ლექსები `

გულო არ გაჩერდე , გევედრები!
შენი სიყვარული დაიცავი...
ისევ დაიბრუნე იმედები,
ვინმე ღვთისნიერი გაიცანი...
ვინმეს მოუყევი განსაცდელის,
ყველა სირთულე და სიმარტივე,
თუკი განრისხდები მაინც მუდამ
გულში მოწყალება დაიტოვე..
ოღონდ არ გაჩერდე, გევედრები,
თვალი ცრემლებისგან განიშორე,
ბაგე ღიმილისთვის გაიმეტე,
სულში ტკივილები წაიშორე
ყველა გაფიქრება სიმარტოვის,
შენს თავს სხვანაირად დააჯერე...
ისევ შეეკედლე ვიღაცას და
ისევ მის ცრემლებში დაიმალე..
რაგინდ ძნელი იყოს ტკივილები,
უფლის სიყვარულით გადალახე....
გული გახსენი და ადგილები,
ცოტა მტრისთვისაც კი გამონახე..
ძალა არ დაკარგო სიყვარულის,
დარდმა მიწაზე არ დაგანარცხოს...
ისევ წამოდექი ძველებურად..
თავმა სიძლიერე დაგანახოს....
გულო არ გაჩერდე , გევედრები!
სანამ ცოცხალი ხარ იარსებე...
სანამ სიყვარული შეგიძლია.....
ყველას ყველაფერი მიუტევე...

მოდი, მომეშველე, რა იქნება...
სული შემიღებე, ჭაღარა....
ნახე შენი გოგო, პაწაწინა...
როგორ სევდიანი გამხდარა.....
უკვე დაზამთრდა და მოვიწყინე,
სულმა უშენობა იკმარა,
როგორ მიძნელდება სიმარტოვე,
და რა უსაშველოდ მიყვარხარ
ყელი მოვიღერე გასაფრენად
ფრთები მომატეხეს, ოცნების
თქვი, ვის მივაბარო ჩემი სული..
ძალა აღარ დამრჩა მოთმების..
მოდი, მომეშველე გევედრები..
მზეც კი ღრუბლებშია მიმალული
იქნებ უნდა მითხრას მაპატიე
იქნებ გვიანია სინანულიც
თოვლში აღარ არის წერილების
აღარც მცდელობა და სურვილები
ახლა ფანჯრის მინას მიყრდნობილი
ვფიქრობ, ჩემს სამყაროს მოგანდობდი,
ჩემს გულს ხელის გულზე დაგიწვენდი,
იცი? რამდრნი აქვს მოსაყილი : ((

გრძნობა დაიფერფლა, ჩაკვდა, ერთ დროს ჩემი იყო თითქოს.  მე ვთქვი - ყველაფერი მორჩა, მან თქვა - არაფერი იყო.
ქუჩას გაბნეული მტვერი, გულის უხეირო ფეთქვა,  მე ვთქვი - აღარ გქვია „ჩემი“.
მან თქვა - არც არასდროს მერქვა.
ზეცა მოღრუბლული სახით, იქვე, უსურვილო მთვარე. მე ვთქვი - გათენება არ ღირს, მან თქვა - გათენდება მალე.  თოკზე გაკიდული სითბო, ფიქრი მოგონებებს ათრობს, მე ვთქვი - გაიხსენე ის დრო,  მან თქვა - არაფერი მახსოვს. გრძნობა დაიფერფლა, ჩაკვდა, ერთ დროს, ჩემი იყო თითქოს. მერე, ყველაფერი მორჩა, ალბათ არაფერი იყო...

