Писаре ба падараш

гуфт: Ман як духтаре
дидам, ва мехохам бо у
издивоч кунам, у хело зебост
ва чашмони хело макбул
дорад. Падар чавоб дод:
албатта писарам, биё рафтем
ва аз у пурс бохам издивоч
кунед. Вакте, ки падараш
духтаро дид, ба писарш гуфт: у
хело зебост. Ту сазовори ин
духтари зебо нести, ба у касе
лосим аст, ки тачрибаи зиндаги
дошта бошад "ба монанди
ман". Писар дар таачуб афтод
аз рафтори падараш ва аз у
пурсид: ин духтар бо ман
издовоч мекунад на бо шумо.
Онхо чангро шуруъ карданд,
дар нихоят он хо тасмим
гирифтанд, ки ба полисхона
рафта ва мушкилиашонро хал
кунанд. Вакте онхо ба афсари
полис кисаро накл карданд ва
полис гуфт: духтаро биёред ва
аз у мепурсем, ки кадомашро
интихоб мекуни. Вакте, ки
афсари полис зебои духтаро
дид ва у гуфт ба падару писар:
хардуи шумо сазовори ин
духтар нестед " ба у касе лозим
аст, ки обруи зиёд дошта
бошад ба монанди ман" Се
мард чангро шуруъ карданд
дар охир духтар гуфт: ман як
рохи хал дорам!! Ман давида
мегурезам касе, ки аввал шуда
маро дошт хамон нафар бо
ман издивоч мекунад. Вакте ки
духтар шуруъ кард давиданро
писар, падар ва афсари полис
кушиш кардан, ки уро аввал
шуда доранд. Ногахон, онхо
(мардхо) дар як чохи чукуре
афтоданд. Духтар ба онхо
нигох карда гуфт " оё шумо
медонед, ки ман ки хастам"
Ман дунё хастам -хаёт.. Одамон
маро мехоханд ва бисёр
кушишхои зиёдхам мекунанд.
Бо анчоми инкор, онхо
динашонро фаромуш
мекунанд