Как подонки уничтожали Беларусь.

29 января 1878 года в Минске родился Владимир Иванович Самойло (бел. Уладзімір Іванавіч Самойла),(1878—1941) — беларусский публицист, литературовед, литературный критик, философ.
Учился в Московском университете. Окончил Петроградский университет. Знал семь языков, играл на фортепиано, был художником.
Участвовал в беларусском литературно-общественном движении в Минске, был одним из основателей книжного товарищество «Мінчук».
Сотрудничал с минскими и виленскими периодическими изданиями («Минский курьер», «Наша ніва»).
Писал о необходимости просвещения народных масс, необходимости создания беларусских национальных школ, был одним из первых, кто высоко оценил литературное творчество Янки Купалы.
Летам Уладзімір прыязджаў у бацькоўскі фальварак Казіміраўка пад Мінскам. Непадалёк знаходзіўся хутар Мачаны, куды да сваякоў прыходзіў юны Іван Луцэвіч (Янка Купала).
Іван (Янка) марыў вучыцца ў Мінскім рэальным вучылішчы, а Уладзіміра Самойлу, бацька якога быў там дырэктарам, папрасілі падрыхтаваць будучага пісьменніка да паступлення.
Ідэя з вучылішчам на жаль не здзейснілася, аднак маладыя людзі пачалі сябраваць. Самойла адыграў значную ролю ў творчым стаўленні Янкі Купалы, падтрымліваючы яго ў друку.
У мінскай газеце «Северо-Западный край», будучы яе супрацоўнікам, 13 мая 1905 года Ўладзімір Самойла змясціў верш «Мужык», які быў падпісаны псеўданімам - Янка Купала.
С 1918 Самойло жил в Вильно, работал преподавателем в гимназии, публиковался в прессе («Виленская речь», «Виленские новости» и др.). Был одним из ведущих публицистов западнобеларусской печати освободительного направления.
В философских эссе, очерках утверждал историческую закономерность национально-освободительного движения в Западной Беларуси.
После разгрома Беларусской громады от активного участия в общественно-политической жизни отошёл.
В газетах «Kurier Wileński» и «Przegląd Wileński» публиковал статьи о обрядах, обычаях, национальной идеологии беларусов.
В начале 1930-х годов работал библиотекарем Беларусского музея имени И. Луцкевича.
Основные публикации этого периода (преимущественно в журнале «Колосья») касались культурологической тематики, памятников древней литературы, вопросов истории искусства, музыки.
Уладзімір Самойла пакінуў вялікую спадчыну.
Ен аўтар артыкулаў, прысвечаных творчасці прадстаўнікоў расійскага мадэрнізму В. Іванава, Д. Меражкоўскага, С. Гарадзецкага. Даў бліскучы аналіз мастацкім пошукам Г. Ібсена і М. Метэрлінка, сцэнічнай дзейнасці У. Меерхольда.
У зборніку «Туманы» змясціў вялікі крытычны артыкул-нарыс «Аляксандр Блок. Асноўныя матывы паэзіі»; збіраў матэрыял для кнігі, прысвечанай яго творчасці.
Самойла быў ініцыятарам дыскусіі, распачатай на старонках газеты «Минский курьер» у абарону беларускай мовы і культуры, выступіў у ёй з сур’ёзным абгрунтаваннем выкладання ў школах Беларусі на роднай мове, без якой лічыў немагчымым свабоднае выяўленне творчых сіл народа. Актыўна выступаў у жанры палітычнай публіцыстыкі ў выданнях Беларускага пасольскага клуба і Беларускай сялянска-работніцкай грамады, выкрываючы захопніцкія намеры польскага ўрада ў адносінах да нацыянальных меншасцяў (артыкулы «Што такое „Wyzwolenie“»; «Які „Самаўрад“ гатуе Беларускаму народу Польская рэспубліка» і інш.).
Займаўся гісторыяй беларускай спадчыны, рыхтаваў публікацыі па праблемах этнаграфіі, літаратуры, фалькларыстыкі, мастацтва («Вялікі скарб нашай старасветчыны», «Над калыскай беларускай музыкі» і інш.).
У артыкулах і рэцэнзіях, прысвечаных заходнебеларускай літаратуры, даследаваў жанравую і ідэйную разнастайнасць творчасці асобных пісьменнікаў, выявіў непаўторнасць мастацкага аблічча беларускага паэта К. Сваяка.
У публіцыстычна-філасофскіх нататках («Трыумфуе Беларусь», «Гэтым пераможаш!») паказаў аб’ектыўную заканамернасць барацьбы беларусаў за сваё нацыянальнае вызваленне. У брашуры «Праф. М. Здзяхоўскі пра беларускую душу» сцвярджаў веліч і непераможнасць народнага генія, гістарычнай паўнацэннасці беларускай нацыі.
После "присоединения" Литвы и Западной Беларуси к СССР, в 1939 в числе других беларуских деятелей был арестован НКВД.
Вывезен из Вильнюса, некоторое время находился в тюрьме в Белостоке.
Один из заключенных, который сидел с ним в одной камере вспоминал, что, Самойло, беларус болел на желудок. Был измучен частыми допросами. Сидя в камере все время писал. НКВД вынуждал его подробно характеризовать беларуское национальное движение.
Был этапирован в Минск? или в Вилейку? После начала Великой Отечественной войны в связи с «нецелесообразностью» эвакуации был расстрелян в 1941 году.