Nilufar farzand ko’riw orzusi bilan yawaydi. Uning turmuw o’rtog’i Oybek xam kechayu kunduz Olloxdan xech bo’lmasa birgina go’dak tuxfa etiwini o’tinib so’raydi. Biroq ikkisi xam Xudoning marxamatidan mustasno etilgan wekilli orziqib kutilgan chaqaloqdan sado xam yo’q. O’tilgan tibbiy tekwiruvlar sanoqsiz,borilmagan wifokoru- tabiblar deyarli qolmagan. Ammo ming afsuski ularning barchasi befoyda. Bu xam yetmagandek qarimdow urug’larning kinoyasiyu,qo’wnilarning g’iybat qiliwlari bu ikki yowning wundoq xam yarim bo’lib qolgan ko’ngliga tinmay ozor berardi. Oxir oqibat ular yawayotgan manzillaridan ko’chib ketiwga qaror qiliwdi. Balki wu yo’l bilan odamlarning gap so’zlaridan qutiliwni xoxlawgandir.Tez orada ular yawayotgan uylarini sotib yangi bir dargoxdan ezgu niyatlar bilan winamgina uyni xarid qiliwdi. Biroq sotib olingan uy ,,Qiblagox’’ qabristoniga yaqin joyda joylawganligi Nilufarning ko’nlini g’aw qilib turardi. Turmuw o’rtog’idan nega aynan qabriston yonidan uy olganligini so’raganida Oybek: ,,Qabriston yaqinida yawidigan odamla tiligi extiyot bo’lib gapiriwadi’’ dib javob berdi.Bir necha kun o’tib uydagi barcha jixozlarni yangi uyga ko’chirib olib o’tiwdi. Wu tariqa 6 yildan buyon farzandsiz yawayotgan biroq wunday bo’lsada o’rtadagi muxabbatlarini jon ardog’ida asrab kelayotgan qaxramonlarimiz yangi bir dargoxda yangi xayot bowlawdi. Biroq endilikda ularni qanday taqdir kutayotganligi xech kimsaga ayon emasdi…! Oybek doim iwdan qaytayotganda uyga o’wa qabriston oralab ketardi.Albatta biroz vaximali ko’rinsada biroq bu unga uzoq yo’lni yaqinlawtiriw imkonini berardi. Wu sababli xam qaxramonimiz yo’l yo’lakay mozorni ziyorat qilib uyga eng yaqin yo’ldan yetib oliwni afzal ko’rardi. Kunlarning birida Oybek qabriston oralab uyga qaytayotganda quloqlariga bexosdan qandaydir go’dak yig’isi ewitilgandek bo’lib tuyildi. Yon atrofni sinchiklab ko’zdan kechirarkan Oybekining yuragini biroz qo’rquv bosdi.Balki qabriston vaximasi sabab wunchaki quloqlarimga ewitilgandir dib o’ylab yana yuriwda davom etdi. O’wa kuni ayoliga bu xaqda aytganida Nilufarning xam yuragini vaxima qamrab oldi. Ertasi kuni Oybek yana o’wa yo’ldan yurib borar ekan kechagi go’dak yig’isi bu safar xam uning quloqlariga chalindi. Oybek yana o’wa atrofdan yig’layotgan go’dakni izlay bowladi. Biroq ovoz qayerdan ewitilayotganligini anglab bo’lmasdi. Buning ustiga Nilufar qo’ng’iroq qilib qolganligi sababli qaxramonimiz izlawni bas qilib uyiga ravona bo’ldi. Bugun xam o’wa ovozni ewitganligini Nilufarga aytiwni lozim topmadi. Chunki agar bu xaqda aytganida Nilufar kun bo’yi undan xavotir olib o’zini qiynab qo’yiwi mumkinligini yaxwi bilardi. Yana tong otdi…! O’wa kuni Oybek uyga biroz kechroq qaytaman deya ogoxlantirib qabriston ichidan o’wa ovoz kelayotgan joyni yana izlawga qaror qildi. Atrofni yovuzlik siymosi sanalgan qorong’ulik qoplagan. Oybek qabrlarni birma- bir ko’zdan kechirarkan turli xil yowdagi insonlar ismi yozilgan yodgorliklarni ko’rib biroz ko’ngli buzildi. Biroq uning fikri xayolida o’wa go’dak ovozi ewitilayogan qabrni izlab topiwgina edi xolos. Nixoyat qaxramonimiz jindekkina tuproq bilan uyib qo’yilgan qabrlardan birining yoniga yaqinlawar ekan laxat ichidan o’wa go’dak ovozi ewitilayotganligini payqab yuragi yorilib qo’rquvdan uyi tomon yugurib ketdi.Naxotki o’wa ovoz xaqiqatdan xam qabr ichidan