Xayot insonlar xammasi bewavqat.

Man wuncaki sevganim bilan bir soniya chinakam baxtni xis qilmoqchidim, ammo xayot va insonlar wuniyam manga ko'p ko'rdi.
Naqadar achchiq nafratlaniwga loyiq xaqiqat. Axir uni chindan xam sevardim, garchi u mandan olisda bo'lsa xam uni nafasini, xayotda yawayotganini, xis qib yawardim.
U bilan yoziwgan xar bir misram, yuragimdan chiqayotgan qalb so'zlarim edi, uni sevardim chin yuredan...mani xayotim mazmuniga aylanib bugandi!!!
U bilan gaplawgan xar bir kecham, uxlab qolgan bulsada, telefon go'wagidan keletgan nafasi...xech xam go'wakni qo'ygim kelmasdi.
Unga xar doim nimalarnidir aytaman dib qalbimga gaplarni tugib quyardim, biroq u bilan gaplawarkanman u bilan gaplawmoqchi bo'gan gaplarim esimdan chiqib ketardi, bir birimizni qanchalik sog'inganimizni tariflameylik bar bir kamlik qilardi, va u yana wirin uyquga ketardi, man esa xar doimgidek go'wakdan kelayotgan nafasni ewitib, o'yga tolardim..."sizni yaxwi kuraman xayotim uzimmi, birga bo'lsak xuddi xozirgi kabi, kiyin xam wirin orom oliwizi, nafasiz taftini tuyib yonizda termulib turaman"...wu kabi wirin xayollar ummoniga cho'mardim.
Bazi vaqtlarda o'ksinib qo'yardim nimaga xayot bunaqa a?
Uni xar bir dardini, azobini tuyib yawardim, wunda kuzlarimga yow quyilib kelardi, u buni sezardi, nimaga yig'lebsan dirdi, man esa " sizni sog'indim" digan so'zdan nariga o'tmasdim. Uni xar bitta dardi mani yuragimni qiynardi, sog'inchimni esa payoni yo'q edi.
U "yig'lama gulim xali xammasi yaxwi bo'ladi" dirdi.
Man bilardim xammasi yaxwi bo'liwini lekin u bilanmas bu yuk manga og'irlik qilardi, bardowim yetmasdi, usizlikni o'ylawga.
Xayot wunchalar chigalki, xoxlamagan narsalarga xam insonlar ko'nikarkan.
Wu vaqtda manda savol paydo bo'ladi...usiz bowqasi bilan xayotga ko'nikarmikanman.
Bu savolga man javob berolmiyman, qachonlardir javob topilsa xam_man bowqalar orzusini uwaltirgan ojiza bo'laman, va xayotda yawawim kerekanda dib yawawni davom ettiraman.