ЧИТАЄМЕ ПО РУСИНСЬКЫ !

– 22
========================
Кой чилянник умирать,
та майнапослїдок му удбирать річ – бисїду.
Кой хотять убити народ,
та майперво, и – майпослїдньо ! –
убивавуть му річ – бисїду.
А я хочу вбы мuй русинськый народ
жив и процвітав !
И – у нашuв ороньовuв бисїдї !
Иппен затото туйкы:
ЧИТАЄМЕ ПО РУСИНСЬКЫ !
= = =
С П Ü В А Н К Ы
З А П І Ц Ї Ц Ь К О Г О И В А Н А
= = =
У куклы ся бавив піцїцькый Иван,
Из куклы стягнув будюґовы й віґан.
А мати позирать, сміє ся и каже:
-Кой уросте, сись йим подешто укаже!
= = =
Піцїцькый Иван – дуже читавый бімбов! –
Маріку на ґімбалцї в кертови ґімбав.
Та мотуз урався и брызнула кров –
Ацццяк погыбає велика любов.
= = =
Піцїцькый Иван вдинь огинь розоклав,
И угиль горячый в пачмаґы му впав:
Там, де штось ся хлипало, впстала дїра –
Дьüвкам сись лиґінь бüлше ни цїмбора.
= = =
Піцїцькый Иван в чужüм кертї гуляв,
И повну тайстрину чиришинь нарвав.
Смертелно го вдарила в голову тиґла –
Сусїд каже: – Нашто рвеш, кой ни пристигла?!.
= = =
Піцїцькый Иван глядав грибы в хащинї,
И – раз! – пудорвався на спрятанüв мінї:
Ни встигли Йванка убыйняти страхы –
Ушыткого дуба вбплели ґилюхы.
= = =
Піцїцькый Иван лїз на хыжу, на вирьх,
Хыжчина стара – ни вдержала сись тирьх:
Челленоє й жовтоє здольü штось витко –
Ни пüде Йванко вже у гостї до тьüткы.
= = =
Йванко на литїщи ґранату найшов,
Засунув ї в шпор, и в ошколу пüшов.
Бабка у шпорї огинь запалила…
Потому ї вшытко село хоронило.
= = =
Піцїцькый Иван у ошколї, у класї
Чинив остров брытвов аборт цїмборашцї.
Хоть плод закырвавленый хотїв щи жити,
Йван мусїв го твердо ногов розтрощити.
= = =
Директор в ошколї Ивана припер,
И кожу ушытку з Ивана издер:
Най, докü нова вдросте, Йван ся помучить.
Завто анатомію дїти изучать.
= = =
Кüсточка вд кüсточцї, пантликы в ряд:
Поїзд строщив дисятьох дїтвачат.
Піцїцькый Иван впят в ошколу иде –
Скоро ищи дисятьох приведе.
= = =
Піцїцькый Иван поступив в ПТУ,
А там му вповіли косити траву.
Иван мüцно косу у рукы вхопив –
Бüлш в ПТУ ся нитко ни учив.
= = =
Вже осїнь удходить, зима настає.
В піцїцького Йвана сухых дрыв ниє.
Сільраду вдалося йому запалити,
Типир ся ушытко село буде гріти.
= = =
Піцїцькому Йвану папірь дав поштарь,
Иван з папірьом тым пüшов у будар:
Стала в Ивана гузиця шовкова –
З обох бокüв быв тот папірь шмірґільoвый.
= = =
Піцїцькый Иван залитїв у будар,
В слабинькі дощкы быв страшенный удар.
Дощкы ся вломили, Йван сперся в гüнї –
Ни найде му втиць го й по нынїшнї днї.
= = =
Піцїцькый Иван гиринька смачно йзїв,
И вд мамы воды ся напити просив.
А мама дала му погар чемеріцї –
Дись рüк ни росли на могілї косіцї.
= = =
Піцїцького Йвана нянько любив,
Йванкови иржавый чуплак подарив.
Ба што тото голосно хряснуло так?! –
Йван няньови в ґорґоші стромив чуплак.
