Мафтуна Абдуллаева

#ҲИЛҚАТ
150-қисм
Эркакнинг сукутида ҳам севги бўлиши мумкин.
Қўрқиб кетдим. Наҳотки, эримни сева бошлаганимда кундошлик бошимга келса!
Онам намозхон одамларни ёқтирмайди. Уларни сохта, кўзбўямачи деб ҳисоблайди. Эримни индамай йўқ бўлиб қолиши эса уни тасдиқлади менимча...
Шу гаплар таъсирида уйга қайтиб, Абдуқодир ака билан қаттиқ уришдим. Ҳудди аввал Абрам акага қандай бақирсам ҳудди ўшандай юрагимдаги ҳамма гапларни айтиб ташладим...
Абрам ака бундай пайтлар қаттиқ уриб юбормаслик учун дуч келган нарсани уриб-тепиб, кейин мени юзимга шапалоқ тортиб юборарди... Абдуқодир ака эса ғазаб билан термулиб туриб, индамай чиқиб кетди...
Икки кун ўтиб ҳомиладор эканим маълум бўлганда ҳам унча суюнмади. Суюнди, ҳатто кечириб гап ҳам қўшди. Аммо кўзлари кулмади. Энг ёмони эса ўша куни ўғилни кўтариб хотинини қабрини зиёрат қилгани кетди.
Аламдан ўксиб-ўксиб йиғладим...
- Янга нима бўлди?- акаси қайтмай мехмонга келган Эъзоза ҳайрон бўлиб сўради. Йиғлаган кўйи бор гапни айтиб бердим. У эса борган сари тундлашиб эшитар экан, оҳирида шундай деди.
- Бир йил бўлди турмуш қурганингизга наҳотки ҳалиям билмадингиз акамни... Эркак киши аёлларга ўхшаб дардини дастурхон қилмайди. Айби борлиги учун эмас, аёлини аяш учун яширади. Акамни кимдир диний оқимга алоқаси бор деб ёзиб берибди. Текширишда бўлди. Ҳатто уйингизни ҳам тинтув қилишди. Сизни атайин онангизни уйига юборди. Ҳаммаси яхшиликка бўлиб, акамни безовта қилмай қўйишди Аллоҳга шукур... Қабр бошига кетгани эса... Бугун янгамни туғилган куни эди... Наҳотки дунёга келиб, кун кўрмаган бир аёлдан ҳам рашк қилсангиз...
Бошимни кўтара олмай қолдим. Қулоғим остида Абрам акани: "Сен гап тушунсанг, гапираманда. Сен фақат каллангга келганини тўғри деб ўйлайсан! Ўша каллангга келганини ҳам онанг ўйлаб чиқарган бўлади. Манқуртсан сен!" деган гапи жаранглайди. Нима қилиб қўйдим... Ўзим истагандек мени яхши гап билан йўлга соладиган инсонни учратиб, ўзим уни кўксидан итаряпманми...
Абдуқодир ака қайтиб келганида, ўзимни бағрига отиб, йиғлаб кечирим сўрадим.
- Йиғламанг, нега сиздан хафа бўламан. Борингизга шукур,- деди пешонамдан ўпиб қўйиб.
Шу кундан бошлаб, Абдуқодир ака ўқинг деб берган китобларни астойдил ўқишга киришдим. Буни кўриб, уларни кўзлари порлаб кетди. Бир-бирини тушуниб яшаш, ўзлигингиздан мажбуран кечиш эмас. Бу яхши кўрган инсонингиз учун чин дилдан ўзгара олишдир.
Мафтуна Абдуллаева
#ҲИЛҚАТ
151-қисм.
Хиёнатни ёмон томони у ишонган одамингиз томонидан амалга оширилади.
Янги йилни янги уйда кутиб олдик. Тўғрисиннг шу кунларда ичимга чироқ ёқса ёришмайди. Абрам акамни ҳар бир ҳаракатини кузатиб юрибман. Мени шубҳаларим ўринли эканини тасдиқлагандек Ёқутой ҳар балони баҳона қилиб келгани-келган. Бир марта онамларникидан эртаси келсам, иккаласи дарвозахонамизда кулишиб турган экан.