რამდენიმე წლის შემდეგ მას ისევ
შევხვდი,სრულიად შემთხვევით,მოულ
ოდნელად შევეჩეხე ქუჩაში.(ამდენი ხნის
შემდეგ,შეხვედრა სულ სხვაგვარი
წარმომედგინა,მეგონა,ძველებურად,გული
საგულედან ამომივარდებოდა და მუცელში
კვლავ პეპლები დაიწყებდნენ ფრენას)ჩემდა
გასაკვირად ეს ასე არ მოხდა...მე არაფერი
მიგრძნია,მხოლოდ ვიგრძენი,რომ ეს იყო
ოცნებების გაქრობა,ამ ყველაფრის
დასასრული და სხვა,რაიმე ახლის
დასაწყისი!...დრო გავიდა,ბედის ბორბალი
სხვაგვარად დატრიალდა,ახლა ის
შემომცქერის,მუდამ მაცილებს მზერით და
მის მზერაში იკითხება რაღაც
დაფარული,შეუცნობელი დარდი...გასულ
დღეს მივიღე შეტყობინება,სადაც ის მწერდა
-"როგორ მინდოდა ვერ ნათქვამი სიტყვები
გეგრძნო"...ეს ფრაზა ღრმად ჩამებეჭდა
მეხსიერებაში.(ის ჩემთვის ყოველთვის
შეუცნობელ პიროვნებად დარჩება!)პასუხი არ
გამიცია,ან რა უნდა მეპასუხა.ამიტომ
არჩევანი კვლავ დუმილზე შევაჩერე.მე
ვიგრძენი მარცხნივ მსუბუქი ტკივილი და ამ
ყოველივეს საბოლოო დასასრული...ახლა
მისდა სამწუხაროდ და ჩემდა უნებურად
გადავიღალე -გამისულერთდა!(ჩემი პასუხი
კი ალბათ იქნებოდა-"გაუბედავებს გაურბით
ბედი...სინანული გვიანია&quotმშვიდობით!

გულს ნუ გაიტეხ, როცა გზა არ სჩანს, სულში უდროოდ თუ გიღამდება, გული თუ გტკივა, ცრემლი თუ გახრჩობს, როცა იმედი არ გიმართლდება. გრძნობ, გული ნელა როგორ მძიმდება და თითქოს გიჭირს მისი ტარება, გინდა მკერდიდან ამოიგლიჯო, შორს გადააგდო, თან გენანება. რაღაც საშინელ სიმარტოვეს გრძნობ და მოლოდინი შენში სახლდება, როცა ნანატრ გულს ვერსად პოულობ, როცა არ იცი, რა გემართება, მაშინ შეაღე სულის სარკმელი, უნდა შეიგრძნო მზის ნეტარება, ცრემლს თუ შეიშრობ და გაიღიმებ, ბედნიერება შენი გახდება, მინდა გჯეროდეს, ერთადერთი ხარ, ვისთვისაც მზეც კი დაიბადება, იწამე ის, რომ ვერავინ შეგცვლის, რომ შენ გეკუთვნის ზეცის ხატება, გახსოვდეს, ბოლოს, ყველა ტკივილი და ყველა ცრემლი სადღაც გაქრება, მოღრუბლულმა ცამ, ნუ დაივიწყებ, ყოველთვის იცის გამოდარება.

ქალს ვერ აფასებთო
ეგ როგორ იფიქრეთ, ეს რამ გათქმევინათ ჩვენზე?
თქვენ რომ გაგიჭირდეთ
სულსაც კი დაგითმობთ, არვინ დაფიქრდება მეზე.
არ ხართ ერთგულნიო
ღმერთო ეს რა მესმის... ვისთვის მოგვიკლია წლები
თქვენთვის დავიბადეთ
თქვენთვის ვიცოცხლეთ და ახლათქვენთვისავე ვკვდებით!
ზოგჯერ რომ გვტოვებთო?!
მზის სხივს რომ ვერ ვუძლებთ, ზოგჯერ თავს შევუშვერთ წვიმას
განა თქვენ გშორდებით
თქვენთვის დაბადებულთ, სული თქვენთან ყოფნით გვიდგას.
სხვასაც უყურებთო
მწარე რომ არ ვჭამოთ, ტკბილს ვერ დავაფასებთ ასე
ჩვენ მოწყურებული
დაღლილი მგზავრნი ვართ,თქვენ წყარო მოჩუხჩუხე გზაზე.
ქალს ვერ აფასებთო
აწი აღარა თქვათ, გული არ გვატკინოთ ასე
თქვენს დასაფასებლად
გაჩნდა ქვეყანაზე კაცი ოცნებებით სავსე!!!

