наку хикояхо

Духтари бечора зор мегирист. Мегирису худор сару руи меканд. Модар харчи тассалояш дод аммо у дигар аклу хушашро аз даст дода буд, зеро ишки ягонааш, орзухои деринаш ёри чонияш имшаб бо дигаре туи аруси дошт.   Чавон писари ягонаи падару модар буд. Аз ин ру волидони дорояш уро ба духтаре ки дусташ намедошт бо духтари дусти падараш як сарватманди доро хонадор мекарданд.  Чавон ки ишки чандинсолаашро фаромуш карда наметавонист худро маъюсу бекас медид. Аммо дар кунчи дилаш ишки он духтари зебо аланга мезад.   Ин замон духтари бечора аз хона рафта буд. У ба тепаи баланде ки харду доим во мехурданд расид ва охирин бор он ваъдахои ёрро ба хотир овард он номаи ахде ки харду якчоя навишта буданд ду пора кард ва ба сари санге баромада чашм пушид ва худро ба поён партофт. Ин вакт чавон аз сузиши чон бе токат шуда буд, вай пинхони аз дигарон ба сари он теппа  расид аммо он чой ба гайр аз ним пораи когаз чизеро надид аммо окибати корро фахмида буд. Волидайни мехрубонаш ки аз рафтани у бехабар монда буданд дархол ба чустчуяш рафтанд. Хаво торик мешуд.Дар сари теппа шахсе буд аммо ба фарёди онхо чавобе намедод. Нихоят наздикони писар ба он тепар расиданд ва шах шуда монданд. Писари ягонаи онхо худро овехта буд. У дигар намечунбид. Дар дасташ пораи номае буду бас. Аз поён овози баромад. Инчо касе хаст! Онхо хама давида ба поён рафтанд ва духтари зебоеро ёфтанд ки гарки хун мехобид. Баъд падар аз дасти духтар пораи номаеро гирифт ки пораи дигараш дар дасти писараш буд. Харду пораро ба хам оварданд ки дар он чунин навишта буд. "Бе ту зиндаги ба ман харом аст"