- Сизда Ишим бор эди,- деди нозланиб... Нима баҳона топган эсимда йўқ. Ҳаёлимда эримни холамни қизига қараб жилмайиб турган чеҳраси муҳрланиб қолди...
Абрам ака ҳам сезяпти, ўзгарганимни. Аммо ҳеч нарса сўрамаяпти! Яширган нарсаси бўлгани учун сўрамаяптими?! Шубҳалар мени эзиб ташлади.
🌼🌼🌼
13-январь куни отам ва акам, укамни табриклаш учун келдим. Онам ош масаллиқларини сен яхши танлайсан деб, мен билан укамни дўконга юборганди. Қайтмасимиздан холам қўнғироқ қилиб қолди.
- Амира эринг уйда бўлмаса, анави Ёқутойни чақириб юбор! Икки соат бўлди, битта дадаси тузатадиган потронни тузатиш учун Абрам акамни олиб келаман деб кетгани. Икковларингиз ҳам телефонни кўтармадинглар.
Жойимда музладим. Миямда кинолардагидек икки яқинимни бир-бирига қилиб юрадиган қарашлари чақмоқ мисол чақнай бошлади.
- Уйимга ҳайда,- дедим нафасим қисиб,- бир нарсам қолиб кетибди.
Укам бепарво телефонда дўсти билар гаплашиб йўлни бурди.
- Тол олдида кутиб тур,- дедим овозим титраб чиқиб,- кўчамиз лой машинанг ифлос бўлади.
Укам ҳамон қулоғида телефон бош ирғаб, кўчамиз бошида тўхтади.
Машинадан уйгача масофа шу қадар узоқ туюлдики... Дарвоза олдида бир неча секунд тўхтадим. У қулф эди! Ичимда бир нарса чирсиллаб ёна бошлади. Ёнимда ўзи калитим бор, кўзимдан ёш қуйилиб, овоз чиқармасликка уриниб эшикни очдим... Юриб борар эканман қадамимда орзуларим ёнарди. Наҳотки не-не орзулар билан келган уйим... Қанча машаққатларидан кейин эришган бахтим... Ҳозир ҳаммаси ёниб кул бўлади. Ётоғимиз томон юрдим. Эшик қия очиқ... Ичкаридан Ёқутойни ҳансираган овози келарди...
- Абрам ака секинроқ...
Мафтуна Абдуллаева.
#ҲИЛҚАТ
152-қисм.
Ҳаёт бумеранг.
ЁҚУТОЙ.
Абрам акам билан яқинроқ бўлиш учун тез-тез Амирани уйига бориб турдим. Сезяпман улар ҳам мени шаъмаларимни тушуняпти. Бўлмаса тиржайиб қўймасди. Янги йилдан кейин ниятимга етишимга оз қолганида, Амира келиб қолди. У ҳам сезди. Ҳар қалай гапимни тўғирладим. Муҳими Абрам ака "тасодифан" очиқ қолган кўйлагим замогидан кўриниб турган сийналаримга кўзини лўқ қилиб қараб қолди...
Амира 14~январда онасини уйига кетганини Майсара холамдан эшитиб, онамни бир амаллаб алдаб Абрам акамни уйига йўл олдим. Чунки тушлик пайти онасини уйига келишини, унгача ўйида бўлишини айтган экан... Мана мен кутган имкон!
Дарвозадан чақириб бордим. Абрам ака ҳозир деб овоз бергач, дарвозани қулфлаб ичкариладим.
- Ке...Амира уйда эмас лекин.
- Менга сиз керак эдингиз? Шу онамларникида битта уйни лампочкаси тинмай куйиб қоляпти. Айб потрондами? Бир кўриб беринг.
- Балки аввал ўзингни лампочкангни кўрармиз,- Абрам ака бир харакат билан мени белимдан қучиб олди.
Типирчилаган бўлдим. Кейин эса Абрам акам кўтариб олгач кўзимни юмиб олдим...
Абрам акам мени ерга қўйди. Кейин устимдаги чопонимни, халатимни ечди. Мен ҳам уни кийимига қўл юборгандим. Бирдан қўлимдан ушлаб қолди.