chiqayotgan bo’lsa…? Buni qanday tuwuniw mumkin…? Oybek tuni bilan wu xaqda o’ylab uxlay olmadi. Uning ichida qandaydir tug’yon yana o’wa qabr yoniga borib go’dakning xolidan xabar oliwga undardi. Natijada qaxramonimiz bu xaqda ayoliga aytiwga qaror qildi va u bilan maslaxatlawib yarim tunda go’dak ovozi ewitilayotgan qabr yoniga qaytib bordi. Atrof zimiston..! Nilufar telefon nuri bilan atrofni biroz yoritib turdi Oybek esa xech kimga sezdirmay darxol qabrni kovlay bowladi. Birozdan so’ng uning belkuragi qattiq bir narsaga urildi va ovoz chiqara bowladi. Manimcha bu sandiq bo’lsa kerak…! Ular tezda o’wa sandiqni tuproq og’uwidan xalos etib qabr ichidan olib chiqdilar.Wundan so’ng sandiqda ewitilayotgan go’dak ovozi negadr jim bo’lib qoldi. Qaxramonlarimiz yuraklarida xadik bilan sekingina sandiqni ochiwdi. Ne ko’z bilan qarawsinki sandiqda taxminan ikki yowlar atrofidagi bir go’dak xamda bolalar uchun mo’jallangan sut bilan to’ldirilgan bew oltita idiw va bir parcha qog’oz yotardi. Nilufar darxol go’dakni qo’liga olib uni bag’riga bosdi. Oybek esa qog’ozda nima yozilganligiga qiziqib uni o’qiy bowladi: Jonim bolam…! Sani ikki yil odamlardan berkitib yawadim. Bilaman iflos ayolman…! Agar maraz bo’lmaganimda yow joninga jabr qilib sani tiriklayin ko’mib yubormagan bo’lardim.Axmoqligim sabab giyoxvand otang yolg’onlariga iwonib qoldim. Natijada tangrim sani manga taqdim etdi. Biroq kelajagingni ta’minlay olmasdim. Bolalar uyiga topwiray desam insonlar ko’ziga qarawdan uyaldim. Oxir oqibat wu yo’lni tanlawga majbur bo’ldim. Bowqa imkonim qolmagandi jigarbandim.Bordiyu Olloxning raxmi kelib yawab ketasang mani bu dunyolardan izlama. Chunki o’zimni xam san kabi tuproqlarga omonat topwirgan bo’laman. Sani dunyoga keltirib tiriklayin ko’mib yuborganim uchun iflos onangni kechirgin bolam…! ! ! Oybek qog’ozda yozilganlarni o’qib tuproqni quchgancha o’ksinib yig’lardi. Nilufarning xam ko’zlaridan tinmay yow oqib go’dakni maxkamroq bag’riga bosardi. O’wa kuni ular qabr ichidan qutqarib olgan chaqaloqni uylariga olib ketiwdi. Go’dakni ko’rsangiz yig’idan o’zingizni tiyolmay qolasiz. U biram yoqimtoyki ko’zchalari munchoq timsoli,qo’lchalari bo’g’irsoqdek muloyim. Faqatgina yig’layverib qarog’i ma’yuslanib qolgan. Tuni bilan unga g’amxo’rlik qilib chiqqan qaxramonlarimiz go’dakning xaqiqiy Ota onasiga la’natlar aytiwdi.Ko ’p o’tmay Oybek taniwlari orqali bolakayni farzand qilib xujjatlani rasmiylawtirib oldi.Endilikda ularning oilasida yangi bir inson paydo bo’lgandi. Mittivoyga Umidjon deya ism qo’yiwdi. Umidlari ro’yobi o’laroq oradan bir yil o’tib Nilufar wiringina qizaloqni dunyoga keltirdi. Olloxning raxmi kelib uwbu ikki tuxfani ularga taqdim etgandi.Endi Oybek xam o’zini bowqa otalar kabi baxtiyor xis etar Nilufarning xam bag’ri go’dak quvonchiga to’lgan edi o’wanda.Oradan biroz o’tib qaxramonlarimiz o’wa qabriston joylawgan xududdan bowqa bir maskanga ko’chib ketiwdi…!
Status va Anekgdotlar tuplami
:мυχяιđđιη мαяđιуєν
Mana 6 yil bo’libdiki
Nilufar
farzand ko’riw orzusi bilan
yawaydi. Uning turmuw
o’rtog’i
Oybek xam kechayu
kunduz
Olloxdan xech bo’lmasa
birgina
go’dak tuxfa etiwini
o’tinib
so’raydi. Biroq ikkisi xam
Xudoning marxamatidan
mustasno etilgan wekilli
orziqib
kutilgan chaqaloqdan
sado xam
yo’q. O’tilgan tibbiy
tekwiruvlar
sanoqsiz,borilmagan
wifokoru-
tabiblar deyarli qolmagan.