= = =
Піцїцькый Иван из вüтцьом фіґльовав,
И мийриґу в левеш вüтцьови налляв.
Отиць вмер, умер и піцїцькый лынґарь –
И втиць Иванкüв быв великй фіґлярь.
= = =
Піцїцькому Йванови рüдный отиць
Пудсыпав силної утровы в горниць:
У муках страшенных Иван умирає –
Писатиль-отиць сяк житя изучає.
= = =
Піцїцькый Иван наварив кляґаниць –
До смерти безногым му буде отиць.
= = =
В піцїцького Йвана быв нянько вадас.
Иван в свою бабку стрілив лем раз.
Отиць му вповів, коли бабка упала:
– Нашто сь стріляв, кой патронüв так мало?!..
= = =
Піцїцькый Иван никого ни звідав,
Взяв нüж и зарізав старинького дїда.
Втиць каже му: – Мняса на нüм ни так бивно,
И пüде на вашарї лем по три гривнї.
= = =
Піцїцькый Иван вхопив няньову пушку,
Вбы чути, што є в ньüв, приклав ї уд ушку,
Строщив штось, вто стрілило – хыжа в огнї,
Мозок, ги смолї, прилип уд стїнї.
= = =
Піцїцькый Иван у навилку лежав,
И перстом у небі звізды раховав.
Овüн бы очима всьо небо сходив,
Кыдьбы му ткось утяг ошвилы з груди.
= = =
Піцїцькый Иван у городци копав,
Якоєсь жилїзо мотыков дüстав.
Лабы – на сливі, а рукы – пуд дубом:
По мінї ни гüнно так ковтати грубо.
= = =
Піцїцькый Иван в автопарку гуляв,
Шпортнyвся, и в бочку из бензином впав.
Вбы ввідїти де є, ввüн швабликом чирькнув –
И бочка, и Йван дись литять й дотипирькы!
= = =
Піцїцькый Иван злого пса задирав,
И пес мало Йванови руку скусав.
Иван рот удопер и клацнув зубами –
Ни бyде уже того пса меже псами!
= = =
Піцїцькый Иван проплывав ріку Нїл,
И туйкы го йзїсти хотїв крокодїл.
Велика ріка уд кырви зчелленїла –
Иван плыве дале, ниє крокодїла.
= = =
Піцїцькый Иван ся навчив карате,
И думав ош нараз пятьох покладе…
Ни з кым ся ни бє Иван з тої поры,
Бо – мусїв купити собі коштуры.
= = =
Піцїцькый Иванко возився на санках,
Возилися тамкы й катуны на танках.
Кüсткы затріщали, вломилися санкы:
Иванка ниє, лем – катуны на танках.
= = =
Піцїцькый Иван у катунах служив,
И ґомбичку чорну в касарни строщив:
Ракета на Кыйов летить – чути гуркüт! –
Згорів Янукович, а за ним такый – Суркіс!
= = =
Піцїцькый Иван истягнув з нüг онучї,
И внучами тыми украйинця мучив.
А вкрайиниць дыше й смієся невинно:
– Йсе запах родимої мої Вкрайины!
= = =
Піцїцькый Иван быв великый лынґарь –
Носив у пачмаґах товстенный біґарь:
Кой відїв шіковну. ногасту жüнчовку,
Біґарь уставав, челленїла бімбовка.
= = =
Піцїцькый Иван быв великый дурак,
Бо вказовав жонам свüй довгый пуцак.
Айбо коли жонам тото надоіло.
Они Йвана ймили й пуцак уткусили!
= = =
Піцїцькый Иван быв великый поет –
Йому часто Муза чинила мінет.
А Йван свої верші довженні писав
Лем тым, што ввüн Музї у пысок давав.
= = =
ПОПОЗИРАЙТЕ,
будьте добрі,
МUЙ САЙТ: petrovtsiy.jimdo.com Рубрика: СТИХЫ
Книга: БИТАНГUСЬКІ СПUВАНКЫ