Ընթանալ,

ընթանալ առանց դադար առնելու՝
վանելով չարախինդ հայացքը պառավ վախճանի:
Ներբաններով թեթև շոշափել հողը՝ շոյելու նման:
Չխրվե՜լ՝ ոչ ոտքերով, ոչ մտքերով:
Ի հավատ կապույտի ընթանալ՝
վիրակապ դնելով
մերժած ու մերժված սերերի հասցեներին:
Պարզապես ընթանալ՝
զատվելով հոգնությունից,
ազատվելով կապանքներից սևեռումի:
Ընթանալ՝ մեկ մանրաքայլ, մեկ վագրացատկ,
չվնասել մանուշակը տենչանքի:
Գործած ու չգործած մեղքերի շարանն օղակ անել
ու նետել հատակն օվկիանի՝
չմոռանալով սակայն, որ ջուրը հիշողություն ունի:
Միևնույն է, ընթանալ՝
թեկուզ քամելով
ամենավերջին ճիգը,
ամենավերջին շունչը,
ամենավերջին կայծը,
ամենավերջին սկիզբը
Է Ա Ն Ա Լ ՈՒ…
Գայանե Մկրտչյան