7 красавіка – дзень памяці Ларысы Геніюш (09.

08.1910 – 07.04.1983), выбітнай паэткі, Галоўнай сакратаркі Рады БНР (1943-1948), вязьніцы савецкіх кацлягероў (1948-1956 гг., цалкам не рэабілітаваная дасёньня)…
Верш паэткі*
* * *
Зубр у пушчы, адзінец, ад стада адвык,
Не ахвяра, а пан ў сваім лесе.
Адзін, як пільгрым, што ў сьвятыню пранік.
Адзін, як арол ў паднябесьсі.
Лёс розныя творам накрэсьліў кругі,
Розныя ўзвышшы палёту.
Каго палюбілі аднойчы багі,
Сіла яго – адзінота.
Красуецца статак прыплодам цялят,
Гульнямі ў травах пахучых.
А ў сэрцы адзінца інакшы загад –
Быць рыкам адвечнае пушчы.
Адзначаны сілай, чужы для сваіх,
Стада яго не прыгорне.
З накрэсьленай жменяй законаў тупых
Баіцца яно непакорных.
Стойбішча стаду і стаду лугі.
Адзінцу – трывога ў сэрцы.
Каго палюбілі аднойчы багі,
Той са стадам ужо не сальецца.
Ля дрэваў сваіх, ля сваіх берагоў,
Здалёк ад хлусьні маладушных.
І што праўдзівéй за нашэпты багоў,
Што зь неба ўліваюцца ў душу.
* Нецэнзураваны варыянт верша, бо ў тым, што звычайна друкуюць і ёсьць у сеціве пад назвай “Зубр-адзінец” (1982), значна аслабленая нутраная напятасьць, якую мае арыгінал.