➷❤➹ სევდიანი თვალები..➷❤➹

✞´ .❤ .✞არვიცი საიდან დავიწყოოო იმის თქმაა , რისი თქმაც მსურს , მაგრამ შევეცდები როგორმე ჩემი სათქმელი ვთქვა .. ჩემს მეზობლად , ერთი მოხუცი წყვილი ცხოვრობდა . ერთად გატარებულმა წლებმაა მათ ბევრი სითბო და სიყვარული დაუგროვა ერთმანეთის მიმართ .. ცოტა ხნის წინ კი წოდება "ორიმოხუცი" გაქრა , და დარჩა მხოლოდ ერთი მოხუცი .. ბებოო გარდაიცვალაა ... მე ვხედავ როგორ ზის მოხუცი მამაკაცი მარტოდ-მარტო პატარა ქოხის კიბეზე , მე მესმის როგორ ტირის მთელი ხმით, მე ვხვდები , რომ მას უნდა როგორმეე მოიშოროს მისი სხეულიდან ის განცდა და ტანჯვაა რაც მისი მეუღლის გარდაცვალებამ მოუტანა , მე ვხედავ განადგურებულ , სასოწარკვეთილ , მარტოდ-მარტო დარჩენილ ბაბუს რომელიც ბოლო ხმაზე გაიძახის "სად წავიდე? რა გავაკეთო უშენოდო "

✿➷➹☆☾♥ ✿რა უფლება მაქვს, სიკვდილმისჯილს მიყვარდეს ვინმე..✿➷➹☆☾♥ ✿

✿⊱╮.•*¸¸.•.რაცარუნდა შეგემთხვას,მიიღე როგორც სიკეთე,რადგან იცოდე, რომ უფლის გარეშე არაფერი ხდება!!!✿⊱╮.•*¸¸.•.

იცით დავიღალე?! იცით მიჭირს... ოცნებაც კი მიჭირს... ძალიან ბევრი ცუდი ვნახე, ძალიან ბევრი ვიბრძოლე... ვიბძოდი ჩემი ბედნიერების შესაქმნელად მაგრამ საბოლოვოდ მეც დავნებდი.. დავნებდი ცხოვრებას და ვგრძნობ, რომ დღითიღე მიმძიმს აქ გაჩერება... ყველა და ყველაფერი გაუფერულდა, ყველაფერს აზრი ეკარგება... მზეც კი აღარ კაშკაშებს ისე როგორც ადრე, ადრე ყველაფერი სხვაგავრად იყო.. დილით გავიღვიძებდი თუ არა ფანჯარას გამოვაღებდი და ჩავისუნთქავდი განთიადის მსუბუქ ჰაერს, მაშინ ყოველი დღე რაღაც სხვანაირი იმედით მათენდებოდა.. ახლა? ახლა უიმედოდ ვახელ თვალებს, თითქოს უკვე ყველაფერი ვნახე ამ ცხოვრებაში... არადა მე ხომ ბედნიერებაც არ ვიცი რა არის.. ჯერ კიდევ ბევრი რამე არ ვიცი მაგრამ ადამიანს ხომ უნდა ქონდეს სურვილი

ვუმზერ სარკეში სახის ნაოჭებს, ვით მოჭრილ ხეზე ასაკის რგოლებს... და არაფერი აღარ მაოცებს, აღარც სიბერე მაშინებს..... ვგონებ, ეს მე ღიმილმა დამატყო კვალი.... არა დარდმა და ცრემლმა სევდისამ..... მადლობა უფალს,რომ გავჩნდი ქალად და დამებედა ვალი დედისა!,,,, ჰო, ნაოჭებიც გვიხდება ქალებს, რადგან ეს წლების საჩუქარია.... ხან თუ ცრემლები გვინამავს თვალებს, წლების კი არა,გულის ბრალია..... გული, რომელიც ზღვა სითბოს იტევს.... გული, რომელიც ყველასთვის ზრუნავს.... მერე რა, თუ კი წელი, წელს მისდევს, ბედის ბორბალი ყველასთვის ბრუნავს..... ვუმზერ სარკეში ნაოჭთა ბადეს, რასაც ღიმილიც ვეღარ მაცილებს.... მე ჩემი ტვირთი ჩრდილივით დამდევს და არაფერი აღარ მაშინებს!...

