~.

Քո Մեջ Սեր Գտա.~
Զգուշացում. Չվերցնել։ ❌
Պատմությունը հեղինակային է՝ Instagram-յան Story_my_world էջի Լիսա-յի կողմից
Եթե քիչ առձագանք ունեցավ էլ չեմ գցի․․․😣
Ամեն ինչ կախվածա ձազանից․․․👌
Եղեք ԱԿՏԻՎ ➕-ներ 👍-եր դրեք և հայտնեք կարծիքը թե ինչպես է ստացվել Պատմությունը։
Մաս 1-ին
_Պապ հերիքա։ Հասկացա վայ
_չես հասկանում։ Եթե հասկանաիր չէիր շարունակի սխալ ճանապարհով գնալ
_պապ լավ էլի, թարգի ախպոր պես...
_տղա ջան դեմդ ընկերներդ կանգնած չեն։ Նորմալ խոսիր...
_պապ...
_սուս!!! Էլ չխոսաս
_բայց...
_բանկային կարտերը, մեքենաիդ բալանին դիր սեղանին ու բարձրացի սենյակդ
_պապ հո հինգ տարեկան երեխա չեմ։ Ուզում ես պատժես?😏... քմծիծաղ տվեցի։
_քո հետ եմ։ Արա էն ինչ ասում եմ
_կարողա մի հատ էլ փակի տակ պահես...ես էլ փոքր չեմ։ Երբ ես հասկանալու պապ?
_երբ որ խելք հավաքես ու ՄԱՐԴ դառնաս
_խի մարդ չեմ? Կենդանի եմ?
Սենց չեղավ։ Վիրավորում ես հերս...
_վերջ տուր ցինուկությանդ 😡։ Ես ամաչում եմ որ դու իմ որդին ես...
_ամաչում ես?
_հա ամաչում եմ!!! Ես քո հետ մեծ հույսեր էի կապում, իսկ դու...
_կներես հույսերդ չարդարացնելու համար!!!...տանից դուրս եկա ու նստելով մեքենաս ուղևորվեցի բառ, որտեղ հաճախ եմ լինում։
"Ես ամաչում եմ, որ դու իմ որդին ես"...ուղեղումս զրնգում էր հորս խոսքերը։ Ապակե բաժակը ինչքան ուժ ունեի ձեռքիս մեջ սեղմում էի։
_մարդը ամաչում ա... քմծիծաղ տվեցի։ Մտքերից ինձ կտրեց մի աղջիկ ♥️ ինձնից մի քիչ հեռու նստած էր։ Բառմենը հրաժարվում էր խմիչք տալուց 😏 իսկ նա կռիվ էր անում։ Բայց ստեղ ամենահետաքրքիրը այն էր, որ նրա հագին հարսի զգեստ էր🤔։ Երկու հատ բաժակ և գինի վերցրեցի ու մոտեցա նրան։
_բառմենը խմիչք չի տալիս, բայց ես քեզ հյուրասիրում եմ😏🖤։
_ախպերս արդեն շատա խմել, պետք չի էլի...(բառմեն)
_դու քո գործը շարունակի ու ինձ մի ասա ինչ անեմ😒...այդ աղջիկը հայացքը գցեց վրաս🖤
_իյաա դավաճանս, էս խի ես վերադարձել...նայում էր ինձ վրա։
_իմ հետ ես?
_ստեղ էլ ուրիշ դավաճան տեսնում ես?
_ինձ թվում ա դու ինձ ուրիշի հետ ես շփոթում 😏🖤 ...կանգնեց ոտքի ու մոտեցավ ինձ։ Ոտքի վրա հազիվ էր կանգնում։ Ես էլ ընենց ոչինչ 😅։ Ընկավ գիրկս 🖤
_ինձ տուն տար
_իմ, թե՞ քո😏♥️
_քո տուն տար...🖤
Միասին գնացինք իմ տուն։
Առավոտյան....
Առավոտյան...արթնացա ուժեղ գլխացավով։ Չէի կարողանում շարժվել, այդ աղջիկը ամբողջ մարմնով հենվել էր կրծքավանդակիս վրա♥️ Աչքերս փակեցի ու միանգամից հիշեցի երեկվա կատարվածը...🖤💫։ Ձեռքս բարձրացրի վերև ու սկսեցի մազերի հետ խաղալ։ Րոպեներ անց սկսեց շարժվել։ Հայացքս իջեցրեցի ներքեւ։ Մի քանի վարկայն իր խոշոր աչքերով նայեց վրաս ♥️, իսկ հետո բարձր ճչաց։
_ո՞վ ես դու, ու ես ինչ եմ անում ստեղ այս վիճակում 😫☹️
_ոչ մի բան չես հիշում 😏♥️
_չը-չէ...վախենալով ասաց նա։
_շատ ավելի լավ։ Դու կարաս գնաս քո ճամփով, ես էլ իմ ճամփով 😉🖤....հագնվեցի, իջա խոհանոց, սուրճ պատրաստեցի։ Նստած խմում էի ու սպասում էի թե երբա ներքև իջնելու։ Բայց չկար 🤔....բարձրացա վերև։ Տեղից չէր շարժվել։ Անշարժ նստած էր ու աչքերը առանց թարթելու նայում էր մի կետի ուղղությամբ։
_չես ուզում գնաս 😏🖤
_ու՞ր գնամ։ Ի՞նչ եմ անելու։ Մերոնք ինձ ներս չեն թողնի...
