдай түштү. Болбосо суу ичип жаткан чынысы менен коюп жиберейин деген.
– А сен Тилек тууралуу кайдан билесиң?
– Тилек эле эмес, силер тууралуу да билем. Мына, жакшылап уккула,- телефонуна жаздырып алган үндөрдү угузду. Мирбек кубарып чыкты. Тээ биринчи жолу маалымат саткандагысы, андан кийин Марс экөө дагы болор-болбос маалыматты оңбогондой акчага саткандары жазылып калыптыр.
– Эгер менин тапшырмаларымды аткарбасаңар бул аудио жазууларды жетекчиңер угат. Бул силер да Тилекке кошулуп 5-10 жылга соттолосуңар деген сөз. Мен эртең байланышам силерге...
Орус жигит чыкмакчы боло эшикке карай бет алды.
– Брат,- Марстын үнү токтотту аны. – Брат, эмне Тилек кармалдыбы?
– Аны мен силерден эртең сурайм,- деди орус жигит олуттуу. Экөө дендароо болуп отуруп калышты. Асмандан акча түштү деп өздөрүнчө тамашалашып жатышкан буга чейин. Көрсө, өздөрүн өздөрү тузакка түшүрүп берген тура.
– Баары өлдү! Эми кантебиз?- Мирбек көздөрүн алайтып Марска карады.
– Баары жакшы болот, кам санаба! Эгер билсең, биз абдан жакшы абалга кептелдик. Бир жактан бул кекечтен, бир жагынан өзүбүздүкүлөрдөн маалымат жыйнайбыз. Маалымат кимде болсо, ал дүйнөнү башкарат деп жатышпайбы! Көрөсүң го, жанагы акчага биринчи болуп биз жетебиз...
ххх
Сабина бир чекитти тиктеген бойдон отурат. Тизесине башын жөлөп Бекжандын уулу уктап баратат. Бул жерден сыртта күнбү, түнбү айырмалоого болбойт экен. Караңгылык... Автобустун шуулдаган үнү болбосо, башка ашыкча үн да жок. Мындайда ойлор курчайт экен. Өткөн-кеткен күндөр шурудай көз алдына тизилет...
Мурда эмнеге Тилекке жолукпады экен? Балким, алар эрте жолугушканда жашоолору таптакыр башкача болот беле? Эң башкысы жолукту. Жолугушпай өтүп кетишсе анык арман ошондо болмок. Сабина анда Тилектин ким экенин эле эмес, өзүнүн да ким экенин билбей калмак... Ал Тилек менен кошо өзүн тааптыр. Ал муну жакын арада эле түшүндү... Анда кандайдыр бир башкача, мурда сезип көрбөгөн сезимдер пайда болду... Тизесине башын коюп уктап бараткан Айдардын көкүлүн сылап, өзү бир кезде ушундай уулдуу болууну кыялданды. Уулу атасына окшош болот. Бүркүт кабак, адамды жалтанбай тиктеген сулуу жигит болот. Кудум Тилектей... Өз кыялдарына өзү ыраазы боло жылмайып койду.
“Ал келет. Сөзсүз келет. Мен ишенишим керек! Ал мени таштабайт! Экөөбүздүн тагдырыбыз бир!”- деди ал өзүнө өзү.
ххх
Тилекти коркунучтуу кылмышкердей колдорун артка кайрып, башын жер караттырып төбөсүнөн басып алып кирип кетишти.
Бир кездеги кесиптештеринин жарымы аны жалооруй караса, жарымы “келесоо, ушуну көрмөксүң” дегендей кытмыр жылмаюу менен карап жатышты. Коридордун этегиндеги адатта тергөөчүлөр сурак алуучу бөлмөгө алып киришти.
– Суу ичип албасак тамак кургап калды,- деди Тилек.
– Суу?! Ме сага суу, уктуңбу!- ортонун көрсөттү Бакыт.
– Бакыт... Менин азыр эсим оойт. Сурагың токтойт. Ооруканага жатып алам...
– Суу дечи... Жеңишбеков!- кимдир бирөөнү чакырды. Аз өтпөй арык, узун бойлуу жигит пайда болду.
– Жанагы уборщица эженин чакасына толтура суу алып келчи... Ооба, бат-баттан...
Тиги жигит лепилдеп жөнөөрү менен Бакыт тамеки тутантты.
– Эмне кыласың жаныңды кыйнап? Мен азыр сени чала өлүк болгончо сабайм. Акча кайда экенин айт. Кылмышыңды моюнуңа ал. Болду, сен бошсуң!
– Албетте... Кылмышымды моюнума алам. Бирок сен да аласыңбы? Кызмат абалыңдан ашыкча пайдаланганыңды, кармалган кылмышкерди анда өчү бар досуңдун алдына салып берип сабатканыңды моюнуңа аласыңбы? Милициянын катарынан кетесиңби?
– Хей, э-энең...
– Бакыт, экөөбүздүн ордубуз жакында алмашарын унутпа! Сен колуң таңылып, мен жаныңда тамеки түтөтүп турчу күн алыс эмес. Ошон үчүн арыдан-бери бол...
– Андай болушу да мүмкүн эмес!
– Бул жашоодо болушу мүмкүн эмес деген сөзгө ишенгендер дайыма бармагын тиштеп жүрүшөт...
– Жапчы жаагыңды! Эч нерсе баштала электе эле жаның чыга баштады да...
Аңгыча тиги арык жигит чакага мелт-калт кылып суу көтөрүп келди. Бакыт Тилекти ордунан тургузуп, чөгөлөп отурууга аргасыз кылды.
– Суу ичет белең? Мына ич!- Тилектин башын чакадагы сууга ныгырып баса баштады...
Уландысы бар
#каракоз