უაზრობაა მთელი

ცხოვრება ძიება რაღაც წმინდა
გრძნობების.
უაზრობაა ოცნება მაშინ, როცა
სიცოცხლეს ემშვიდობები.
უაზრობაა გენატრებოდეს ვისაც
არასდროს მოენატრები,
უაზრობაა გიყვარდეს იგი, ვისაც
არასდროს შეუყვარდები,
უაზრობაა მთელი ცხოვრება
ძიება გრძნობის და რაღაც
ახლის.
უაზრობაა შინ დაბრუნება, და
მონატრება ცარიელ სახლის,
უაზრობაა ლოდინი მაშინ, როცა
იცი რომ არავინ მოვა,
უაზრობაა სიცოცხლე მაშინ,
როცა იცი რომ სიკვდილის
დროა,
უაზრობაა დარდი, ლოდინი,
ფუჭი ოცნება და მონატრება,
როცა იცი რომ ის სხვაზე
დარდობს, სხვაზე ფიქრობს და
სხვა
ენეტრება,
უაზრობაა სთხოვდე სიყვარულს
ვისაც არა აქვ ამ გრძნობის
განცდა,
თუკი შენი და იმისი გზები
დასაწყისიდან ერთმანეთს
ასცდა.
უაზრობაა სხვაზე თუ დარდობს,
და შენ კი ისევ იმედით ელი,
როცა მკვდარსაც კი არ
გეღირსება, ერთი ამბორი და
წყვილი ცრემლი,
უაზრობაა როდესაც გინდა, და
მასზე ფიქრებს კვლავ ვერ
იშორებ,
უაზრობაა როცა ახლოს ხარ, და
თუ მაინც გრძნობ მისგან
სიშორეს.
როცა იცი, რომ შენს წინ არიან,
რაღა აზრი აქვს იმათის მოცდას,
უაზრობაა გიყვარდეს იგი, ვინც
ზიზღით იღებს შენს ობოლ
კოცნას,
უაზრობაა სიცოცხლე მაშინ, თუ
სიმარტოვეს ბოლო არ უჩანს,
და თუ იცი, რომ როცა მოკვდები,
თვალსაც არავინ არ დაგიხუჭავს.