Як даyно гэта было, проста всё забылася, кiнуу снежкай у акно а яно разбiлася.

Bыбачай мяне, выбачай, успамiн мой журыцца i вядзе яго адчай, аж да самай вулiцы. Kаля твайго стаiцць акна ён да самай ранiцы, ты ж паранiцца магла, ты ж магла паранiцца. А. Пiсьмянкоу.