-Ҳаром қўлингни менга теккизма!
- Нима,- дедим тушунқирамай қараб. Мен эҳтиросли сўзлар ва бўсалар кутган эдим. Аммо Абрам акам чўнтагидан тугма билан босиб очиладиган пичоғини чиқарди.
- Ниятинг нима экан деб шунча қарадим. Индамасам индамай кетасан десам, сен орсиз ётоғимгача кириб келдинг. Лекин мен ҳалол тўшагимни сен билан булғамайман... Қадимда битта-иккита эркакка қониқмаган сендакаларни бичиб ташлашган экан. Менам шундай қиламан ҳозир...
Қўрқиб кетдим. Абрам акам зарб билан қорнимга пичоқни урди... Қўрққанимдан дод ҳам деёлмадим. Аммо у чаққонлик билан пичоқ тугмасини босиб улгурган экан.
-Қўрқдингми? Пичоқсиз сўйишни ўз маъноси... Сен эса Амирани кўчма маънода сўйгани келдинг. Ўз опангни.
- Абрам ака,- Абрам ака шарт сочимдан ушлаб ўзига чаппа қилиб олиб, бўйнимга пичоқни тиғини яна очиб бўйнимга ботирди.
-Абрам ака секинроқ ...- дедим нафасим тиқилиб. Шу пайт эшик очилиб...Амира опам кириб келди. Кўзи ҳайратда.
- Амира,- деди Абрам ака мени итариб юбориб.
- Бу ерда нима бўляпти?- деди опам титраб.
- Эрингиз мени зўрламоқчи бўлди,- дедим ҳар доимгидек ёлғонга тез ишлайдиган миямни ишлатиб.
- Шунақами,- тиржайди Абрам ака,- нега ётоқда эмасмиз унда.
- Менга таҳдид қилди Эрингиз,- дедим тез-тез кийимларимни кийиб,- ечинмасанг ўлдираман деди.
- Ҳозироқ йўқолмасанг, аниқ ўлдираман. На онамни ўйида, на бу уйда қорангни кўрмай, бўлмаса лампочкангни патронидан узиб оламан. Йўқол!
Учиб чиқдим. Кўчада аранг ўзимни тутиб кетяпман, бўғзимга йиғи тиқилиб келди. Нега мен шунақа эркакка учрамадим. Эрим ўйнаш тутиб кетди. Абрам акам ётоғигача кирган бўлсам ҳам қайрилиб қарамади.
Мафтуна Абдуллаева
#ҲИЛҚАТ
153-қисм.
ЛУТФИЯ ҳикояси. 2022-йил. Февраль.
153-қисм
Рисқ Аллоҳдандир.
Шохруҳ ака билан турмуш қурганимизга 5 йилдан ўтди. Шу вақт оралиғида ғирт бегоналарга айландик. Нега энди?
- Сени кўргим келмайди!- деб бақирди кеча менга. Бир қиз бир ўғлимиз бор. Тўғри ҳозир ишсиз бўлиб қолган. Аммо мен ишлаяпман ва рўзғорни кам-кўстини қилиб турибман. Шунга ҳам норози. Бозорда ишлаяпман. Бу кишим ор қилармиш. Ишлама деди. Индамай чиқиб кетдим. Ўтирсам оч қолади болаларим. Кун бўйи кетсам ишлаб келяпман. Кимга кўзим ўчиб турибди мени ўйнаш топсам. Қайнонам майли боринг дейди. Қайнотам очиқ-ошкор:
- Зора чалғиб эри билан камроқ уришса, кетаверсин дейди. Фақат эрим қарши.
- Пул билан таъминлаб қўйинг бўлмаса дедим.
Мана икки ойдан бери ишлаяпман. Гапира-гапира чарчар деб, хеч бало кўрмагандек кетавердим. Аммо эрим бира тўла гапирмай қўйди.
🌼🌼🌼
-Эринг норози бўлса ишлама,- деди опам онамни ўйида кўришган пайтимиз.
