#Кил устидаги такдир 107-кисм

“Шу тиллардан қайси бирига
тишингиз ўтади?”
Мактабда немис тили ўтилганини
айтдим.
“Бўлмаса, немис тилини танлаб,
сайтга аъзо бўласиз, – ўргатди у. –
Ўйинга қўшилиш учун ҳисобингизга
камида уч юз доллар ташлайсиз.
Қанча пул ташласангиз, шу заҳотиёқ
сизга ўшанча пул сайт томонидан совға
қилинади. Найранг кетмайди. Уч юз
долларингиз олти юз бўлгач, пулларни
чўнтакка уриб, қочолмайсиз. Қоида
бўйича аъзолик фондингиздан бир
сент ҳам ололмайсиз. Ютсангиз бас,
фақат ютуқ пули берилади.
Футболнинг орқасидан яшаяпман,
деганимни энди тушундингизми? Мен
шунақаман. Тотализаторга
қулоғимгача ботиб қолдим. Яқинда
тўрт ярим минг доллар ютдим,
Истанбулга саёҳатга сурвордим.
Бугун, Худо кўрсатмасин, беш минг
ютқазишим мумкин. Ишқилиб, Қатар
яна гол урсин-да!”
“Тўрт ярим минг доллар
ютдингизми? – энсамни қотирдим. –
Нималар деяпсиз, Холбек? Ким
ишонади шу гапларга? Дунёнинг
нариги четидаги оддий бир одамга
Англиядан осонгина пул жўнатишар
экан-да, а? Унда кўпчилик тотализатор
ўйнаб, бойиб кетади-да! Нима зарил
қора терга ботиб?”
“Осонгина бойийди?
Тотализаторданми? – масхараомуз
кулди Холбек. – Аввал ўйнанг, кейин
гапиринг. Шахсан мен бир доллар
ютгунимча бир йил вақт ўтган. Анча-
мунча ўргангунимча икки йил
ўйнадим. Бу осон эмас, ака!
Профессионалликка етгунча икки йил
керак!”
“Пулни улардан қандай олдингиз?”
“Қўнғироқ қилсангиз, ярим соатда
келтириб беришади. Бу муаммо эмас”.
“Эртак! Аниқ эртак! “Интернетда
тўрт ярим минг доллар ютгандим,
пулини ҳозир беринглар”, деб телефон
қилсангиз, ярим соат ўтар-ўтмас
эшигингиз тақиллайди. Қарасангиз,
бир инглиз кассири қўлида доллар ва
ҳужжат кўтариб турибди. “Исм-
фамилиянгизнинг тўғрисига қўл
қўйворинг”, дейди-да, пулни узатади.
Бунақа хомхаёллар миянгизга қандай
келади-я?”
“Эшитинг, – ёқамдан оҳиста тутиб,
қулоғимга шивирлади Холбек, –
онлайн қиморбозлар бутун дунёни
эгаллаяпти. Вакиллари Марказий
Осиёда ҳам изғиб юришибди. Улар
кўпроқ одамни интернет
қиморхонасига жалб этиш билан
шуғулланишади. Қўлларида сайтга
аъзолик рақамларим бор. Бугун
Истанбулда ўн беш минг ютсам, ғолиб
бўлганимни айтиб, “маъмур”имга хат
юбораман. Ҳар бир мамлакатда
биттадан “маъмур” ўтиради. Ҳозир
Туркияда эканимни айтаман.
Рақамларимни текширишса, ростдан
ғолибман. Шунда ўзимиздаги
“маъмур” Истанбулдаги ҳамкасби
билан боғланиб, менга ўн беш минг
доллар нақд бервориш кераклигини айтади. “Маъмур”нинг ҳақи ўн фоиз.
Ўн беш мингни келтиради, унга бир
ярим мингни санаб, чўнтагига
тиқиштираман”.
“Маъмур деганингиз пулни кимдан
олади?”
