*Talablarga bino'an* Tug’ilgandan men sho’rlikning

bag’rim qon,
Bir jismimda talashadi ikki
jon.
Jon talashsam, tepamda charx
urgan ul, Kapalaklar odamlardan
mehribon… Oqqushlarim, oq
yomg’irda
ucharlar,
Saharlardan shudring-sharob
icharlar. Tanlamayin qabrlarni
qucharlar, Kapalaklar
odamlardan
mehribon… Gulga qo’nsa,
qanotlari
botmaydi, Ojizlarim birovga tosh
otmaydi.
Bir kun yashar, bir-birlarin
sotmaydi, Kapalaklar
odamlardan mehribon… Bir
qarasang, na kulbasi, uyi yo’q,Na tovushi, na qo’shig’I,
kuyi yo’q Kapalakning
kambag’ali, boyi yo’q,
Kapalaklar odamlardan
mehribon… Kapalakning
Ka’basidir hur dala,Dalasida mehr to’la, nur
to’la.Baxtsiz bo’lsa, bari baxtsiz
bir yo’la Kapalaklar
odamlardan mehribon… Oydin
oqshom yodga
tushding, o malak, Seni o’ylab bo’ldi yana qon
yurak.Sevaman deb aldamaydi
kapalak!... Kapalaklar
odamlardan
mehribon!… Muhammadga
ishonmagan ey, mo’minlar,
O’lsam so’zim eslab, uyga
cho’minglar:
Kapalakning qanotiga
ko’minglar, Kapalaklar
odamlardan mehribon…