Մի քաղաքում երկու եղբայր էին ապրում, ապրում էին հաշտ ու համերաշխ ու վայելում շրջապատի հարգանքը: Եկավ ամուսնանալու ժամանակը, հայրը կանչեց զավակներին ու հարցրեց, թե ինչ են ուզում՝ որպես նվեր: Մեծը հարստության իր բաժինն ուզեց, որպեսզի կարողանա ապահով ապրել, քանի որ տարիներ շարունակ աշխատել էր ու ստեղծել այն, իսկ հիմա ուզում էր մի որոշ ժամանակ ոչինչ չանել ու հանգիստ ապրել իր ընտանիքի հետ:

Փոքրը չուզեց հարստության իր բաժինն, այն թողեց ծնողներին, որպեսզի իր բացակայության ժամանակ ծնողները ոչնչի կարիք չունենային, չնայած հավասարաչափ աշխատել ու ստեղծել էր այն: Նա միայն մի բուռ ցորեն խնդրեց հորից ու ծնողական օրհնություն: Տղաները հեռացան հայրական տնից ...
Ամեն առավոտ հայրը դռան մոտ մի կապոց էր տեսնում, որի մեջ հաց էր լինում ու բարի մաղթանքներ... Ամեն անգամ կապոցն ավելի էր մեծանում, իսկ մաղթանքերն ավելի էին շատանում: Հայրը փորձեց պարզել հանելուկի պատասխանը,
Շարունակությունը` http://blogbox.do.am/news/siro_owjhy/2015-06-09-75