“Менга пулни бергач, Англиядаги
сайт ўз ҳисобидан ўн беш мингни унга
ўтказади. Ютуқ рақамларим
“маъмур”да бўлади-да, ака.
Одамларни қизиқтириш учун нақд пул
бериш, муҳими, тез бериш учун
шундай “хизмат”ларни ташкил
этишган. Бир кунда “маъмур” битта
менинг ўзимдан бир ярим минг
доллар ишлаяпти. Энди тотализаторда
қанча инсон ўтирганини тасаввур
қилиб кўринг”.
“Сафсатага нақадар ўхшайди-я!”
“Ўртадаги “маъмур”лар сайт
хўжайинлари билан тўғридан-тўғри
боғланади. Уларни агентлар деса ҳам
бўлади. Биласизми, тотализаторда
неча миллион одам ютқазади? Ҳар бир
секундга қанча ўйин тўғри келишини
тасаввурингизга сиғдиринг-чи! Эҳ-ҳе!
Берган ютуқларидан бир неча ўн
баравар кўп фойда олишади,
ярамаслар”.
“Ҳар бир секундда футбол
бўладими? Қандай қилиб, Холбек?”
“Э, қанақа одамсиз? Тотализаторни
умуман тушунмайсиз, шекилли.
Спортнинг ҳамма турлари киритилган.
Шартлари ҳам жўн ва содда эмас. Ким
ютади: Ўзбекистон терма жамоасими,
Қатарми? Ҳе-е... саволлар унақа эмас!
Ҳисобингиздаги пулни тикишга ички
саволлар жуда-жуда кўп. “Нечанчи
таймда гол бўлади?”, “Ким уради?”,
“Ўйин неча-ю неча билан тугайди?..”
Ва ҳоказо. Энг камида бир доллар, энг
кўпи билан беш минг тикиш мумкин.
Қоида шунақа. Нафақат футбол,
дунёдаги жамики спорт турлари
онлайн тотализаторга киритилган.
Бокс, сузиш, волейбол, шахмат,
камондан ўқ узиш... Уларнинг чегараси
йўқ. Ҳар ким билганларида иштирок
этади. Масалан, мен футбол
фанатиман, аммо футбол бўйича Хитой
чемпионти бўйича тотализатор
ўйинларида қатнашмайман. Италия,
Испания, Англия чемпионатларидан
кўп ютаман. Сиз хоккейга
қизиқасизми?”
“Йўқ”.
“Хоккейда ҳам пул катта”.
“Қисқаси, қимор экан-да, Холбек.
Қиморда омад роль ўйнайди. Бу
дегани, ҳамиша ҳам ютмайсиз. Демак,
ҳеч ким қиморда бойимайди”.
“Фикрингизга қўшилмайман. Бир
одамни танийман. Тотализаторга
қирқтача киши номидан киради. Шу
одам анча-мунча пул ишлаб, бойиб
кетган”.
“Қўйсангиз-чи...”
“Қулоқ солинг! Онлайн қимор
Англиядан чиқиб, дунёни шундай
эгаллаганки, ҳаттоки спортнинг ичига
кириб, баъзи мамлакатларда футболни
ҳам бошқараяпти. “Фалон ўйин
сотилган” деб эшитганмисиз? –
елкамга қоқди Холбек. – Ўйинлар
тотализаторга “сотилади”, ўйинчилар
ҳам. Тотализаторга шундай савол
қўйилади: “Гофманн шу ўйинда қизил
карточка оладими?” Агар “Олади”
десангиз, тиккан пулингизни етти
баравар қилиб қайтаришади, чунки
Гофманнга қизил карточка
кўрсатилмаслиги аниқ. “Олмайди”
деган жавобга пул тиксангиз, икки баравар ютуқ беришади. Бутун дунё
футбол ишқибозлари биладики,
Гофманнинг сариқ карточкаси йўқ,
бунинг устига у жуда ҳам тартиб-
интизомли. Тотализаторнинг қайси
саволи тўғри чиқиши тўқсон тўққизу
тўқсон тўққиз фоиз ишончли...”
