🥀Жарты жүрөк 15.

"Ни уголь, ни огонь, не горят так жарко,
как тайная любовь, о которой ни кто не знает" Зигмунд Фрейдтин китебинен окуп калгам. Ошол учурдагы ичимдеги сезимдердин алоолоп жанганы ай... Кудундап суйунуп улам телефонумду карайм, чукулайм. Жумуштан келген Аймирага сыр кылып корсоттум:
-Аймиишка, бир нерсе айтсам эч кимге айтпайсынбы? - Апам укса кайдан?
Качан? Эмнеге? Кантип? кыскасы мин туркун суроолорду берет. Тобоо, апамдан жашырам деп ойлобогом. Мени карап
тан кала жаныма келген Аймира:
-Иии... эмне болду айта бериниз.
-Мобуну карасан:- Телефонду корсоттум. Козун элейте, дароо колумдан ала:
-Вааууу... менин кыялым го, бул кайдан?- Деди суктана, дагы деле ишенбегендей кыйыр тиктей:
-Сен чын эле эч кимге айтпайсынбы?
- Дагы бир жолу тактап сураганыма кабагын чытый Аймира:
-Уфф... ииийй... айтпайм дедим го!- Чый-пыйы чыга тыбырчылап жиберди:
-Бироо белек кылды... Дастан.- Озумчо уялган кишидей жер карадым.
-Да, нуу! Ни че себе, чын элеби? Вааййй, тамашалап жатасыз э?
- Чын дегендей башымды ийкедим. Экоолоп агентен туугандарды, айылдагы классташ, кошуналарды, тааныштарды издеп, достук жонотуп жатканбыз. Тушунбогон жерлеримди Аймирадан
сурап, деги бир кызыгы тарабай,
телефонду чукулайм. Ангыча Дастандан билдируу келди "Укта, эртен маанилуу жумуштар бар." Окуп алып тушунбой калдым.
Балким туура эмес кетирип алды? "????"- Ушундай суроо белгисин жонотуп койдум. Анан жообун жазгыча бир ордумда тура албай бери басып, чыдамым тугонду. Кашайып жооп жазган жок. Элейип кутконум жаман болду. Мындан башка
деле соз жазсам болмок, озу жазып жаткандан кийин кызыктуурак маекти
улап кетсем болбойт беле? Тим эле
озумчо гордая болуп кетем. Болуп кетпей эле ошондоймун. Жазгым, маектешкенди оло кутуп жатсам да намысым жол бербеди, жазбай койдум )))).
Эртеси тан эрте туруп ачып карасам, дагы деле жазбаптыр. Балким ушуну менен жазбай калсачы?
Апам болом менен суйлошсо,
"Келе берсин, жардамдашабыз,
болгону жанына бир аз тыйын алып
алсын." дегендей кылыптыр. Атам
менен кенешуу учун ынгайлуу учурду
кутуп журдук. Биринчидиден:
Атамдын маанайы
жакшы болушу шарт.
Экинчиден: Макул болбошу белгилуу,
бирок биз макул кылышыбыз керек!
Кечке маал Дастандан келген чалууну коруп, бакырып жибере жаздадым.
- Кандайсыз Дастан байке?- Суйунгонум унумдон байкалып турганын озум да сездим.
-Салам, Канаттан кабар жокпу?
- Буюрса, жок, баары тынч.
-Жакшы....- Бир саамга унчукпай калды.
Мен да суйлоого ынгайлуу бир соз таба албайм. Тыншап тура бердим делдиреп:
- Эмне кылып жатасын?- деди оголе
коптон кийин.
-Тамак жазап жаткам, озунуз?- Суроо бербесем, коштошуп очуруп салчудай далбастап кеттим.
-Ооо... тамак жазаганды билесинби?
-Коюнузчу ай, уйдон тамакты мен эле жасайм.
-Не тамак?
-Оромо.
-Даамдуубу?
-Албетте сиздин профессионал ашпозчуларыныздыкына жетпесе да,
биз учун ото даамдуу.
-Чын элеби?
-Ишенбесениз ооз тийип корунуз.- Тамашалап эле айткам.
-Макул, кечинде барам, бир порцияалып кой. Ой... экини ото даамдуу болсо тойбой калам.
-Коюнузчу ай, тамашанызды. - Кулуп жибердим.
-Чын айтам, тренировкадан чыгып барып калам, алып кой, аппетитим да ачылып кетти.
-Макул.- дедим. Анан эмне кантмек элем? Озум "Ооз тийип корунуз." деген сон.