- Опа, фақат ваъз ўқиманг,- дедим опамни охирги пайтлардаги алжойи-малжойи гапларини эшитгим келмай.
- Ваъз эмас бу. Эринг билан ёмон бўлиб нима қиласан?
- Ёмон бўлиб бўлдик. Энди фойдаси йўқ. Сизга гапириш осон Абдуқодир поччам тилла одам. Мени ҳам эрим топармон-тутармон бўлиб, хамма нарсани тахт қилиб берса кўчага чиқиб ишлай демасдим...
Опам гапимни жим эшитди. Аммо мени тушунмади.
- Менга бундай қараб турманг. Ана ўзингиз ҳам Абрам билан ажрашиб кетдингиз-ку чидолмай.
- Хафа бўлма-ю, Шохруҳ куёв ўрнида Лолани дадаси бўлганда, сен билан бунча яшамасди.
- Сиз хам хафа бўлманг-у, мен Абрам акадек ишбилармон одамга текканимда меҳр бермайди деб сиздек ажрашиб олмасдим.
Мафтуна Абдуллаева
#ҲИЛҚАТ
154-қисм.
Вазифалар эслатиладиган эмас, бажарадиган оилада осудалик ҳукм суради.
- Бўлди қил икковинг хам,- деди онам бошини ушлаб,- энди пешонангда бор экан икковингни ҳам. Ишлайверсин индамай, заҳарни егандек еб ётиб яна ишлама деганига ўлайми бу куёвни. Ўзи болаларни ҳам бекор боғчага қўйгансан, уйда ўтирганига яраша қарасин эди.
- Айтдим. Дунёни бузиб юборди, ўкириб.
Опам енгил ҳўрсиниб, гапимизга бошқа қўшилмади. Туришидан бу отинойини. Асабим бузилиб қайтдим.
🌼🌼🌼
Март бошида эрим ишга кирди. Бир ҳафта иш қидирди. Ўз соҳаси бўйича ишларда яхши ойлик тўламайди деб ишламай юрганди. Орамизда пул учун жанжал чиққан аразлаб чиқиб кетиб иш топиб келди. Яхши қилибман дедим пул бермай. Мана ишли бўлди. Мен ахир уни маишати учун ишламайман-ку. Дўстларим билан ўтиришим бор пул бериб тур деб аввалги сафар пул олишга олиб, ичиб келиб эрталабгача мени ухлатмай ҳақорат қилиб уриб чиқди.
- Умримни единг сен! Сенга учраган кунимга лаънат. Пул бердим деб истиза қилма менга,- деб жанжални ўрин солгунча, кўрпачаларни тарс-тарс ташлашимдан бошлади.
- Ҳа чарчадим. Ўйнаб келмаганимдан кейин ишлаб келдим дейман-да!
К нима деди, мен нима дедим. Орамизда уруш бошланди. Мени қанча ҳақорат қилди.
Яна безрайиб пул сўраяпти! Гапириб-гапириб ташладим. Шундан кейин аччиғидан маоши кам бўлса ҳам ишга кирибди. Ишласинда. Фақат мен еб-ичяпманми? Қайнотамни топгани нима хам бўларди.
🌼🌼🌼
Бозор иши менга қийин бўлса ҳам завқ беради. Ҳар хил одамни кўраман баҳри дилим очилади. Баҳор мавсумида иш ҳам қизғин бўлди. Савдо зўр. Ўзим ҳам битта дўкон очсам деб орзулар ҳам қилиб қўяман.
Онам ўзимга
эрмак топганимдан хурсанд эди. Опам эса бу ишинг яхши эмас деб айтишдан чарчамасди. Афсуски, ҳақ экан.
Мафтуна Абдуллаева
#ҲИЛҚАТ
155-қисм
Эй инсон, сенинг жонинг Аллоҳ сенга берган омонатдир.
