ჰოი ქარტეხილნო მთებს გადასულნო საით მიჰქრიხარ ნეტავ, მთებს იქეთ ჩემი საქართველოა გულზე შეჰყრია ყველა, რამდენი ოფლი რამდენი სისხლი რამდენს დაღვრია ერად, ნაწილ-ნაწილად დააქუცმაცეს დამსგავსებია ლეშაგს...

მე კი ამაოდ ვარ მოლოდინში, გაბრწყინდებაო ამბობდა ყველა. შველას შენაგთხოვ უზენაესო ღვარძლი გაუქრე მტერსა, როს გაბრწყინდების იბერიასა გლოვა შეწყდება ყველგან სინათლის სხივი შეაღებს ბნელსა და გნთიადი დადგება ერად.... / ლელა მელაძე /