Псіхолагі з Універсітэта Квінсленда, што ў Аўстраліі, апыталі 170 адзінокіх мужчын і 170 жанчын ЗША ва ўзросце 18-40 гадоў, каб вызначыць, наколькі яны прыдзірлівыя пры знаёмстве.

Удзельнікам даследвання прапанавалі выбраць з дванаццаці характарыстык тыя рысы «ідэальнага» партнёра, якія для іх найбольш важныя. Чым больш рыс было адзначана як безумоўна неабходныя, тым вышэй была ступень выбіральнасці. На падставе гэтых даных даследчыкі падлічылі так званы індэкс выбіральнасці.
Потым добраахвотнікаў папрасілі выбраць з прапанаваных дваццаці фатаграфій і анкет тых, з кім ім хацелася б пайсці на спатканне і ацаніць іх прывабнасць, як гэта звычайна робіцца на сайтах для знаёмстваў.
Высветлілася, што людзі, якія атрымалі больш высокія адзнакі па індэксе выбіральнасці, часцей займаліся сексам на працягу апошняга года. Верагоднасць палавога акту ў тых, хто ведае, якога хоча парнёра, апынулася вышэй на 21%.
Аўтары даследвання чакалі, што выбіральнасць, наадварот, прывядзе да меншай колькасці сэксуальных кантактаў. Адной з магчымых прычын такіх нечаканых вынікаў можа быць тое, што наяўнасць загадзя вызначаных крытэрыяў выбару «ідэальнага» партнёра і іх упэўненасць можа рабіць такіх людзей прывабней для іншых. Акрамя гэтага, яны часцей за іншых шукаюць рэальнага спаткання, каб пераканацца ў правільнасці выбару, што ў нейкай ступені павышае і верагоднасць палавога кантакту.
Магчыма, людзі, якія праводзяць шмат часу на сайтах знаёмстваў, проста гартаючы старонкі, насамрэч не гатовыя да сустрэч ці нават не маюць патрэбы ў іх. Яны атрымліваюць сваю дозу дофаміна, ацэньваючы іншых.
Крыніца: https://link.springer.com/article/10.1007/s10508-025-03160-z