Ախթամարա, խորհրդավոր վանք իմ հպարտ,

Րոպեներն եմ հաշվում, խորունկ ու տանջամահ, ցավերիս հետ
Արդյոք երբ եմ քաղելու ես ծաղիկները քո հոտավետ,
Մոմեր վառեմ քո հալածված, փլատակված դոշիտ վրա,
Որ իմանամ, իմն ես արդեն դու առհավեդ:
Հեղ. Ռազմիկ Մանուկյան