მაგ ყელზე მინდა კოცნად დავსახლდე, სუნთქვით შემოვავლო საზღვრები. თითქოს მომავლიდან გადმოსულს სულის სიმშვიდედ რომ დამყვები. ჩუმი ღამეა და შენს მკერდზე წყნარად გარინდულა სამყარო, მინდა უსასრულოდ გეფერო,და ჩემს ოცნებებში ჩაგკარგო.

ვიცი ერთხელაც მოგაგონდები, როცა ჭაღარა დაიწყებს თოვას, როცა წარსულის კვლავ გახსენებას მოჰყვება სულის უცრემლო გლოვა....გულს აგტკივდები ნატვრის სურვილად,
შენს ყალბ სიმშვიდეს გაუბავ ბრძოლას....მოგენატრება ჩემი დანახვა, დამიძახებ და....მე აღარ მოვალ!

"ბოლო თქმა" (მშვიდობით)
თითქოს არაფერი ისე სულ
უბრალოდ...
ჩემთვის უშენობა ხდება
გასაძლისი,
ვიცი წამაწყდები თითებ გაყინული
ქუჩის ბოლოში ან სადმე
დასაწყისში.
ვიცი წამაწყდები ოდნავ
ნაღვლიანი,
იქნებ მომაჩვენო თავი
მხიარული...
მე კი გავიფიქრებ თუნდაც
ამისათვის
ღირდა უგზო უკლოდ ობლად
სიარული.
მარტო ხეტიალი ამ ცივ იანვარში,
შენებრ სილუეტზე გულის
ამოვარდნა,
ვიცი ვერ დააცხრობს ნერვებს
სიგარეტი
მკერდზე შენმა თმებმა თუ არ
ჩამობარდნა...
წვიმა აღარ მოვა ჩემთვის
გაზაფხულზე,
ჩიტებს აღარ ველი თბილი
ქვეყნებიდან,
მინდა ღმერთი ვიყო
ერთხელ...მამა ღმეთი...
შენ რომ გამოგძერწო ჩემი
ნეკნებიდან...
ვხდები პათოლოგი ვატყობ
გამიტაცებს,
შენთან ჩახუტების ყალბი
იმედები,
მერე ლაჩარივით ცრემლებს
გადავყლაპავ
წარსულს გადავშლი და მოვედ-
მივედები.
ასე პოეტივით ლექსათ
წამომსკდები
ისე ამომხდები როგორც
გასაძლისი,
ვიცი წამაწყდები თითებ გაყინული
ქუჩის ბოლოში ან სადმე
დასაწყისში...

ისევ, ჩვენს მუსიკას ვეფერები...
ისევ, ისე ვმღერი, ჩემებურად...
ისევ, აკორდებით გეფერები...
თურმე მყვარებიხარ, ძველებურად...
აკორდი შემეშალა, ავირიე...
სული ყინულივით გამიცივდა,
უცებ დაგინახე, გადამრიე...
თითებზე აკორდი შემაცივდა...
მუსიკა აზრებად ავამღერე...
სიტყვები ტუჩებზე მიმოდიან,
გთხოვ ნუ გამაჩუმებ, ამამღერე...
ნუღარ შეაჩერებ მელოდიას...
ისევ, აკორდები მელანდება...
გულშიც აკორდები გროვდებიან,
თითები კლავიშს ებლანდება...
როცა, ეგ თვალები მშორდებიან...
ისევ, ვერ ავიღე ის აკორდი...
ისევ, ფალშია და ისევ მეძნელება...
ისევ, ოცნებებად ამიგორდი...
ისევ, მიგვატოვეს ენძელებმა...
ისევ, ჩვენს მუსიკას ვეფერები...
ისევ, ისე ვმღერი, ჩემებურად...
ისევ, აკორდებით გეფერები...
თურმე მყვარებიხარ, ძველებურად..