Ammo
ming afsuski ularning
barchasi
befoyda. Bu xam
yetmagandek
qarimdow urug’larning
kinoyasiyu,qo’wnilarning
g’iybat
qiliwlari bu ikki yowning
wundoq xam yarim bo’lib
qolgan
ko’ngliga tinmay ozor
berardi.
Oxir oqibat ular
yawayotgan
manzillaridan ko’chib
ketiwga
qaror qiliwdi. Balki wu yo’l
bilan
odamlarning gap
so’zlaridan
qutiliwni
xoxlawgandir.Tez orada
ular yawayotgan uylarini
sotib
yangi bir dargoxdan ezgu
niyatlar bilan winamgina
uyni
xarid qiliwdi. Biroq sotib
olingan
uy ,,Qiblagox’’
qabristoniga yaqin
joyda joylawganligi
Nilufarning
ko’nlini g’aw qilib turardi.
Turmuw o’rtog’idan nega
aynan
qabriston yonidan uy
olganligini
so’raganida
Oybek: ,,Qabriston
yaqinida yawidigan
odamla tiligi
extiyot bo’lib gapiriwadi’’
dib
javob berdi.Bir necha kun
o’tib
uydagi barcha jixozlarni
yangi
uyga ko’chirib olib o’tiwdi.
Wu
tariqa 6 yildan buyon
farzandsiz
yawayotgan biroq
wunday
bo’lsada o’rtadagi
muxabbatlarini
jon ardog’ida asrab
kelayotgan
qaxramonlarimiz yangi bir
dargoxda yangi xayot
bowlawdi.
Biroq endilikda ularni
qanday
taqdir kutayotganligi xech
kimsaga ayon emasdi…!
Oybek doim iwdan
qaytayotganda uyga o’wa
qabriston oralab
ketardi.Albatta
biroz vaximali ko’rinsada
biroq
bu unga uzoq yo’lni
yaqinlawtiriw imkonini
berardi.
Wu sababli xam
qaxramonimiz
yo’l yo’lakay mozorni
ziyorat qilib
uyga eng yaqin yo’ldan
yetib
oliwni afzal ko’rardi.
Kunlarning
birida Oybek qabriston
oralab
uyga qaytayotganda
quloqlariga
bexosdan qandaydir
go’dak
yig’isi ewitilgandek bo’lib
tuyildi.
Yon atrofni sinchiklab
ko’zdan
kechirarkan Oybekining
yuragini
biroz qo’rquv bosdi.Balki
qabriston vaximasi sabab
wunchaki quloqlarimga
ewitilgandir dib o’ylab
yana
yuriwda davom etdi. O’wa
kuni
ayoliga bu xaqda
aytganida
Nilufarning xam yuragini
vaxima
qamrab oldi. Ertasi kuni
Oybek
yana o’wa yo’ldan yurib
borar
ekan kechagi go’dak yig’isi
bu
safar xam uning
quloqlariga
chalindi. Oybek yana o’wa
atrofdan yig’layotgan
go’dakni
izlay bowladi. Biroq ovoz
qayerdan
ewitilayotganligini
anglab bo’lmasdi. Buning
ustiga
Nilufar qo’ng’iroq qilib
qolganligi
sababli qaxramonimiz
izlawni
bas qilib uyiga ravona
bo’ldi.
Bugun xam o’wa ovozni
ewitganligini Nilufarga
aytiwni
lozim topmadi. Chunki
agar bu
xaqda aytganida Nilufar
kun bo’yi
undan xavotir olib o’zini
qiynab
qo’yiwi mumkinligini
yaxwi
bilardi. Yana tong otdi…!
O’wa
kuni Oybek uyga biroz
kechroq
qaytaman deya
ogoxlantirib
qabriston ichidan o’wa
ovoz
kelayotgan joyni yana
izlawga
qaror qildi. Atrofni
yovuzlik
siymosi sanalgan
qorong’ulik
qoplagan. Oybek qabrlarni
birma-
bir ko’zdan kechirarkan
turli xil
yowdagi insonlar ismi
yozilgan
yodgorliklarni ko’rib biroz
ko’ngli
buzildi. Biroq uning fikri
xayolida
o’wa go’dak ovozi
ewitilayogan
qabrni izlab topiwgina edi
xolos.
Nixoyat qaxramonimiz
jindekkina
tuproq bilan uyib
qo’yilgan
qabrlardan birining yoniga
yaqinlawar ekan laxat
ichidan
o’wa go’dak ovozi
ewitilayotganligini payqab
yuragi
yorilib qo’rquvdan uyi
tomon
yugurib ketdi.Naxotki
o’wa ovoz
xaqiqatdan xam qabr
ichidan
chiqayotgan bo’lsa…? Buni
qanday tuwuniw
mumkin…?
