Фиребхӯрдагони ғайри кофир иборатанд аз: олимон,

ибодаткунандагон, сармоядорон ва суфиён.
Фиребхӯрдагони кофир ду гурӯҳ ҳастанд.
1) Касоне, ки фирефтаи дунёи моддӣ шуданд
2) Касоне, Иблис бо фиреб онҳоро мағрур сохт.
Гурӯҳи аввал бовари доранд, ки нақд беҳтар аз насия аст,
яъне лаззатҳои дунё яқин ва дар лаззатҳои охират шакку
шубҳа аст. Бинобар ин нақд ва яқинро мепазирад ва аз он чи ки
дорои шак аст, дури меҷӯянд. Иблиси лаин ҳам чунин
муқоисаи нораво карда гуфт: Ман аз одам беҳтарам, ӯ беҳтар
буданро дар васила меддид.
Ин ғурур ду роҳи муолиҷа дорад:
1) Тасдиқ
2) Далел
Дар ин роҳ шахс бояд гуфтаи Худованд ва Паёмбарро тасдиқ
намояд, монанди:
«Ва зиндагии дунё матоъи фиребанда аст» (Сураи “Оли Имрон” ояти -185).