Yetenek Sizsiniz Türkiye'de Ayhan Öztürk fırtınası esti..

Ender olsa da bu sabah mutlulukla uyandım
Bir ve lakin dudakları dualarla besledim
Burası bir mezar artık anladım çoktan
ölmüşüm
Rüyaların ve kurduğun hayale gömülmüşüm
Hayatıma yön veren bu artılar ve eksiler
Her güzel şeyin önüne kurulmuştur engeller
Zorlu biter bu yollar
Pes edersen elvedalar hatıralar bir son koyar
kalır geriye satırlar
Karanlıkta olsa geçmişim geleceğim
geçeceğim o kö prüden
Ve benimle sende gelirsen akar bu gözyaşım
Mutlulukla var olan bu en değersiz ruhuma
Zaten bitti her şey senle benim aramda
Gönül gözüyle baktığında görebilirsin belki
beni
İki varlık var içimde birisi benim mülayim
Diğeri serseri içimde yoktur izleri
İzlediklerim ve dışına uğradıklarımlayım yine
Hırsız kimi zaman kimi zaman masum kalbi
çalan
Anlayanlar vardı beni lakin sayıları o kadar az
ki
Kanatsızdı melekler şehrin ortasında
İnsanların peşinde yalnızım ve çaresiz
Gözyaşım ve öfkem aynı anda yaktı fiili
Artık geriye dönüş yok kurduğu hayaller
adına
Beni de bugün burada gömün susuz
toprakları kurun
Nefsim her an ister ölümü ellerimse yüzüme
gömülü
Geçtiğim her yol şimdi paramparça
Aynı kalbimde ki yollar gibi
Kendimi kaybettim içime düştüm
Kendimi buldum ama artık çok geç
Kalemimden dökülen her bir kelimenin
Suskunluğuma eşlik eder dilim
Bir savaştı kendimle verdiğim
Galibi bir meçhul belki de benim
Bir yabancı tanıdım aynaya bakıp gördüğüm
de
Onca yılda çözdüğüm sorunlarım
Şimdi kör düğüm panzehirle doldu
Bardak hep ben oldum
Zehri içen şimdi mutluluk
Rüyalarımda bir hayal
Ellerimle verdim her şeyi
Evet doğru bebeğim cevabın hayırsa eğer
Anlarım ki sende sevdin
Bir melekti benimkisi
Gerçek olmadan da bitti
Mutluluk sanmayın sakın çift çekişti
benimkisi
Tarihinde yoktu bir yenilgi
Çünkü ben yazardım tarihimi
Sense bir senaryo gereği günahların eseri
Benimle kalmak gerektiğinde çekip giderken
sorgusuz sualsiz idam ettin geçmişimi
Benimle ol benimle git benimle kal
Bu bir masal çaresizde olsam çığlıkların
sessizliğine dalıp sussam
Sulandıkça gün misali sonsam hep bir çare
kalsam
Günün birinde bende güleceğim
Anlatılmayan değmeyen bir geçmişin
sonunu bilmediğin yol demek
Geleceğim çalınan o hırsızları Azrail ve bir
desen gözlerim kapansa da aldanışını
göreceğim
Ah şu his ulan dört duvar onlar kadar sessiz
insan çaresizlik bu son olmuş çaresizlik
denen yolda
Sorduğum kaçıncı soruda saklı cevap haydi
ver bileyim hakkımı ey haya
Geçtiğim her yol şimdi paramparça
Aynı kalbimde ki yollar gibi
Kendimi kaybettim içime düştüm
Kendimi buldum ama artık çok geç
Kalemimden dökülen her bir kelimenin
Suskunluğuma eşlik eder dilim
Bir savaştı kendimle verdiğim
Galibi bir meçhul belki de benim