Dünen toyun idi ( Nusret Kesemenli )

Sağlıqlar deyildi çığır-bağırla
Üşüyen qelbine giren oldumu?
Gözünden qelbine düşen cığırla
Axan göz yaşını gören oldumu?
Sağlıqlar uzandı sehere kimi,
Çalıb oynadılar,kef elediler.
Çırpıb pillelere son ümidimi,
Vağzalı üstünde defn elediler.
Bu yollar ne yaman vefasız imiş,
Niye çiliklenib tökülmediler?
Düşüb qedemine her yoxuş,eniş,
Niye üreyime çekilmediler?
Son ümid!O menim gereyim idi
Yoluna şam tutdu neçe qız,gelin
Şam deyil! O menim üreyim idi
Son defe yanırdı yolunda senin
Getdin!O köhne yol nur yolu idi,
İzin düşen yerde gül açmadı ki?
Özgeyle keçirdin o yolu indi,
Ayağın altından yer qaçmadı ki?
Başına gül-çiçek sepdiler o gün,
Alışan qelbine su sepmediler.
„Get”deyib alnından öpdüler o gün,
Sınıq taleyini düzeltmediler.
Güldün...Gülüşü nün ömrü çox qısa,
Bir hesret axırdı qanında senin.
Orda bütün yerler tutulmuşdusa,
Yerim görünürdü yanında senin.
Dünen toyun idi,xoşbext olasan!
Görünür,bu bize qismet deyilmiş.
Unut,ele bil ki,sevdiyin oğlan
Getdiyin oğlanmış,Nüsret deyilmiş.