Аввалин харфе ки аз номи ту буд,

Нақш кандам бар сари санги кабуд
Аз дили санги ту гарчи рафт ишқ
Дар сари санг аст бо арзи вуҷуд
Ман туро дар кучарохи зиндаги
Борҳо гум карда пайдо кардамат
Гоҳ мерондам муҳаббатро зи дил.
Гоҳ дилро зору шайдо кардамат
Лек донистам ки дар роҳи ҳаёт
Роҳи мо бо ҳам дарозу дур буд
Қисмати бечораи ман ё магар
Хамчу хоки раҳ сиёҳу шӯр буд
Рохи ту дар зиндагони дигар аст
Ҳамчунон ман ҳам ба рохи дигарам
Ту ба ёри хеш хушнуди агар
Ман зи бахти хештан хушнудтарам
Дида имруз ҳарфи руи сангро.
Ёдам омад он замони баччаги.
Ёдам омад он муҳаббатхои пок.
Он нигоҳу бозиҳои кучагӣ.Арзи ман аз ту на ишқу ошиқист.Ёдгорихост аз эъҷози ман.Ин туи дар ишқи покам аввалин.Дилрабову дилбару ҷонбози ман.Ин ту буди к-аз хаёлоти рухат.
Ошиқиро тухми аввал коштам. Он ту буди к-аз гаму ҳиҷрону суз.Номи ту бар сангҳо би нгоштам.Аввалин байти харобу хомро.Ман барои ишқи ту бахшидаам.Баъд аз он дар кучарохи зиндаги.Дар рахи ишқу ҳавас афтидаам.Нақши номатро пас аз даврони мо.Дигарон бинанду ёди мо кунанд.Шояд аз он ишқи нобунёди мо.Ибрате гиранду хам парво кунанд. Шояд аз эҳсосиёти поки ман.Хар касе ояд ба хар фикру қарор.Номи ту як умр дар ёди ман аст. Хамчу он нақше ба санги куҳсор т