Толкундана камыр жайып жаттым.
Чын эле келеби? Балким тамашалап
койсо, озунчо эле толкунданып алдымбы? Ооба, ощол Дастан менин оромомду карап калыптырбы? Ага баары бир эмеспи. Жон эле суйлоп койду да! Дегеним менен камырды адаттан тышкары жукартып жайып, ото кынаптап жасап, кутуп эле атам. Бышкан сон сынамакка уйдогулордун баарынан "Кандай болуптур?" деп кайталап сурай бердим. Куугум кире электе эптеп Медерди шылтоолоп кечки сейилдоого жетелеп чыктым. Эки козум жолдо, оюум алып учат. Ангыча жай жылып келе жаткан Дастандын машинасын тээ алыстан эле айныбай тааныдым. Журогум "болк" эте, калтырап чыктым. Коргон козумо ишенбейм. Жанатан бери кутконум келе жатат. Жакындап калганда Медерди аябай ойнотуп, конул бурбаган кишиче, кайпалактап калдым. Эми Дастанды тап-такыр ойлобогондой Жакыныраак келип токтогон машинанын ар бир кыймылын жон терим менен сезип турсам да калп эле кормоксонмун. Тетири карап Медерге бир нерселерди суйломуш боло, алагды кишинин образында эки козум аландай артымдан келе жаткан Дастандын дабышы жакындаган сайын, кадимкидей аба жетпей баратты. Кандай кучтуу сезим!
-Кандайсынар? - Конур уну кандай жагымдуу. Элейе тиктеп калган Медерге кошулуп, артыма бурула:
-Оо... кандайсыз?- дедим кутпогон кишиче. Сылык учрашып, маекти улай Медер менен тааныштырдым.
-Менин атым Медей- деп быйтыйган колун сунган инимдин жанына Дастан ылдыйлап отуруп, колун алып, атын айтып бетинен опту. Эн эле суйкумдуу иним бар, бойтойгон тим эле, мамалака окшошкон. Медердин бал тилине ичи эзиле, бир топ суроолорду берип, жообуна каткырып жатты. Менден бетер кичине балдарды жакшы корот экен. Мени карап:
-Ну, Аида покажи мне свой талант.
"Тамакты ото даамдуу жасайм." деп мактанып калыптырсын. - Жылмая мени караган Дастанга:
- Сынайын деп келдинизби? - дедим мен
да кулумсурой.
-Жок, курсакты тойгузайын деп келдим.
-Каап, калтырбай коюптурмун. - Мен да тамашаламайын тура албайм. Дастан ишенип кетти окшойт. Тангалган турдо:
-Эээ...- деп, башын тырмай туруп калды.
-Тамаша, байке, азыр куто турунуз, эми ушунча келгенден кийин... Медер менен по мужски разговор кылып турунуз.
Шашып уйго кирип, залда телевизор коруп отурган атама билгизбей, табака калтырып койгон оромону салып, устун жаап, сыртка жонодум. Дагы жакшы апам душта экен, антпесе байкап коймок. Сыртка чыгып, балдар аянчасында тогулгон кумда Медер менен оюнчук курок менен берилип чункур казышып жаткан Дастандын жанына бардым:
-Сынактан отпосом да, курсагынызды тойгузаарына ишенем:- Колумдагы табакты карап, ордунан туруп, машинасынан сок жана одно разовый сткан алып чыгып, катарлаш скамейкага отурдук.
-Ай, Дастан байке ушул жерден жейсизби?- Балкондон атам же апам коруп калбасын деп чыйпылыктап кеттим.
-Анан каяктан жейин? Уйго кирейинби?
- Не дешти билбей, козум алая тиктеген мени карап:
-Сени машинага туш деп айтсам.... , журу анда Медер менен машинага отуралы:- Айла жок, бирок сен жактырган адамдын сунушуна кантип макул болгонунду билбей калат экенсин. Кумда ойноп жаткан Медер ордунан жылбай койду. Машинанын ичинен коз салып туралы деп анча алыс эмес жердеги токтоп турган кап-кара лексусту коздой жонодук. Жакындап калганда уурданып, абай сала, эки жакты карап, атам менен апамдан жазгана карап жатканымды Дастан байкады окшойт, алдыыраак басып барып, арткы орундуктун эшигин ачты. Бул орундука канча жолу отурсам да, бугункудой толкунданбасам керек. Адаттагыдай Дастанды алдынкы орундукка отурат деп кутком. Ага болбой, катарлаш отурууга камынганын коруп, озумдон-озум эки бетим албырып, алаканым тердеп, майда калтырак басып чыкты.