_ինչ ուզում ես արա։ Ինձ չի հետաքրքրում, շուտ տունս ազատի...ես դուրս եմ գալիս։ Մի ժամից գամ ստեղ չլինես!!!
։։։։։
~Անի~
Այդ տղան տանից դուրս եկավ։ Արցունքներս աչքերիցս հոսում էր😫։ Ի՞նչի ոչ մի բան չեմ հիշում...նախորդ օրը ես պետք է ամուսնանաի, բայց փեսան փախավ ինձ մենակ թողնելով 😫💔։ Չդիմանալով այդ ուժեղ հարվածին, փախա բոլորի ճնշող հայացքներից, մտա առաջին պատահած բառն ու առաջին անգամ խմիչք փորձեցի....ու այդ պահից հետո էլ բան չեմ հիշում 😫 ո՞նց եմ հայտնվել այստեղ, և ի՞նչ ա եղել երեկ գիշեր 😫.....ինձ կարգի բերեցի։ Բացի հարսի շորից ուրիշ հանգուստ չկար մոտս։
Ստիպված այդ տղաի հագուստներից վերցրեցի, հագնվեցի, ուզում էի տանից դուրս գալ, բայց նա հայտնվեց դիմացս։
_էս հլը չես գնացել?
_արդեն գնում եմ....նրա դեմքին չէի նայում, գլուխս կախել էի, բայց զգում էի իր սուր հայացքը ինձ վրա 🙄♥️
_իմ շորերը խի ես հագել 😒
_ուղղակի...
_լավ էդ կարևոր չի։ Գնա՛...տանից դուրս հանեց ու դուռը փակեց երեսիս։
Զանգեցի մամաին
📲Մա
📲Բալես երբ ես գալիս տուն։ Լիլիթի (ընկերուհիս) հետ խոսել եմ, ասեց որ իր տանես մնացել.....իսկ ես մտածում էի թե մորս ինչ էի ասելու ։
📲Մա հեսա կգամ
📲Քեզ լավ ես զգում, հո....
📲Մա լավ եմ, իրա մասին էլ չեմ մտածում...ինքը էլ իմ կյանքում չկա 😫💔...արցունքներս մի կերպ կուլ տալով ասացի ես։
📲Նա քեզ արժանի չէր։ Դու ամենալավին ես արժանի....փորձում էր խոսքերով սփոփել ինձ, բայց դեռ երեկվա կատրավածից ուշքի չէի գալիս։ Ակամաից հիշեցի այսօրվա տղաին ♥️։
Չէի ուզում ծնողներս ինձ կոտրված ու նեղված տեսնեին։ Դրա համար փորձեցի ինձ ուրախ պահել... գնացի տուն։ Ծնողներս էլ, ես էլ տրամադրություն չունեիք, բայց ցույց էինք տալիս թե ամեն ինչ նորմալ է... դժվարությամբ բայց անցա իմ բնականոն կյանքին։ Վերսկսեցի դասերս....ամեն հնարավոր բանով զբաղվում էի այդ դավաճանին մոռանալու համար։ Մեկ-մեկ այն հանելուկային տղաին էի հիշում ♥️։ Նրա հագուստը դեռ ինձ մոտ է, չեմ կարողացել վերադարձնել։ Մեր հանդիպումից անցել է մոտավորապես մեկ ամիս, երբ նրան պատահական փողոցում տեսա։ Մոտեցա նրան։
_բարև...
_բարև՞...գլուխը բարձրացրեց վերև ու իր աչքերով ոտքից գլուխ զննեց ինձ♥️
_չես հիշում ինձ?
_իմ կյանքում շատ աղջիկներ են եղել, ում անունները անգամ չեմ հիշում, բայց քեզ😏🖤 քեզ մոռանալ չի լինում...լեզուս կապ ընկավ։ Ինչ էր ուզում ասեր🤔
_ըըը, քո հագուստը ինձ մոտ ա մնացել
_քեզ պահի😉🖤
~Հրաչ~
_չէ, չեմ ուզում
_ուրեմն գցի...ոտքի կանգնեցի, ուզում էի գնալ, բայց ձեռքերով գլուխը բռնեց։
_ի՞նչ եղավ։ Լավ չե՞ս...մոտեցա նրան ու գոտկատեղից գրկելով ինձ սեղմեցի 🖤
_գլուխսսս...ասեց ու ուշագնաց եղավ ...
\\°~Գրեք մեկնաբանություններում ձեր կարծիքը պատմության վերաբերյալ։
Հավանեցիք թե ոչ։~°//