მე მიყვარს ლანდი,

ქალის აჩრდილი და სანთლის შუქზე მისი ნაზი ზმანება.
მე მიყვარს ქალი და მისი ლანდი, შემორჩენილი თვალს და გონებას, გაბრწყინებული მისი თვალები, ბაგესთან ხალი ქერა თმები და ღიმილი ნაზი. მე მიყვარს ქალი და მის აჩრდილზე ფიქრში ფერება. მინდვრებში დევნა, წაქცევა ხვევნა, სულის წვალება და მასზე ფიქრში, მსურს გარდაცვალება.
ლეონ ლომაუა