Апрель ойида эримни чўнтагидан кумуш узук топиб олдим. Эрим менга тўйимиздан кейин сира совға бермаган. Кўриб кўзларим қувнаб кетди... Ичимда бир нарса тошиб келди. Ўша учрашиб юрган пайтларимиздаги ширин онлар эсимга тушиб кетди. Қатнаш қиммат деб, ўша ерда талаба қариндоши билан қолаётганди Шанба-бозор қайтарди. Бугун ишдан қайтиб кайфияти очиқ кўринганди. Мен билан ярашиш учун олган бўлса керак узукни. Тиллага кучи етмай, кумуш олган. Бир ҳафта олдин уришиб қолган эдик. Телефонини блоклаб гаплашмай қўйгандим. Ўзи ярашиш учун келибди. Яхши кайфиятда кечки овқат тахладим. Эр-хотин гаплашмай ўтиришимизга ҳамма кўникиб бўлган. Эьтибор ҳам беришмади. Мен эса эрим биринчи гапирса гапираман деб стартда турибман...
Аммо эрим, аввалги ҳафтадаги сингари қайрилиб ҳам қарамади. Ичимга шубҳа оралади. Эртаси куни ҳам жим. Аксига олиб мени дам олиш куним бўлса ҳам ишга чақиришди. Ичим ғашланиб савдода қандай ўтирганимни ҳам билмадим.
Уйга қайтиб келдим эртачи. Бозордан нарса олиб, чарчаб дарвозадан кирар эканман,эрим уст-боши зиёфатга кетаетгандек башанг чиқиб келарди.
- Қаёққа ,- дедим араз ҳам эсимда йўқ гапириб.
- Бугун болалар билан ўтиришимиз бор,- деди мени четлаб ўтиб кетар экан. Қўлимдаги жойида қолди хонамизга кирдим. Мен кўрган кийимини чўнтагида узук йўқ! Ҳамма жойни титиб чиқдим. Хона остин-устун бўлди. Кейин ўзим билган эримни дўстларига қўнғироқ қилиб бугун ўтириши бор ёки йўқлигини сўрадим. Ҳаммаси бир хил жавоб берди. Эрлари ҳеч бир йиғин ҳақида айтмаган. Эримга чиқдим. Қаердалигини айтишини талаб қилдим. Уришиб-уришиб ўчириб қўйди. Яна чиқдим:
- Ўйнаш топгансиз тўғрими? Айтинг! Ким у?!
- Ҳа топдим нимайди?! Сенга ўхшаб олаётган нафасимни ҳам миннат қилмайдиганидан. Аёлга ўхшаб меҳр берадиганидан топдим. Сен ишлаб, пул топганингга керилиб, қовоғингни уйиб юравер!
Кейин нималар қилдим... Ўзимда эмасдим. Мен ёшлигим, иффатим, ҳаётимни бағишлаган инсон томонидан хиёнатга учрадим. Унинг уйи учун сочим супурги, қўлим косово бўлиб лойиқ кўрилганим шу бўлди. Унга фарзандлар туғиб бериб, уларни ўзим боқиб топганим шу бўлди!
Қайнона-қайнотамга неча марталаб айтиб шу гапларни ҳовлини бошимга кўтардим. Улар шарманда қилманг одамни деб ҳай-ҳайлашди... Менга нима.... Менга нима энди! Бир пайт қаердандир эрим пайдо бўлди. Девордаги соатга қарадим, кечки 10. Ўйнаши билан 3 соат ўйнашиб қайтибди. Мен эса бу ерда тириклай ёндим.
- Ўчир овозингни,- деди бамайлихотир,- чидасанг шу. Бўлмаса катта кўча.
- Яна ўша наҳс билан топишиб олдингми?
Қайнонамни гапидан буткул адо бўлдим. Билар экан, аввалдан юрган экан. Ўша пандемия арафаси тўғри таҳмин қилган эканман! Асли ўша пайти бошлаган. Рашк томиримда олов бўлиб оқа бошлади... Бундан кўра тириклай ёнган афзал!
Ўчоқ бошидан бензин тўлдирилган идишни олиб устимдан қўйдим.
- Келин!...
Оҳирги эшитган сўзим шу бўлди....
Мафтуна Абдуллаева
#ҲИЛҚАТ
156-қисм.
АМИРА
Қишлоқда дув-дув гап тарқалди. Лутфия эрини рашк қилиб ўзини ёқибди. Яхшики бирдан ўчириб олишибди. Барибир ёмон куйган эмиш. Эрини ўйнаши Ёқутой экан.