Колумдагы табактан улам бир кесим оромну тамшана жеп жаткан Дастан:
-Мынча даамдуу болот деп ойлогон эмесмин:-Деди суусундук ичип жатып.
-Рахмат.- Уяла жер карадым. Суйунуп алдым.
-Билесинби, не зря говорят, что путь к сердцу мужчины лежит через его желудок. Келечектеги куйоо баланы бактылуу деп койсок болот.
-А мен бул созго ишенбейм, мумкун эмес:- Башымды чайкаган мени карап Дастан:
-А неге?, Кызык.
- Извините меня конечно, Вы реально думаете, что многие мужчины ходит к любовнице, чтоб борща пожрать?- Кулуп жиберди:
-Ха,ха.. еще пирожков и котлет...- Мен дайыма ушинтип оюума эмне клгенин балтайтып суйлоп алам. Дастан мага карындашындай мамиле кылып жатса, ото туура эмес суйлоп алганыма кадимдкидей кыжаалат боло:
-Ну, извините! Я пойду.- Ордуман жылып сыртка камынганда, колумдан кармай, токтотуп:
-Аида, еще пять минут посиди, поговорим.:- Деген созу мени эч кандай каршлыксыз токтотту. Мен ал учун еще пять минут эмес, готова всю жизнь остаться.... Кыздар мы такие хитрые... эч сыр бербейбиз го э?
Ичимден озумо озум "Долдуроп ойдо томон суйлобой, нормальный отурайын." деп тилдеп алдым. Ото созулган маданияттуу кызды корсото баштаган
мага:
-Москвага качан?- деди Дастан.
-Билбейм, болом келе бер деди, атама
айта элекпиз.
-Ал жак кыз киши учун ото кооптуу.
"Билем, айла жок. Ач бала ток бала менен ойнобойт же башы оорубагандын кудай менен иши жок дегендей, сиз биздин жашообуздун кандай абалда экенин
билмек белениз!! !" деп ичимден айтып, ойлуу отурган мага:
-Апан кандай?
-Шугур, жакшы.- Башымды ийкедим.
Ансыз да Дастан айтпаса деле Москвага кетким келбей жатканын мойнума албай, озумо озум алдап мотивация берип, кетуумо шыктандырып, баары жакшы болооруна мээмди ишендирип жаткам. Эхх... мен окугум келген. Маанайым чого ойлоно тушконумду Дастан байкады окшойт:
-Аида, мен сага дукондон жакшы жумуш таптым, айлыгынды Москваныкындай кылып толойм, кузундо окуунду улант. - Тушунбой калдым.
-Рахмат, кереги жок. Ансыз да сизге ото
коп туйшук жаратып, бир топ убара кылдым.
Сыртка чыгып кеттим. Кызыктай сезим ичимди уялап, же суйуноорумду же арданаарымды билбей, болушунча кумда берилип ойноп жаткан Медердин жанына барып:
-Журу, Медерчик уйго кетели.- Колунан тарта,оюнчук курогун алдым.
-Жок байбайм, кое бей мени, койбой жатасынбы, ис (иш) кылып жатканымды. - Медер да колун тарта кумга умтулду.
- Журу, жожом менин калганын уйдон ойнойбуз э?- Коздорун бакырайта башын чайкаган Медердин жанына Дастан
келип, колу менен кумду корсото:
- Бул эмне?, эмнени жасадын?- Ушуну эле кутуп жаткансып Медер ишин уланта:
-Чункуй, буй деген буто элек. Дагы тейен, чункуууй болот.
-Журу Медер уйдо ата кутуп атат.
- Алаксыта уйго алып кетуунун амалын издей баштадым:
-Байбайм, буто элекмин да.- Кок беттенип болбойт. Жанымда турган Дастанга
карап:
- Биз уйго кирели кеч болуп баратат:
- дедим. Ансыз да азыр атам дворду жанырта "Медееер! " деп кыйкыра турган убагы болду.
Мага кошулуп Дастан да медерди кондурууго отту.
-Медер, эртен келип улантасын э, кечинде уйдон ойносун да чынбы?-Дастанды маанилуу иши калгандай карап, башын чайкай Медер ыйлап баштады:
-Байбайм уйго, уйдон ойнобойм. -Кок беттиги бар. Айтканын бербейт иним.
Атам чыккыча Дастандын кетип
калуусун каалап турдум.
-Медер, эртен уктап бутуп эле келебиз,
эч ким тийбейт, журу, сен деген акылдуу баласын да.- Колунан тартканымда:
-Апкетем, уйго апкетем,... уйго айпайам (алып барам).!! !- Дастан экообуз тен тушунбой карап калдык.
