Նվիրում եմ <<Բեդեշենի Սուրբ ժամը >> շենասնող Վարդան Կարապետյանին:

Երկար տարիներ պատերդ փլված ,
Փլատակներից պարիսպներ շինված,
Լուռ գործում էիր ու գոյատևում,
Քո անունն էր <<փլված ժամ >> կոչվում:
Ճանապարհ էիր մեծ սիրով դնում,
Հարուստ , չքավոր, ընչազուրկ մարդուն,
Ընդունում նորից քո գիրկը նրանց,
Ծաղկազարդ գիրկդ, կանաչ <<փլված ժամ>>:
Շատ մարդիկ եկան, հերդով գնացին,
Մել-մեկ խմեցին ու քեզ հիշեցին,
Բայց պարիսպները քո փլատակված
Մնացին այսպես հնուց քանդված:
Դու Սուրբ հիշատակ սարերի գլխին
Մարմնող քո մեջ պապիս ալեհեր,
Դու մեր սիմվոլն ես սուրբ հիշատակի,
Վարդանանց քաջի, աջը բազուկի:
Շենացրիր Վարդան դու
Այս մեր Սուրբը հինավուրց,
Ոգի տվիր տկարին
Այնտեղ ուխտի գնալուց:
Մեջը խաչքար դրեցիր,
Մեջքին քյամար կապեցիր,
Աստծո Խաչը շինեցիր,
Նրան Սուրբ-Ժամ կոչեցիր:
Ընծայեցիր վերստին
Ուխտի գալող ամենքին,
Արևի տակ միշտ փայլող
Բոցկլտացող տանիքին:
Սեղանիկները քո սրբի
Մոմակալներով հարուստ,
Ավազիկները ոտքիդ տակ
Հույսիդ մոմերն են վառում:
-Վարդան,-որդի իսկական,
Դու հայ որդի անսասան,
Աստծո հացը քո սեղնից
Թող լինի միշտ անպակաս:
-Արծիվ,- թող քո անունով
Հպարտանա՝նք Սրբի պես,
Թամբի՝ր կյանքին, հեծիր ձին
Ու արշավի՝ր դեպ վերև,
Արարչին թող հասնի
Սրտիդ ձայնը անկոտրուն,
Թող կատարվեն իղձերդ,
Նպատակիդ դու հասնես:
Քո առնական բազկանց մկեջ
Ծիածանվեն թոռնիկներ,
Քո հեզ սրտի գարունքում
Թող միշտ բացվեն ծաղիկներ:
Հեղ. Ռազմիկ Մանուկյան
Սադար կանկնե՝ք մեր Սրբերին,
Հարգանգի տուրգ մատուցե՝գ
Աղոթք արրե՝ք, մոմեր վառե՝ք
<<Սուրբը տերն է զորացնում>>
Առանց տիրոջ, ոչ մի Սուրբ չի զորանում:
Արժանի ես գովսանքի. սիրելի Վարդան: