bu hayot"

Bahorning ilk kunlari edi, quyosh
bulutlar orasidan o'z taftini
yoyardi, mayin esayotgan shamol,
endi gullagan darahtlar iforini
taratardi. Madina u paytda
xechkimning gapiga qo'loq
solmasdan quloqlarida
naushnikda musiqa tinglab
ketardi. Ro'parasida birdasta gul
tutib turgan yigit madinani
e'tiborini tortdi.
- Salom, siz Madinasiz a?
- Xa
- Men sizga kecha sovchi
yuborgan Yigitman Ismim
Suhrob
Deya gap boshladi ular biroz
suhbatlashib hayrlashdi Madina
suhrobga tel. Raqamini qoldirdi.
Ular yurakdan bir birlarini sevib
qolishdi. Shu orada suhrobning
akasi olamdan o'tdi. Suhrob
tushkunlikga tushub qoldi.
Madinani oila azolari suhrobni
tezroq uylanishni talab qilardi.
Suhrob bolsa akasi o'tganiga bir
yil o'tmagunicha uylana
olmasligini tushuntiradi. Ikki qalb
bir birlarini shu qadar qatiq
sevardiki birga bo'lishmasa xoyot
yo'qdek. Madinani dadasi
do'stining o'g'liga qizini berishini
aytib, xash pash degunicha
madinani ikromga fotiha qiladi.
Suhrob bu habarni eshitim
madina bilan ohirgi marta
ko'rishishni so'rab hiyobonga
chaqiradi, ikki qalb chekar ozor
naxof ayrilsak... Bularni uzoqdan
ko'rgan ikrom madinani yuziga
shapaloq urib olib ketish payiga
tushdi. Suhrobni alam ustidan
zarb tushurgan mushti ikromni
esankiratib qoydi. Sevishganlar
hayrlashdi... Uyga borib Madina
Suhrobsiz hayot yo'qligini yig'lab
ko'zlaridan yomg'ir bo'b
yog'andak ko'z yosharini
to'kkizib ota onasiga
tushuntiradi... Bu orada suhrob
uyiga qaytyotgandi uzoqdan
mashinani faralari yonib turib
ko'zini qamastirardi. Vaxtham ala
mahal edi. Mashidanan 3 kishi
tushib kelim suhrobni
do'pposlashdi. Ulardan birini
arang tanidi ikrom edi u...
Suhrobdi to'k urgandak qornida
ajib bir og'riq bo'ldi Ikrom tiqgan
pichoq suhrobni o'limga
chorlardi... Ikrom va uning
do'stlari qonni ko'rib qochib
qolishdi. Suhrob yerda yotardi
Madina bilan o'tkazgan kunlari
xayolidan birma bir o'tib
borardi... Madinani yuragida
og'riq boldi uni qalbi sezib
turardi.
-Dadajon Suhrob akamni hoziroq
ko'rishim kerak iltimos
qiynamang mani
-Ona qizib seni baxtin hamma
narsadan muhumroq sevging
golib chiqdi.
Madina bu gaplardan sevinib
ketdi va telefon kontaktidan
suhrobni topib tel qildi
-alo, madina madinaaa
-Suhrob aka nima boldi sizga
-jonim sen meni kechir,
orzularimizga yetolmadik. Shirin
farzandar ko'rish nasib etmadi
-mani qorqitmang nima unday
diyapsiz
-uyim oldidaman, so'ngi daqiqam
balkim mani bu xayotimdagi
suhrob go'shakni qo'yib qoydi.
Madina dadasini moshinasida
Surobning uyga bordi ko'cha
boshida qonga belangan bexush
bo'lib yotgan suhrobni quchib
yig'ladi. Madinani dadasi bu
sevishkanlarni ko'rib qilgan
ishlarini eslab o'zidan nafratlanib
ketdi. Madinani dadasi Suhrobni
ko'tarib mashinga o'tqizdi.
Shahar kasal xonasiga olib
borishdi...
Oradan 5 yil o'tdi.
-aya qabrstonga nega keldik?
-bu yerda men uchun qadirli bir
inson bor qizim
madina farzandi bilan ziyoratga
kelgandi.
-Aya, dadamni kutib turaylik axir
-MADINA TO'XTA JONIM BIRGA
KIRIB BORAMIZ
-Suhrob aka hovo sovuq
kurtkezni zamogini ko'tarvoling
-HOP, Agar dadang meni kasal
xonaga obormaganida o'shanda
menham bu dunyoni tark etgan
bo'lardim...
-dada bu yerda nima qilamiz
-qizim amakingni qabrini ziyorat
qib ketamiz. Meni akamni.
Ular sevib sevilib yashamoqda
xozirgi vaxtda sevgi baribir
g'alaba qozonadi.