СВАРЫНСКАЙ СЯРЭДНЯЙ ШКОЛЕ

54 гады...і, вядома ж, не лёду
Нагрувашчанным трэскам сплыло.
Я вяртаюся зноў адкуль родам,
На спатканне з радзімым сялом.
Да Сварыні, любімай Сварыні,
Дзе выток, першароднасць завей...
Вадапад успамінаў нахлынуў,
Сэрца раніць, дадому заве.
Тут мяне гадавалі: так хораша, смачна
Па-сварынскі вучылі, як жыць,
Школе роднай сварынскай удзячны
На любым у жыцці віражы.
Я прыйшоў, каб табе пакланіцца
І прызнаца у пачуццях cвaix,
Для мяне, ты мая, мілавіца,
Зорка першая, лес на дваіх.
На парозе былога маленства,
Дзе выснова мая, радавод.
Абдымаю цябе да шаленства
І прашуся ў ліхі харавод.
Ул. КАПУЗА