Эшитиб шокка тушиб қолдим.
- Ўзингни бос,- Абрам ака сув ичирди. Битта ..., аҳмоқ учун нега куясан. Болани ўйла!
Ўзимни босишга уриндим. Ахир ростдан ҳомиладорман. Таъсир қилиши мумкин.
- Нега бунча ёмон бу Ёқутой,- дедим шивирлаб. Кўз олдимга ўша январдаги воқеа келди. Ўшанда ҳам Ёқутой чиқиб кетгач шундай шокка тушгандим.
- Гапир,- деганди Абрам ака.
- Ёқутойни гапи ростми?
- Сен менга ишонасанми? Ёки ҳарактеримни билишинг учун камлик қилдими вақт.
Қараб қолдим. Ростдан Абрам ака баджаҳл кўрингани билан, тўшак борасида жуда диди нозик.
- Мен ит эмасман, фақат нафси қониши учун чопадиган,- деганди бир гал.
- Нега ётоғимгача олиб кирасиз?!
- Жуда ишқи кетаётганди бир кўрсин,-дедим,- анчадан бери асабимга тегаётганди. Энди кўрса ..... бўлди,- деди ётоққа ўтириб. Ўша куни барибир кўнглимда бир ғашлик қолганди. Аммо Ёқутойни асли ҳам ёлғончи эканини ҳисобга олсак, эрим ҳаққа ўхшарди...
Ҳар замонда ёдимга тушса, барибир кўнглим ғаш бўлаётганди. Орада ҳомиладор бўлиб қолганим сабаб чалғидим. Орадан яна икки йил ўтсин эди деди ҳамма. Аммо нима қилай... Фақат Абрам ака хурсанд бўлди.
- Ҳамма шароитингни қилиб бераман. Фақат эҳтиёт бўлиб юрсанг бўлди.
Шунинг учун ҳозир жаҳли чиқяпти. Сиқилганимга.
- Ишқилиб тирик қолсин.
- Тирик-ку қолар, уни азобичи. Ким медал беради унга зўр қилибсан, эринг ўйнаш топганига ўзингни ёқибсан деб. Азоб ўзи билан яқинлариники. Шохруҳни жин урадими? Қишлоқни аёллари қарғаб-қарғаб унутади. Эркаклар нима дейди: "Изини беркитиб юрмабди аҳмоқ" дейди. Ҳозир унутади. Эрта қизи турмушга чиқиб, ўғли уйланадиган пайт яна сувга қалқиб чиқади бу гап. "Отаси бузуқ, онаси восвос". Мана нимага эришди. Мен ҳали у дунёга бориб қилинадиган ҳисоб-китобини айтмаяпман!
Мафтуна Абдуллаева
#ҲИЛҚАТ
157-қисм.
Аёл киши елкасида оила номусини кўтариб юради.
Мен вақтида шунинг учун ажрашганман. Булар ўзи шунақа,- деди Абрам акани биринчи марта собиқ оиласи ҳақида гапириши эди,- ўзига азоб беришни яхши кўрадиган аёллар. Гўёки, дунёда ҳамма бахтли-ю, ҳамма бахтсизлик уларни елкасида. На ўзи яхши яшайди, на ёнидаги ҳаловатда яшайди. Ўзидан-ўзи жабрдийда ясаб олишади. Чунки бошқачасига эътибор тортишни билмайди.
- Эркаклар ақлли хотинларни яхши кўрмайди дейишади-ку,- дедим аёлларни ёмонлаши ёқмай.
- Эркаклар, - деди эрим ҳиёл юмшаб,- ҳамма нарсани биладиган. Лекин ҳудди билмайдигандек ўтирадиган аёлларни ёқтиради. Ақлли аёллар эмас, ақллилик қиладиган аёллар ёқмайди... Бир Тарафдаги Лутфияда ҳам айб йўқ. Онаси отасига қандай муносабатда бўлса шуни кўриб катта бўлган...
