ფიქრის ფრეგატი 04.

03.2013. ზ.ნ.
მოვიხედე, განვლილი წლები ძლიერ მებევრა,
(ნეტავ, რად უარვყავი ამ ცხოვრების ალერსი?)
ეკლიანი ბილიკი ჩავიფიქრე შედევრად,
ჩამჩურჩულებს გარიყულს ლოცვა უმხურვალესი.
ვხედავ, დახლზე დაჭრილი ქალაქები აწყვია,
ვღრიალებ და შეშლილი მუშტით ვლეწავ ტრიბუნებს,
მე თვალებში წარსულმა დამაჭედა რვა ტყვია,
მომავალიც დაკარგულს უკვე აღარ მიბრუნებს!
დამდევს ლანდი უჯიშო, მახინჯი და დრეკადი,
ალბათ, მოკალათება ჩემში უნდათ აჩრდილებს.
შუა ზღვაში მიცურავს ახლა ფიქრის ფრეგატი,
ვწერ და ისე ვცხელდები, მთვარეც ვეღარ მაგრილებს.
სტრიქონები დახტიან უქათქათეს მდელოზე,
გრძელი სტალაგმიტიდან მეცემიან წვეთები.
გავექეცი ჯოჯოხეთს, ედემს რომ დაველოცე,
მაგრამ ვგრძნობ, რომ სულ მალე ეშმაკს შევეფეთები!
ბაღში ადგილისათვის ზვიად, მალე შეუტევ
შენს ძველ ცოდვებს! დაწყვიტე სულის ძველი თოკები!
შემიწყალე ცოდვილი დედამიწის მეუფევ
და ყოველდღე შენს სახლში შენთვის დავიჩოქები!

Комментарии

  • Комментарий удалён.
  • 6 мар 2013 12:17

    დამდევს ლანდი უჯიშო, მახინჯი და დრეკადი,

    ალბათ, მოკალათება ჩემში უნდათ აჩრდილებს.

    შუა ზღვაში მიცურავს ახლა ფიქრის ფრეგატი,

    ვწერ და ისე ვცხელდები, მთვარეც ვეღარ მაგრილებს.

  • 6 мар 2013 13:05

    შემიწყალე ცოდვილი დედამიწის მეუფევ

    და ყოველდღე შენს სახლში შენთვის დავიჩოქები!#u2d82270301s##u2d82270301s##u2d82270301s##u2d82270301s##u2d82270301s##u2d82270301s##u2d82270301s##u2d82270301s##u2d82270301s##u2d82270301s##u648abe46c4s##u648abe46c4s##u648abe46c4s##u648abe46c4s##u648abe46c4s# gaixaret   arachveulebrivia   dido mgosano ufali gfaravdet

  • 12 дек 2014 14:27

    ფიქრის ფრეგატი                          04.03.2013.


    მოვიხედე, განვლილი წლები ძლიერ მებევრა,

    (ნეტავ, რად უარვყავი ამ ცხოვრების ალერსი?)

    ეკლიანი ბილიკი ჩავიფიქრე შედევრად,

    ჩამჩურჩულებს გარიყულს ლოცვა უმხურვალესი.


    ვხედავ, დახლზე დაჭრილი ქალაქები აწყვია,

    ვღრიალებ და შეშლილი მუშტით ვლეწავ ტრიბუნებს,

    მე თვალებში წარსულმა დამაჭედა რვა ტყვია,

    მომავალიც დაკარგულს უკვე აღარ მიბრუნებს!


    დამდევს ლანდი უჯიშო, მახინჯი და დრეკადი,

    ალბათ, მოკალათება ჩემში უნდათ აჩრდილებს.

    შუა ზღვაში მიცურავს ახლა ფიქრის ფრეგატი,

    ვწერ და ისე ვცხელდები, მთვარეც ვეღარ მაგრილებს.


    სტრიქონები დახტიან უქათქათეს მდელოზე,

    გრძელი სტალაგმიტიდან მეცემიან წვეთები.

    გავექეცი ჯოჯოხეთს, ედემს რომ დაველოცე,

    მაგრამ ვგრძნობ, რომ სულ მალე ეშმაკს შევეფეთები!


    ბაღში ადგილისათვის ზვიად, მალე შეუტევ

    შენს ძველ ცოდვებს! დაწყვიტე სულის ძველი თოკები!

    შემიწყალე ცოდვილი დედამიწის მეუფევ

    და ყოველდღე შენს სახლში შენთვის დავიჩოქები!

    ზვიად მეფარე