L X მე დავამთავრე ჩემი
გულის გარდაცვალება,
ის სიყვარული
დავამთავრე მე რომ
მიყვარდა
და ისიც თითქოს ყველაფერი გულს რომ
მიკლვდა.
არც მემეტები, მაგრამ რა
ვქნა არც შენ დამინდე,
არცერთი სიტყვა
სიყვარულის მე არ გამინდე,
მე ქარავნებით მოგიზიდე
ლამაზი ბედი
შენ კი შავ - თეთრად
შემიღებე ცხოვრების
ხედი. მე ვოცნებობდი დაეხატე
უფუნჯოდ მხატვარს,
რომელიც ჩემში იმალება
და სულ შენ გხატავს,
სულ ის მინდოდა
მოსულიყო შენთვის ზამთარი
რომ ჩემს სხეულში
მომეძებნე სადღაც
გამთბარი.
სულ ის მინდოდა
მიყვარხარო ჩემთვის რომ გეთქვა
და ამ სიტყვებში ჩემი
გული რომ დაგესეტყვა
ბევრი მინდოდა ალბათ
ბევრი, რაც არ მერგება
რაც არ მეკუთვნის, ხომ მაინც არ შემერგება.
შენ არ გამტყუნებ
ყველაფერი ჩემი ბრალია
რომ არ გიყვარდი
ჩემთვის ხომ არ
დაგიმალია? მე ვარ ასეთი, შენ რას
გერჩი, ყველას ხიდი ვარ
ყველა ზედ მივლის,
მაგრამ თავად საით
მივდივარ?
ჩემთვისაც არის სადღაც გზები, მაგრამ ვერ ვხედავ
ან ბრმა ვარ, ანდა კიდევ
წასვლას ვერ ვბედავ,
მე რომ წავიდე რა ვქნა
მერე, ვის მიგაბარო?
ნუთუ არ ჯობდა ერთხელ გეთქვა რომ მიყვარხარო?
ალბათ არ ჯობდა რადგან
ენა არ აგიმღერდა
ალბათ სხეულში შენი
გული ვერ მიმიღებდა
ალბათ დაგღალე და ამიტომ აღარ გინდივარ
სწორედ ამიტომ
სიყვარულო შენგან
მივდივარ!!! 0 Кла
ვეღარ ვჩერდები, სულს ვეურჩები
თითქოს ცხოვრებას შორს განვუდგები,
წამებს გავდივარ სულის ფიქრებში
შორს გავიჭრები ზეცის ღრუბლებში... სულს ვერ ვაკავებ მთების კალთებზე
სევდა მერევა ნამსხვრევ გრძნობებზე,
გრძნობებს შევნატრი წმინდას და
ალალს
თვალების სითბოს, ბავშვით მართალს... სული წამების მტრად ამიმხედრდა
მიწაზე ყოფნაც უფრო გაძნელდა,
ათასი ფიქრი, გრძნობა და განცდა
სულს კი, სიკვდილზე ფიქრები დასცდა... ხშირად ვიარე ცოდვების გზაზე
თითქოს სურვილით უფალი დავთმე,
ლანდად ვიქეცი წამიერ გზაზე
სულის ცრემლებში ცხოვრება დავთმე... ფიქრებს ვერ იტევს ჩემი სიტყვები
სულის ფიქრებში უფრო ვბერდები,
მხოლოდ ღრუბლებში მივიწევ მაღლა
სულმა რომ ისევ არ იგრძნოს დაღლა..
ცხოვრებამ ალბათ ტანჯვისთვის გამაჩინა
პატარა სიყვარულიც კი არ შემარჩინა
წამართვა ის რაც ყველას აბადია, შეცდომა
მხოლოდ მე, მე არ მაპატია. ტკივილმა
ბევრჯერ მწარედ ამატირა, რამდენჯერ
ბრაზმა ძლიერ ამაყვირა, ზოგჯერ დარდი რომ ძალას მართმევდა, ალბათ სხვა ამას
ვერც კი ამჩნევდა... ცუდად მექცეოდნენ
არავინ ნანობდა, სულ ამას ამბობდნენ მერე
რა? რა მოხდა? ვის ადარდებდა ჩემი
ტკივილი?! ყველას ეფინა სახეზე ღიმილი.
რამდენჯერ თავი მიგრძვნია მარტოდ, ვერავინ რომ ვერ მოვნახე სანდო ტკივილს
უხმოდ და ჩუმად ვიტანდი და რასაც
ვგრძნობდი გულში ვიკლავდი ვღელავდი
მაგრამ ვინ მამშვიდებდა? დარდიანს ყველა
თავს მარიდებდა, დარდი ჩემს თვალზე
ცრემლებს ბადებდა, მაგრამ არავის სურდა გაგება... გული რომ სათქმელს ვეგარ იტევდა
მინდოდა თქმა და არავინ მისმენდა, ვინ
იცის დარდმა რამდენჯერ დამაღონა, მაგრამ
ტკბილი სიტყვა არავინ გამაგონა. მინდოდა
გამეგო მართლა რა ხდებოდა, რატომ იყო
რომ გრძნობები კვდებოდა? მაგრამ სიმართლეს არავინ ამბობდა და ჩემგან
ყველა უსიტყვოდ გარბოდა
shen ki sxvad qceulxar vxedav ...
fiqrebshi gezeb da humad geferebi...
magram ver gpoulob versad ...
ici ushenoba me rogor dametyo ...
vegar vaxerxeb gimils ...
gmerto gevedrebi suli damimshvide ...
gmerto amaride tkivils ...
axla shens magivrad cremlebi damamshvidebs ...
guli ver poulobs shvebas ...
usazgvro lodinit daglil tvalebshi ...
bina daudia sevdas ...
gulo dardiano eulad qceulo ...
grznobam gaixura kari ...
igi agar mova ... igi agar mova ...
rekavs sinanulis zarii ....