თუ აატირე მოატყუე ქალი ლამაზი,
ნუ იამაყებ ეგ არ არის ძმაო კაცობა
ღმერთის წინაშე რომ წარსდგები
მერე ინანებ,
მაშინ მიხვდები რომ ეგ იყო არაკაცობა...
ქალი თუ გენდო, შეგიყვარა გული
განახა და სიყვარული სპეტაკად და
წრფელად ატარა,
არ მოატყუო თვალზე ცრემლი არ
დაადინო,
ის ხომ სუსტია დაუცველი და თან
პატარა...
არ გეგონოს რომ შენს გამო ის დაიტანჯება,
რამოდენიმე დღე ექნება გულში.დარდები...
თვალცრემლიანი შველას შესთხოვს
უფალს გულწრფელად...
ღმერთი დიდია მას დაიცავს და დაიფარავს,
გულს დაუმშვიდებს და მის თვალებს ის მისცემს შვებას...
შენ გგონია რომ დაამცირე?? გამოიყენე??
შენ გგონია რომ მიაღწიე გულის
საწადელს??..
მაშინ როდესაც გეგონება სუფთად
გამოდი უფალი მაშინ შენ მოგივლენს
ძლიერ განსაცდელს...
შენც ატირდები გული ძლიერ
აგიტირდება,
მერე ინანებ მაგრამ უკვე გვიან იქნება,
უკან ვერ მიხვალ ის შენ უკან აღარ
მიგიღებს,
გეტყვის ღმერთმა ჩემში ასე ინება-
როცა დაკარგავ მაშინ იგრძნობ თუ
რა დაკარგე,
გამოიყენეე??.. არა ძმაო გამოგიყენა...
გული ატკინე?? დღეს ათასად შენ
იტანჯები
ქალი სუსტია მას სჭირდება კაცისგან დაცვა,
მას არ სჭირდება ოქროები თუნდაც
ზოდები...
თუ შეგიყვარა გულწრფელად და
თავზე ძალიან,
ასეთი ქალის მიტოვებით შენ ნადგურდები.
ქალი დაჩაგრე? საღოლ ბიჭო ეს რა
წესია,
ქალს გაუფრთხილდეთ მოვეფეროთ
უნდა ყოველთვის,
ეგ ჩვენი არა ძმაო უფლის დანაწესია...