Абрам акани гапларидан кейин ўйлаб қолдим. Ростдан Лутфия фақат ўзига жабр қилди. Аниқроқ гап олиш учун онамга қўнғироқ қилдим. Улар ҳам шокда.
- Эээ билмайман, нима дейишни ҳам. Холангни мазаси йўқ. Акаси Ёқутойни ўлгудек савалабди.
- Наҳотки рост она.
- Кеча эримни уйига кетдим деб кетган экан. Қайнонасига қўнғироқ қилишса келмаган дебди. Ўзи-ку тан олмаяпти Ёқубни. Аммо айби бўлмаса нега алдайди.
- Алдаш уни иши-ку ,- менга қилгани ҳам ёдимга тушиб. Неча кун "зўрламоқчи бўлди" деган гапини эслаб юрагим ёниб борибди-я, эримга ишонмай.
Ҳуллас, қишлоқ учун янги эрмак топилди. Абрам ака мени кўчага чиқармай қўйди. Асабинг бузилади деб. Ростдан ўзингиз ҳам қанча ёмон кўрманг, барибир қариндошингиз ҳақида гапирилса ботиб кетаркан. Холам ва оиласидагиларга қанча оғир бўлгандир.
Мафтуна Абдуллаева
#ҲИЛҚАТ
158-қисм
Ўзини оқлашни истаган одам, истаганча баҳона топади.
ЁҚУТОЙ.
Ҳамма мендан юз ўгирган. Отам мен ётган хонага қайрилиб ҳам қарагани йўқ. Онам овқатни дўқ этиб қўйиб кетади. Акам остона ҳатлаб кўчага чиқса ўлдираман деб шарт қўйган. Ҳали қайнонамга етиб борса нима деса у. Аслида қайта Шохруҳ билан топишиб бекор қилдим. Тинчгина ишлаб юргандим. Ўзи қўнғироқ қилди номеримни топиб.
- Хотинимдан кўнглим қолиб кетган. Мени одам ўрнида эр ўрнида кўрмайди. Бир умр қовоғи билан еди. Унга бирон жойни таъмирлаб турманг, ишлаб пул топиб турсанг яхшисан. Бошқа нарса ёқмайди. Қариндош-уруғларим аста оёқ тортди. Меҳмон зоти ёқмайди...
Ҳуллас унга аёл меҳри керак экан. Менда бор дедим.
- Қанийди мени эрим ҳам сизга ўхшаса. Остона ҳатлаб чиқмасдим,- дедим. Ростида, ишхонамизда бир-нечта шу Лутфияга ўхшаб "эркак" бўлиб олган аёллар бор. Эримдан нолигани нолиган. Ҳайрон қоламан, ёнидаги аёллар уни эрини ёмон деб ўйласин, боринки бутун дунё ёмон десин эрини нима ўзгаради. Унинг ҳақ экани ва эрининг ноҳақ эканини ҳамма билиши жуда муҳим аёллар бор. Бунақа "Дийдиёхон"ларни эри бошқа аёлларни излайди.
🌼🌼🌼
Лутфия ўзини ёққан учинчи куни Розия хола жанжал қилиб келди. Онам билан дадам жим ўтирди. Чиқиб жанжал қилишни истадим, аммо дадам эшикни қулфлаб қўйди. Мен фақат Розия шаллақини овозини эшитиб ўтирдим. Оғзидан чиқмаган гап қолмади.
- Нега мени қўйиб юбормадингиз ,- дедим онам овқат олиб кирганида.
- Сен Энди биз учун йўқсан. Ана шу уй қабринг. Сени овозингни ҳеч ким эшитмасин бу уйда,-деб чиқиб кетди.
Изидан йиғлаб қараб қолдим. Мени ҳам бошимда тузук эр бўлганда ўзгадан меҳр кутармидим.
🌼🌼🌼
Орадан яна бир ҳафта ўн кунлар ўтиб, энди уйдагиларим юмшар десам қайнонам нарсаларимни келтириб ташлаб кетди.
-Ўғлим бу бетайинни ташлаб кетиб яхши қилган экан. Бир кун қайтса бошқага уйлантираман.
Бу гап яна ҳаммани менга бўлган ғазабини кучайтириб юборди.