theedgu

Bir vaqtlar butun tuyg’ular va
tushunchalar yashaydigan bir
orol bor ekan. Shodlik, Qayg ’u,
Bilim va boshqalar… Sevgi ham u
yerda ekan. Bir kuni orol suvga
ko ’milayotganligi haqida xabar
kelibdi. Shuning uchun hamma
orolni tark etish maqsadida
qayiqlarlarini tayyorlay
boshlabdi. Sevgi orolda qolgan
eng so’ngi tuyg’u ekan. Chunki u
mumkin bo’lgan eng so’ngi onga
qadar kutmoqchi bo’libdi. Orol
butunlay suvga botib ketar
chog’ida boshqa chorasi
qolmaganligi uchun Sevgi -
yordamga chaqira boshlabdi.
Boylik juda katta bir kemada
ekan. "Boylik, meni yoningga
olasanmi?” – deb so’rabdi Sevgi.
"Yo’q” – debdi Boylik,
"Ololmayman, kemamda juda
ko’p oltin va kumushlar bor.
Senga joy qolmadi” Sevgi juda
chiroyli bir yelkanli qayiqdagi
Kibrdan yordam so ’rabdi: "
Kibr, iltimos, menga yordam
ber!” " Senga yordam bera
olmayman, Sevgi, shalabbo bo’lib
yotibsan va yelkanlarimni
bulg’ashing mumkin”. Qayg’u
ham shu yaqinlarda ekan. Sevgi
unga yuzlanibdi: "Qayg’u sen
bilan ketay…” " Uff…Sevgi, shu
qadar yomonmanki, yolg’iz
qolmoqchiman” debdi Qayg’u.
Shodlik ham Sevgining yonidan
o’tibdi, ammo shu qadar shod-
xurram ekanki, Sevgining
chaqirganini eshitmabdi ham …
Shunda Sevgi kimningdir ovozini
eshitibdi: "Kel Sevgi! Seni
yonimga olaman”. Gapirgan
Sevgidan ancha yoshi ulug’ kishi
ekan. Sevgi o’zini shu qadar
omadli va baxtli his etbdi-ki, uni
o’z yoniga olgan kishining kim
ekanligini so’rash yodidan
ko’tarilibdi. Yangi bir quruqlik
parchasiga yetganlarida, Sevgini
qutqargan kishi o’z yo’lida
davom etibdi… Undan qanchalar
qarzdor bo’lib qolganligini
sezgan Sevgi, Bilimdan so’rabdi:
"Menga yordam bergan kim
edi ?” "U Vaqt edi”, - deb javob
beribdi Bilim "Vaqt-mi? U nega
menga yordam berdi?” Bilim
jilmayibdi: "Chunki faqat
Vaqtgina sening naqadar buyuk
ekanligingni tushunib, qadringni
bila oladi …”