Болакай ва чумолилар!!

Бор
эканда йўқ экан, Оч эканда тўқ экан. Қадим ўтган замонда, Ўзбекистон томонда,
Шўх бола бўлган экан. Олтига тўлган экан. Тинчимас экан сира, Барчани қилиб
безор. Учраган жонзотларга, Тинмай бераркан озор. Қочишаркан жонзотлар, Уни
кўрган ондаёқ. Болакай кўриб қолса, Ураркан олиб таёқ. Жўжаларин яширар,
Қанотига товуғой. Не қилишин билмайин, Қичқирарди Хўрозбой. Ниначиларни
айтманг, Ушлаб қилар зиндонбанд. Қушлар уясин бузиб, Барчасига берар панд.
Сувга босар мушугин, Сигирнинг думин тортар. Қўйларга тупроқ сочиб, Итвойга
кесак отар. Чумолини инини, Сувларга тўлдираркан. Қўлига тирмашганин, Аямай
ўлдираркан. Бечоралар қочаркан, Орқалашиб боласин. Эшитмас-да шумтака,
Чумолилар ноласин. Уйларини сув босди, Энди боришсин қаён. Тугунларин кўтариб,
Тарқалашди хар томон. Шундай кунлардан бир кун, Юрар эди айланиб, Кўзи тушди
анҳорга, Сув оқарди лойланиб. Қувнаб кетиб болакай, Келибди чўмилгиси. Ўша оқар
анҳорда, Сув билан ўйнагиси. Кийимларини ечиб, Сувга тушибди секин. Эҳ атанг
шўх болакай, Сузиб билмасди лекин. Тойиб кетиб оёғи, Бақирди ёрдам беринг. Ким
бооор рахмингиз келсин, Чўкаяпман қутқаринг. Анҳор хам шўх эканда, Оқизибди
болани. Шунда битта чумоли, Эшитибди нолани. Болакай қўрқанидан, Дод солар эди
бирам. Йиғиб келиб лашкарин, Қутқаришга қилди жазм. Чумолилар жам бўлиб, Битта
толга тирмашди. Бул лашкарни вазнидан, Шохи сувга энгашди. Оқиб келётган бола,
Ушлаб олди учидан. Тирмашиб сувдан чиқиб, Кетиб қолди хушидан. Орадан сал вақт ўтиб,
Келиб қолди ўзига. Кўриб чумолиларни, Ишонмади кўзига. Йиғлаб деди:бош эгиб,
Чумолилар кечиринг. Сизга кўп озор бердим, Мен ахмоқни авф қилинг. Қутқардингиз
жонимни, Сизларга катта раҳмат. Энди бундай қилмайман, Бердингиз менга ибрат.
Ўшал кундан болакай, Ўзгарди яхши томон. Яхшиликда гап кўпдир, Унутмангиз хеч
қачон.