* * *

Քանի միտքս դրի լինել քեզ հետ լավ,
Քանզի խոսել քո լեզվով. թեկուզ ոչ շիտակ,
Համոզեցի հոգուս, տխմար, անտեղյակ,
Ինչքան անիմաստ ես փշոտ սատանա:
Չգիտես, չես հարգու, նույնիսկ դու լավին,
Քանզի հիմար ես ձևացնում դու քեզ,
Միչև ոտքերդ չթրջվեն իրավ
Չես ասի ջուրն ես ընկել դու իրավ:
Հեղ. Ռազմիկ Մանուկյան