გულის გარდაცვალება,
ის სიყვარული
დავამთავრე მე რომ
მიყვარდა
და ისიც თითქოს ყველაფერი გულს რომ
მიკლვდა.
არც მემეტები, მაგრამ რა
ვქნა არც შენ დამინდე,
არცერთი სიტყვა
სიყვარულის მე არ გამინდე,
მე ქარავნებით მოგიზიდე
ლამაზი ბედი
შენ კი შავ - თეთრად
შემიღებე ცხოვრების
ხედი. მე ვოცნებობდი დაეხატე
უფუნჯოდ მხატვარს,
რომელიც ჩემში იმალება
და სულ შენ გხატავს,
სულ ის მინდოდა
მოსულიყო შენთვის ზამთარი
რომ ჩემს სხეულში
მომეძებნე სადღაც
გამთბარი.
სულ ის მინდოდა
მიყვარხარო ჩემთვის რომ გეთქვა
და ამ სიტყვებში ჩემი
გული რომ დაგესეტყვა
ბევრი მინდოდა ალბათ
ბევრი, რაც არ მერგება
რაც არ მეკუთვნის, ხომ მაინც არ შემერგება.
შენ არ გამტყუნებ
ყველაფერი ჩემი ბრალია
რომ არ გიყვარდი
ჩემთვის ხომ არ
დაგიმალია? მე ვარ ასეთი, შენ რას
გერჩი, ყველას ხიდი ვარ
ყველა ზედ მივლის,
მაგრამ თავად საით
მივდივარ?
ჩემთვისაც არის სადღაც გზები, მაგრამ ვერ ვხედავ
ან ბრმა ვარ, ანდა კიდევ
წასვლას ვერ ვბედავ,
მე რომ წავიდე რა ვქნა
მერე, ვის მიგაბარო?
ნუთუ არ ჯობდა ერთხელ გეთქვა რომ მიყვარხარო?
ალბათ არ ჯობდა რადგან
ენა არ აგიმღერდა
ალბათ სხეულში შენი
გული ვერ მიმიღებდა
ალბათ დაგღალე და ამიტომ აღარ გინდივარ
სწორედ ამიტომ
სიყვარულო შენგან
მივდივარ!!! 0 Кла
თითქოს ცხოვრებას შორს განვუდგები,
წამებს გავდივარ სულის ფიქრებში
შორს გავიჭრები ზეცის ღრუბლებში... სულს ვერ ვაკავებ მთების კალთებზე
სევდა მერევა ნამსხვრევ გრძნობებზე,
გრძნობებს შევნატრი წმინდას და
ალალს
თვალების სითბოს, ბავშვით მართალს... სული წამების მტრად ამიმხედრდა
მიწაზე ყოფნაც უფრო გაძნელდა,
ათასი ფიქრი, გრძნობა და განცდა
სულს კი, სიკვდილზე ფიქრები დასცდა... ხშირად ვიარე ცოდვების გზაზე
თითქოს სურვილით უფალი დავთმე,
ლანდად ვიქეცი წამიერ გზაზე
სულის ცრემლებში ცხოვრება დავთმე... ფიქრებს ვერ იტევს ჩემი სიტყვები
სულის ფიქრებში უფრო ვბერდები,
მხოლოდ ღრუბლებში მივიწევ მაღლა
სულმა რომ ისევ არ იგრძნოს დაღლა..
პატარა სიყვარულიც კი არ შემარჩინა
წამართვა ის რაც ყველას აბადია, შეცდომა
მხოლოდ მე, მე არ მაპატია. ტკივილმა
ბევრჯერ მწარედ ამატირა, რამდენჯერ
ბრაზმა ძლიერ ამაყვირა, ზოგჯერ დარდი რომ ძალას მართმევდა, ალბათ სხვა ამას
ვერც კი ამჩნევდა... ცუდად მექცეოდნენ
არავინ ნანობდა, სულ ამას ამბობდნენ მერე
რა? რა მოხდა? ვის ადარდებდა ჩემი
ტკივილი?! ყველას ეფინა სახეზე ღიმილი.
რამდენჯერ თავი მიგრძვნია მარტოდ, ვერავინ რომ ვერ მოვნახე სანდო ტკივილს
უხმოდ და ჩუმად ვიტანდი და რასაც
ვგრძნობდი გულში ვიკლავდი ვღელავდი
მაგრამ ვინ მამშვიდებდა? დარდიანს ყველა
თავს მარიდებდა, დარდი ჩემს თვალზე
ცრემლებს ბადებდა, მაგრამ არავის სურდა გაგება... გული რომ სათქმელს ვეგარ იტევდა
მინდოდა თქმა და არავინ მისმენდა, ვინ
იცის დარდმა რამდენჯერ დამაღონა, მაგრამ
ტკბილი სიტყვა არავინ გამაგონა. მინდოდა
გამეგო მართლა რა ხდებოდა, რატომ იყო
რომ გრძნობები კვდებოდა? მაგრამ სიმართლეს არავინ ამბობდა და ჩემგან
ყველა უსიტყვოდ გარბოდა