როგორა ხარ?......მეკითხებით, ყოველ დილას ,მე გპასუხობთ. ! .. არა მიშავს,კარგადა ვარ, კარგადა ვარ.!..კარგია , რომ კარგადა ხარ,მეუბნებით და მიღიმით გულიანად.მეც გიღიმით , თუმც მაკვირვებს , ეს ღიმილი,ღრმად ჩავყურებ , ჩემს გულის ფსკერს დარდიანად..კვლავ ვაგრძელებთ საუბარს და ვამბობთ მრავალს,სიტყვებს ვყლაპავ გამოუთქმელს,ცრემლიანად.ყურს დაგიგდებთ, ისევ თქვენსკენ ვაპყრობ მზერას,გელოდებით კიდევ მკითხოთროგორა ვარ...მე კი მიჭირს ,დაფიქრება და პასუხი,თუმცა ვიცი , სად ვარ და როგორა ვარ.ისიც ვიცი რომ სამშობლოს სიყვარულით.თვალცრემლიანს დღედაღამე მათენდება ,და შვილების ტკივილიან მონატრებ

დაიმახსოვრეთ და მხურვალედ მიიკარით გულზე ახლობელი ადამიანი, იმიტომ, რომ ეს ერთადერთი განძია, რომელიც შეიძლება გულიდან გასცე.... დაიმახსოვრეთ და უთხარით "მიყვარხარ", როცა ამას მართლა გრძნობთ... კოცნას ან ჩახუტებას შეუძლია გამოასწოროს ნებისმიერი უსიამოვნება, თუ კი ეს გულიდან მოდის. დაიმახსოვრეთ და ხელები ჩასჭიდეთ ერთმანეთს, დააფასეთ მომენტები, იმიტომ, რომ ერთხელაც, ეს ადამიანი აღარ იქნება თქვენს გვერდით.... იპოვეთ დრო სიყვარულისთვის, იპოვეთ დრო საუბრისთვის და იპოვეთ დრო გაუზიაროთ ყველაფერი, რისი თქმაც გინდათ. იმიტომ რომ ცხოვრება იზომება არა ამოსუნთქვა–ჩასუნთქვების რაოდენობით, არამედ მომენტებით, როცა ჭარბი ემოციისგან სუნთქვაც კი გეკვრებათ!...."

სამოთხე და ჯოჯოხეთი კაცი ღმერთს მიეახლა და ჰკითხა, თუ როგორი იყო სამოთხე და ჯოჯოხეთი. “წამომყევი და ჯოჯოხეთს გაჩვენებ” – უთხრა კაცს ღმერთმა. ისინი შევიდნენ ოთახში,სადაც დიდი მაგიდა იყო გაშლილი და მის გარშემო, თოკით დაბმული ადამიანები ისხდნენ. მაგიდა გემრიელი კერძებით იყო სავსე. თითოეულ ადამიანს წინ სავსე თეფში ედგა და ხელში გრძელი კოვზი ეჭირა, მაგრამ პრობლემა ის იყო, რომ თოკი საშუალებას არ აძლევდათ, რომ საკუთარ პირამდე კოვზი მიეტანათ. ადამიანები ძალიან იტანჯებოდნენ. “კარგი ახლა სამოთხეში წავიდეთ” – უთხრა ღმერთმა კაცს. ისინი სხვა ოთახში შევიდნენ,რომელიც ძალიან ჰგავდა პირველს. ნაირ–ნაირი კერძებით სავსე დიდი მაგიდა, იგივე პრინციპით დაბმული ადამიანები,რომელთაც ხელში მსგავსი კოვზები ეჭირათ, თ

როდესაც ხედავ ობოლს,რომელსაც ნაღვლიანად ჩაუღია თავი,​ ნუ აკოცებ შენს შვილს შუბლზე.!!!

ნურასოდეს​ მოიტყუებთ თავს. ადამიანი,რომელიც თავს იტყუებს და საკუთარი ტყუილების ტყვეობაში ექცევა, საბოლოოდ მიდის იმ მდგომარეობამდე,რომ ვეღარ ანსხვავებს რა არის მართალი როგორც მასში, ისე მის გარშემო და კარგავს საკუთარი თავისა და სხვების პატივისცემას. პატივისცემის არქონა კი სიყვარულისგან აშორებს.