Oybek tuni bilan wu xaqda
o’ylab
uxlay olmadi. Uning ichida
qandaydir tug’yon yana
o’wa
qabr yoniga borib
go’dakning
xolidan xabar oliwga
undardi.
Natijada qaxramonimiz bu
xaqda
ayoliga aytiwga qaror
qildi va u
bilan maslaxatlawib yarim
tunda
go’dak ovozi
ewitilayotgan qabr
yoniga qaytib bordi. Atrof
zimiston..! Nilufar telefon
nuri
bilan atrofni biroz yoritib
turdi
Oybek esa xech kimga
sezdirmay
darxol qabrni kovlay
bowladi.
Birozdan so’ng uning
belkuragi
qattiq bir narsaga urildi va
ovoz
chiqara bowladi.
Manimcha bu
sandiq bo’lsa kerak…! Ular
tezda
o’wa sandiqni tuproq
og’uwidan
xalos etib qabr ichidan
olib
chiqdilar.Wundan so’ng
sandiqda
ewitilayotgan go’dak
ovozi
negadr jim bo’lib qoldi.
Qaxramonlarimiz
yuraklarida
xadik bilan sekingina
sandiqni
ochiwdi. Ne ko’z bilan
qarawsinki
sandiqda taxminan ikki
yowlar
atrofidagi bir go’dak
xamda
bolalar uchun
mo’jallangan sut
bilan to’ldirilgan bew
oltita idiw
va bir parcha qog’oz
yotardi.
Nilufar darxol go’dakni
qo’liga
olib uni bag’riga bosdi.
Oybek
esa qog’ozda nima
yozilganligiga
qiziqib uni o’qiy bowladi:
Jonim
bolam…! Sani ikki yil
odamlardan
berkitib yawadim. Bilaman
iflos
ayolman…! Agar maraz
bo’lmaganimda yow
joninga jabr
qilib sani tiriklayin ko’mib
yubormagan
bo’lardim.Axmoqligim
sabab
giyoxvand otang
yolg’onlariga
iwonib qoldim. Natijada
tangrim
sani manga taqdim etdi.
Biroq
kelajagingni ta’minlay
olmasdim.
Bolalar uyiga topwiray
desam
insonlar ko’ziga qarawdan
uyaldim. Oxir oqibat wu
yo’lni
tanlawga majbur bo’ldim.
Bowqa
imkonim qolmagandi
jigarbandim.Bordiyu
Olloxning
raxmi kelib yawab
ketasang mani
bu dunyolardan izlama.
Chunki
o’zimni xam san kabi
tuproqlarga
omonat topwirgan
bo’laman.
Sani dunyoga keltirib
tiriklayin
ko’mib yuborganim uchun
iflos
onangni kechirgin
bolam…! ! !
Oybek qog’ozda
yozilganlarni
o’qib tuproqni quchgancha
o’ksinib yig’lardi.
Nilufarning xam
ko’zlaridan tinmay yow
oqib
go’dakni maxkamroq
bag’riga
bosardi. O’wa kuni ular
qabr
ichidan qutqarib olgan
chaqaloqni uylariga olib
ketiwdi.
Go’dakni ko’rsangiz
yig’idan
o’zingizni tiyolmay
qolasiz. U
biram yoqimtoyki
ko’zchalari
munchoq
timsoli,qo’lchalari
bo’g’irsoqdek muloyim.
Faqatgina yig’layverib
qarog’i
ma’yuslanib qolgan. Tuni
bilan
unga g’amxo’rlik qilib
chiqqan
qaxramonlarimiz
go’dakning
xaqiqiy Ota onasiga
la’natlar aytiwdi.Ko ’p o’tmay Oybek
taniwlari orqali bolakayni
farzand
qilib xujjatlani
rasmiylawtirib
oldi.Endilikda ularning
oilasida
yangi bir inson paydo
bo’lgandi.
Mittivoyga Umidjon deya
ism
qo’yiwdi. Umidlari ro’yobi
o’laroq
oradan bir yil o’tib Nilufar
wiringina qizaloqni
dunyoga
keltirdi. Olloxning raxmi
kelib
uwbu ikki tuxfani ularga
taqdim
etgandi.Endi Oybek xam
o’zini
bowqa otalar kabi
baxtiyor xis
etar Nilufarning xam
bag’ri
go’dak quvonchiga to’lgan
edi
o’wanda.Oradan biroz
o’tib
qaxramonlarimiz o’wa
qabriston
joylawgan xududdan
bowqa bir
maskanga ko’chib
ketiwdi…!