დაკარგავ ადამიანს და
თითქოს არაფერიო
გაიფიქრებ, თითქოს ვის
არ დაუკარგავსო,
გაიღიმებ იტყვი ვერ
დამაფასა წავიდა მეორე
მოვაო,დაველოდები
მარტო ხო არ დავრჩებიო,
დ თუ დავრჩები რა, ვინ
არ დარჩენილაო?!
იღიმები, იცინი, ერთობი
და არაფერს არ იმჩნევ
არადა ვინ იცის
შინაგანად დანგრეული,
განადგურებული
გაჩანაგებული ხარ... განა
ეს ვის ესმის შენ გარდა,
ან იქნებ არც გინდა რომ
გაიგონ... თვალზე ცრემლი
მოგადგება მოიწმენდ და
უძილობას
დააბრალებ,უცებ მოიწყენ
და იტყვი რავი ესე ვიცი
ხოლმეო, არადა... არადა
ვინ იცის რომ ის
გაგახსენდა, ვინ იცის ის
ერთადერთი რას
წარმოადგენდა შენვის,
ვინ იყო რას ნიშნავდა
შეიძლება არაფერს
მაგარმ შენთვის ის
მთელი სამყარო იყო, შენი
საკუთრება იყო, შენში
იყო შენი იყო... განა ეს შენ
გარდა ვინმეს ესმის?
არავის, ან იქნებ არც
უდნათ რომ გაიგონ და
ამიტომ.. ვერ გაიგებ
ძნელია... ამბობენ სხვისი
ჭირი ღობეს ჩხირიო,
მართალია ვის რაში
აინტერესებ, სიყვარულს
გეფიცებიან და მძიმე
დროს თვალებში არ
ჩაგხედავენ, ვერ
ამოიკითხავენ შენს
ტკივლის გატრიელდებიან
და ზურგს შეგაქცევენ,
იტყვიან ვერ დაგაფასა და
ღირსიაო, შენც
დაეთანხმები სხვა რა გზა
გაქ, ვერ
შეეწინააგმდეგები და ვერ
დაიცავ რადგან გული
გატკინა... არადა ზუსტად
ამ მძიმე დროს გჭირდება
ახლობლის გაგება და
ყურადგება, მაშინ როცა
გიჭირს და მაშინ როცა
შენი გაგება ძალიან
რთულია... მაშინ როცა
შენი ღიმილი და სიცილი
ფარსია... მაშინ როცა
გული ორად გაქ
გაპობილი, მაშინ როცა
ტირი და ცრემლი არ
მოგდის, რაღაც გაკლია და
ვერ ავსებ, მაშინ როცა ვერ
ლაპარაკობ ცდილობ
აზრები სხვა რამეზე
გადაიტანო და ძალა არ
შეგწევს... მხოლოდ
რამდნეიმე საათს შემდეგ
აანალიზებ მის სიტყვებს
და ხვდები რომ ის
სამუდამოდ დაკარგე...
იცი რომ თუ შემთხვევით
შეხვდები მხოლდო მაშინ
თუ ნახავ და მაშინაც
შეიძლება ყურადღებაც არ
მოგაციოს, როცა ხვდები
რომ მისი ნათქვამი
„მიყვარხარ“ ტყულია,
როცა ხვდები რომ მისი
ყოველი სიტყვა,
შეხვედრა, კოცნა,
ჩახუტება ფარსი იყო,
ტყუილი იყო ... მაგრამ
იქნებ შენ ამ ტყუილშიც
ბედნიერი იყავი? იქნებ
შეეგუე და ამ მწარე და
მტკინეულ რეალობას ის
ტკბილი სიცრუე ჯობდა...
რას ვიზამთ ურთიერთობა
ორმხრივია, მხოლოდ
ერთი ვერ შეინარჩუნებს
მხოლოდ ერთი ვერ
შეეცდება ყველფრის
შეცვლას, ძნელია იმ
ადამიანთან
უერთიერთობა რომელსაც
შენთან ურთიერთობა არ
უნდა, რომელიც ნაბიჯსაც
არ დგამს შენსკენ,
რომელსაც არც კი
ახსოვხარ... რთულია...
ასევე რთულია იცხოვრო
უიმისოდ, სულ
გენატრებოდეს და იცოდე
რომ ვერ დაურეკავ, ვერ
მიწერ, ვერ ნახავ, ვერ
ჩაეხუტები და ხვდები
რომ დაკარგე თანაც
სამუდამოდ დაკარგე და
ვერ დაიბრუნებ, იცი რომ
ის შენი აღარაა და
დამთავრდა, დამთავრდა
და თან წაიღო ყოველი
მისი თბილი და ტკბილი
სიტყვა, წაიღო და წავიდა,
მხოლოდ მოგონებები
დაგიტოვა რომეიც
დაგტანჯავს...
დამთავრდა... ცხოვრება
გრძელდება.. გრძელდება
უიმისოდ...და შენ უნდა
დაუბრუნდე ძველ
ცხოვრებას სადაც ის არ
ჩანდა... როდესაც მას არ
იცნობდი... დამთავრდა...