Мехоҳӣ ба осонӣ дар вақти Намози Бомдод бархезӣ?

Яке аз донишмандони исломӣ, ки фарзандашро ҳамеша барои хондани Қур'он ва гузоштани Намозҳо дар вақташ ташвиқ мекард.
Боре уро ба наздаш хонд ва гуфт:
Барои ту сире аз асрори сураи Каҳфро мегуям, ки барои аз хоб хестан дар вақти Намози Бомдод ба ту кумак мекунад, ва шарташ ин аст, ки дар вақти хоб рафтан чашмонатро бипушӣ ва ин оятҳоро хонда ба хоб равӣ.
Бо ин ки ҳеҷ ҷои тааҷҷубе дар Қур'он нест боз ҳам фарзанд дар тааҷҷуб афтод ва шаб ҳангоми хоб насиҳати падарашро ба ҷо оварда, он оятҳоро хонда ба хоб рафт.
Ҳамин буд, ки фарзанд ҳангоми Азони Намоз ба осонӣ аз хоб бархост.
Фарзанд шукри чунин неъмати Худоро ба ҷо оварда ба падараш ташаккур гуфт.
Он оятҳои муборак чанд ояти охири сураи Каҳф аст, ки Худованд мефармояд:
ﺑِﺴْــــــــــﻢِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻴﻢ .
ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍ ﻭَﻋَﻤِﻠُﻮﺍ ﺍﻟﺼَّﺎﻟِﺤَﺎﺕِ ﻛَﺎﻧَﺖْ ﻟَﻬُﻢْ ﺟَﻨَّﺎﺕُ ﺍﻟْﻔِﺮْﺩَﻭْﺱِ ﻧُﺰُﻻً .
ﺧَﺎﻟِﺪِﻳﻦَ ﻓِﻴﻬَﺎ ﻟَﺎ ﻳَﺒْﻐُﻮﻥَ ﻋَﻨْﻬَﺎ ﺣِﻮَﻻً .
ﻗُﻞ ﻟَّﻮْ ﻛَﺎﻥَ ﺍﻟْﺒَﺤْﺮُ ﻣِﺪَﺍﺩﺍً ﻟِّﻜَﻠِﻤَﺎﺕِ ﺭَﺑِّﻲ ﻟَﻨَﻔِﺪَ ﺍﻟْﺒَﺤْﺮُ ﻗَﺒْﻞَ ﺃَﻥ ﺗَﻨﻔَﺪَ ﻛَﻠِﻤَﺎﺕُ ﺭَﺑِّﻲ ﻭَﻟَﻮْ ﺟِﺌْﻨَﺎ ﺑِﻤِﺜْﻠِﻪِ ﻣَﺪَﺩﺍً .
ﻗُﻞْ ﺇِﻧَّﻤَﺎ ﺃَﻧَﺎ ﺑَﺸَﺮٌ ﻣِّﺜْﻠُﻜُﻢْ ﻳُﻮﺣَﻰ ﺇِﻟَﻲَّ ﺃَﻧَّﻤَﺎ ﺇِﻟَﻬُﻜُﻢْ ﺇِﻟَﻪٌ ﻭَﺍﺣِﺪٌ ﻓَﻤَﻦ ﻛَﺎﻥَ ﻳَﺮْﺟُﻮ ﻟِﻘَﺎﺀ ﺭَﺑِّﻪِ ﻓَﻠْﻴَﻌْﻤَﻞْ ﻋَﻤَﻼً ﺻَﺎﻟِﺤﺎً ﻭَﻟَﺎ ﻳُﺸْﺮِﻙْ ﺑِﻌِﺒَﺎﺩَﺓِ ﺭَﺑِّﻪِ ﺃَﺣَﺪﺍً .
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим.
Иннал лазина аману ва ъамилус солиҳати канат лаҳум Ҷаннатул Фирдавси нузула.
Холидина фиҳа ла ябғуна ъанҳа ҳивала.
Қул лав канал баҳру мидадал ликалимати робби ланафидал баҳру қибла ан танфада калимату робби ва лав ҷи'на бимислиҳи мидада.
Қул иннама ана башарум мислукум йувҳа илайя аннама илаҳукум илаҳув ваҳидун фаман кана ярҷу лиқо' роббиҳи фаляъмал ъамалан солиҳав ва ла юшрик биъибадаҳи роббиҳи аҳада.
(Сураи Каҳф: оятҳои 107-110)
107 Касоне, ки имон оварданд
ва корҳое шоиста карданд,
меҳмонсарояшон боғҳои
фирдавс аст.
108 Дар он ҷо ҷовидонанд ва
ҳаргиз ҳаваси кӯчидан
накунанд.
109 Бигӯ: «Агар даре барои
навиштани калимоти
Парвардигори ман ранг шавад,
дарё ба поён мерасад ва
калимоти Парвардигори ман
ба поён намерасад, ҳарчанд
дарёи дигаре ба мадади он
биёварем».
110 Бигӯ; Ман инсоне ҳастам
монанди шумо. Ба ман ваҳй
мешавад. Албатта Худои шумо
худоест якто. Ҳар кас дидори
Парвардигори худро умед
мебандад, бояд кирдори
шоиста дошта бошад ва дар
парастиши Парвардигораш ҳеҷ
касро шарик насозад».