-Эмнени алып барасын?
-Чункуйду уйго апкетем, мен чуйнкуйду уйдон казам.... , уйго апкетем чункуйду.уйдон ойнойм чункуй менен...- Кумдун бетине казып койгон чункурун,
"Уйго алып кетем" деп кадимкидей онгуроп ыйлап жаткан Медерди карап, алгач эмне деп жатканын андай албай, андан сон кулуп жибердик. Тобоо, бала эмнени айтпайт э? Элестеткиле кумдун бетине казып койгон чункурду кантип уйго алып барганга болсун?
Медер ыйлап жатса Дастан экообуз кулкубузду тыя албайбыз. Алдап, мин туркун амал менен инимди аран кондуруп, уйго жонодум. медердин кылыгына ичи эзиле карап турган Дастан:
-Мейли анда жакшы калгыла, жакшы эс алгыла: Сунган колуна колумду сунсам, мени озуно тартып, "Чоп" эттире бетимден ооп алып, терс бурулуп жоноду. Денемди бут кумурска каптагандай жыбырып, ото жагымдуу сезимге балкып кеттим. Журуп бара жаткан машинаны карап Медер экообуз кол булгалап узап кеткиче турдук. Мен билбептирмин, байкабаптырмын, Дастандын ушунчалык жонокой адам экенин.
Чыгарманы кыскартып коюптур
автор. Бизде да фейктер тийишкендей авторго да фейктер неовине тиген
окшойт. Авторго ден соолук каалайм, жакшы жазып аткан экен, өкүнүчтүү
көрө албас мите курттар мақсатына жетиптир. 😣
Автордон:
Кыскасы достор. Мен ашыкча талашып тартышууну жактыра бербейм. Жашоо бул-жомок эмес. Кээде окшош тагдырлар болот. Кудайым баарын корот, билет, кандай таразалашты да озу чечет. Мен бул жерге кундолук катары жазып калтырайын дегем. Омур отот, кетет, кыска.... озгочо меники....
Создун эн жакшысы, Дастан экообуздун ортобузда чон суйуу болгонуна карабай анын апасы ото каршы чыкты. Таттуу кундорубуздун узумдорунон жазууга мумкунчулук бербединиздер. Апасы мени жактырган жок. Россияда иштедим, бирок ал жактан аябай кыйналдым. Турдуу сыноолорду башымдан кечирдим. Али аттуу башка улуттагы жигит суйуусун билдирип, артымдан айылга чейин келди. А мен макул болгон жокмун. Окунучтуусу Канат менен Аймира арабызда жок, кырчындай омурлор отуп кетишти. Апам шугур, жакшы, журот, кудайым омур берсин. Атам да аман-эсен. Медер журот. Медердин агасын тайлары бербей койду. Баарынан да Дастандан алигиче кабар жок. Экообуздун суйуубуздой суйуу болбосо керек. Турмушка чыккам. Озубуздун эле айылдашыбыз ала качып кеткен. Бирок эн окунучтуусу апамдын дарты мага отуп же менде да ошондой клеткалар бардыгында. Балалуу боло албай журом.Себеби менин энелик бездеримдин жарабашында. Турдуу аракеттер натыйжасын берген жок. Акыры жатынымды алып салышты. Дарыканада иштейм, жумушум менен алекмин. Ошондуктан бошобойм. Кыскартып, жаптырып салбасам болбойт. Баса, Нурмира турмуш куруп, бактылуу, балалуу.
Байкасам, форумда жашоону тушуно элек жаш секелектер отурат ондуу. Чагылган, никалайк, гроза.... аралаштырып быт-чытын чыгардынар. Таарынбайм. Болгону менин диагнозум апамдыкындай доброкачественный эместигинде, акыры алып тынат, аз кадса керек. Аймира менен Сабиранын жанына кетээриме козум жетип турат. Балким 5 жыл, а бадким коп же аз. Бул окуяны Дастанга арнап жазып жаткам. Качандыр бир кезде ачып окуйт чыгаар деп. Рахмат. Пенденин оозундагысы кудайдын кулагында, атын уккус ооруну тамашалап жазганым жок. Чындык издеп кыйын болгондор, чындык жер бетинде эмес, АЛЛАХтын алдына барганыбызда чыгат. Ал эми баарыбыз баарабыз, ал кун келет. Сиздерге ден соолук, омур тилейм. Менткиндей тагдырга туш болбонуздар.