Ah Be Usta.

Çok geç farkına vardım insanlara sır söylenmezmiş,
Gün geldi sırtımdan paslı hançer misali sırlarımla vurdular,
Yalnızlığımdan olsa çocukluğumdan beri hayal kurmayı çok seviyordum,
Çünkü orada hep bayramlar vardı hayallerimde kötülüklere yer yoktu be usta...
Kimi sevdi isem hep ömrüme kış oldular kökümden kestiler beni,
Oysaki moral bozukluğu denilen şey nedir bilmezdim ben be usta,
Olumsuz kararları hep fırtınalarla savururdum baharları beklerdim,
Beni bile bile ne çok incittiler o onlarla gülümsemeyi düşlediklerim...
İçim dertlere derya benim be usta bütün olumsuzlukları içime akıttım,
Kan ağlayan gözlerimi silip sahte gülüşlerle çaresiz yoluma devam ettim,
Kimileri buna ne tez pes etti dediler oysaki bilemediler bu bir olgunluktur,
Çok geç farkına vardım be usta yürüdüğüm yolda kimseyi beklememeyi...
Ah be usta bilemedim insanınların dışını beğenmediklerini hor göreceklerini,
Oysaki kural beliymiş bırakacaksın şayet seviyorsa o peşinden koşa dursun,
Nereden bile bilirdim be usta dilinin darıldığına kalbinin saatlerce konuşacağını,
Çok geç farkına varmama sebep oldular aklın yoksa yanmayı kalbin yoksa ölmeyi...
Geçte olsa farkına vardım cehennem yüreğinde sevginin bittiği yer sayıldığını,
Başka baharlarda güzellikleri yaşamak adına bazı acıların faydalı olduğunu,
Artık hayatı veya birlerini yargılamanın bir anlamı yok anladımki yaşam tek kişilikmiş,
Saçının ağarması meyvesi belinin bükülmesi son durağın ta kendisiymiş be usta...
Ayrılıkların Şairi Osman Dastan © 26 / 11 / 2023. 08 : 50