Мяне спаткаць, паднесці рэчы... Ля весніц, толькі зноў твой вяз Крануў галінкамі за плечы. Ты мне не падасі рукі, Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта. Ці бачыш, вырас сын які? Скажы хоць слова для прывета. А я... чакаў з усіх дарог Цябе ў сорак чацвёртым... летам Калоны ні адной не мог Я прапусціць з ахапкам кветак. Хацелася пачуць: "Сынок..." Ускрыкнуць радаснае: "Тата!" Бацькоўскім быў мне кожны крок… Усё ішлі, ішлі салдаты... Каторы раз сыходзіў снег... Дамоў вярнуліся суседзі. Я кожнаму насустрач бег І чуў кароткае: "Прыедзе..." Калі ў крыўдзе мне сябры Гразіліся бацькамі, Тады хацелася наўзрыд Заплакаць шчырымі слязамі. Не плакаў я - усім на злосць. Бо ў хаце быў адзін - мужчына. Не йшоў ты... Маці маладосць Глыбей заворвалі маршчыны. І зараз еду я здалёк, Чакаю ўсё - зайду, а маці Мне кажа: "Пазнаеш, сынок? Вось наша ўся сямейка ў хаце..." Чытаць цалкам: http://vershy.ru/content/batsku
Bel.Lit.
:Татьяна А
Не выйшаў ты і ў гэты раз
Мяне спаткаць, паднесці рэчы...
Ля весніц, толькі зноў твой вяз
Крануў галінкамі за плечы.
Ты мне не падасі рукі,
Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта.
Ці бачыш, вырас сын які?
Скажы хоць слова для прывета.
А я... чакаў з усіх дарог
Цябе ў сорак чацвёртым... летам
Калоны ні адной не мог
Я прапусціць з ахапкам кветак.
Хацелася пачуць: "Сынок..."
Ускрыкнуць радаснае: "Тата!"
Бацькоўскім быў мне кожны крок…
Усё ішлі, ішлі салдаты...
Каторы раз сыходзіў снег...
Дамоў вярнуліся суседзі.
Я кожнаму насустрач бег
І чуў кароткае: "Прыедзе..."
Калі ў крыўдзе мне сябры
Гразіліся бацькамі,
Тады хацелася наўзрыд
Заплакаць шчырымі слязамі.
Не плакаў я - усім на злосць.
Бо ў хаце быў адзін - мужчына.
Не йшоў ты...
Маці маладосць
Глыбей заворвалі маршчыны.
І зараз еду я здалёк,
Чакаю ўсё - зайду, а маці
Мне кажа: "Пазнаеш, сынок?
Вось наша ўся сямейка ў хаце..."
Чытаць цалкам: http://vershy.ru/content/batsku