Мени эсламагин, барини унут,

Изҳору иқрорим ёдингдан чиқар.
Энди ҳаётингда эмасман мавжуд,
Ақлим измидадир асов туйғулар…
Неча йил ортингдан бамисли соя
Эргашдим бир қатим муҳаббатга зор.
Бугун ўшал кунлар топди ниҳоя,
Ҳақиқат кўз очди, тарқалди ғубор…
Бир нарсани билдим, қилдим хулоса:
Ишқда тарозининг тенгдир палласи.
Агар кимдир севса, севилолмаса,
Умрин яшнатолмас ишқнинг нафаси…
Зеро, “Севдим” сўзи садақа эмас,
Кўнгилда кўкарган бир гавҳар экан.
Ишқ Тангридан туҳфа экан муқаддас,
Йўқса “оҳу воҳ”лар бесамар экан…
Севилмоқ бахтидан жудолиғимни
Тан олмоғим гарчи – мен учун ўлим…
Ногаҳон англатди гадолиғимни,
Сен томон ишқ тилаб чўзилган қўлим.
Лек ишқда гадолик – шоҳлик маснади,
Бундан шаъну қадрим топмагай раҳна.
Гарчи ошиқ бўлиб баҳра топмадим,
Севгилим, мен Сенга тилайман баҳра…
Сендан ранжимоққа йўқ менда асос,
Кўнгилни ёлвориб қилиб бўлмас ром.
Ҳар кимнинг ҳаёти толеига мос,
Муҳаббат бобида кетмайди ғирром…
Сўнгги дийдор чоғи тилагим бисёр:
Тангрим ҳаётингни қилсин пурзиё,
Севсанг, севилмоқ ҳам этсин бахтиёр,
Мени деб Сендан қарз бўлмасин дунё…
Мени эсламагин, барини унут…
Энди ҳаётингда эмасман мавжуд…
Автор ноъмалум.