Комментарии
- 11 фев 2019 10:50jumber kozmanashvilida mere ese ratom ar zrdian bavsvebs? tu gapidarasteba urhevniat kartvelebis? yovelives da yvelafers tavisi saxeli daerkmeva. dzveleburi rac kargia, yvelaferi ganaxldeba.
- 12 фев 2019 08:46avolus kaiodesaqartvelos istoria chven ki vicit.tu rogori cxovreba hqondat da vajkacebsac rogor zrdidnen magram neta momavalma taobam tu icis an azrze arian sityva " qartuli" saertod ras nishnavs?!
Для того чтобы оставить комментарий, войдите или зарегистрируйтесь
╚ ►ჩვენ გვიხარია ცხოვრება◄╝
***როგორ ზრდიდნენ ძველ საქართველოში მეომრებს?
ბავშვის წვრთნა იწყებოდა 3 წლის ასაკიდან, ამ ასაკში ბავშვი სუნთქავს სწორად, ბუნებრივად, დადის და მოძრაობს სხეულის ყველა კუნთის თანაბარი დაძაბვით და რაც მთავარია, ახალ ცოდნას და უნარებს ითვისებს შედარებით სწრაფად. ამ ასაკის ბავშვებს პირველ რიგში ფსიქიკურად ავარჯიშებდნენ. აჩვევდნენ იარაღს, ყვირილს, ჭრილობების ყურებას, ტკივილის ატანას, გამძლეობას და ა.შ. 6 წლის ასაკამდე ბავშვი უკვე შეჩვეული იყო ამ ყველაფერს.
ვაჟ-სავაჟიოს მამაც კაცად მომზადებისას ძალიან დიდი ყურადღება ექცეოდა სულიერ-მორალურ აღზრდას. მკაცრი აღზრდის პროცესში ყველა ზომა მიმართული იყო მომავალ მამაკაცში სიმტკიცის, სიმარდის დანერგვა-გამომუშავებისთვის. ვაჟის უპირველეს ღირსებად ითვლებოდა არა ფიზიკური ძალა, არამედ სიმამაცე, ყველაზე დიდი ნაკლი კი მშიშრობა, სიმხდალე ითვლებოდა. მთავარი სახელი კაცისა ომში, ბრძოლაში სიმარჯვე, უშიშრობა და მტრის განადგურება იყო.
17-19 წლის ქართველი კაცები უკვე სრულფასოვანი მეომრები იყვნენ. ეს მეთოდები უფრო ფხოვის და საერთოდ აღმოსავლეთ საქართველოს მთიანეთის ხალხებისთვის იყო დამახასიათებელი, (ფშავლებისთვის, ხევსურებითვის, მოხევეებისთვის, მთიულებისთვის, თუშებისთვის...) ამის შემდგომ ახალი მეომარი ირიცხებოდა მეფის, ფეოდალის ან საეკლესიო სპა-გვარდიაში და განუწყვეტლად ხვეწდა თავის შესაძლებლობებს უკვე უშუალოდ ბრძოლებში.