“Сайтчилар анойи эмасдир?”
“Шуни айтаяпман-да! Тотализатор
ўйнаётган юз минглаб кишилар
“Олмайди” деган жавобга минглаб
доллардан тикади, натижада бир неча
миллион доллар тўпланади.
Англиядаги сайт хўжайини Гофманнга
одам юборади. “Агар шу ўйинда
бирор футболчини атайин йиқитиб,
қизил карточка “ишласанг”, беш юз
минг доллар тўлаймиз”, дейишади.
Футболчи битта ўйиндан чиқиб кетса
кетибди-да. Очиқдан-очиқ қўполлик
қилади ва йўқ жойдан ярим миллион
ишлайди, сайт хўжайини эса бир неча
миллион доллар фойда кўради. Мана,
сизга тотализаторнинг қаерларгача
кириб бораётгани, ака! Сиз боғчада
ўйнаб юрибсиз!”
“Бу қимор эмас, турган-битгани
халқаро жиноят экан”, – дедим лабим
ағдарилиб.
“Ҳа, йирик жиноят! – бош ирғади
Холбек. – Соф спортни ҳам булғашди.
Жамоаларни сотиб олишаётгани
етмагандек якка спортчиларни ҳам
қўғирчоқдек қилпанглатишаяпти. Халқ
ҳақиқий мусобақани кўришни
хоҳлайди, тўғрими? Ғирромлар кимга
керак?”
“Ёмон иш эканини биларкансиз-ку.
Шунақа жойга мени ҳам тортмоқчи
бўлдингизми?”
Холбек менга анграйиб қаради.
“Инглизларнинг пулини шилишни
истамайсизми? – деди у. –
Иккимизнинг тупроғимиз битта
жойдан. Сизни ҳам сайтга
қўштираман. Бошида беш-ўн доллар
тикиб ўйнайсиз. Сал тажриба ошгач,
каттароқ тикасиз. Кеча-ю кундуз бош
кўтаролмай қоласиз интернетдан, ака”.
Ўша куни Ўзбекистон терма жамоаси
Қатарни енгди. Холбек беш минг
доллар ютқазди. Икки кун қовоғи
очилмай юрди. Учини куни эрталаб
эшигимни тақиллатди. Кўзлари
қувончдан чақчайганди.
“Ака, – деди мени қучиб, – бугун
кўрфазда ўзим ҳақ бераман. Сабаби,
кеча уйқуга ётаётиб, мексикалик
боксчи канадаликни бешинчи раундда
техник нокаут билан ютиши ҳақидаги
саволга беш юз доллар тиккандим.
Тўрт баравар ютуқ бериладиган савол
эди. Кўп ичгандим, ўйинни кўролмай
ухлаб қолибман. Ҳозир уйғониб,
дарров интернетга кирдим. Қарасам,
яқинда профессионал боксга қадам
қўйган қандингни ургур мексикалик ўз
рақибини ростдан ҳам бешинчи
раундда техник нокаутга учратибди.
Бугун тушгача ҳамёнимга икки минг
доллар нақд тушади. Фақат футбол
эмас, бокс ҳам боқаяпти.”
Хуллас калом, Лобархон, интернет
қиморбози мени онлайн қиморхона
домига тортди. Бир йилда майда-
майда ҳисобда жами битта
машинанинг пулини ютқаздим. Неча
марта ўйиндан чиқишга, интернетга
яқинлашмасликка қасам ичдим.
Қаёқда дейсиз! У кўринмас иплар
билан чирмаганди.
– Тажрибангиз ошиб, бойиб
кетдингизми? – деди Лобар.
– Йўқ, – деди Шоҳназар унга синчков
қараб қўяркан, – қимордан бойлик
орттиришни сизга чиқарган, бизга
эмас.
– Сизга чиқармаган бўлса,
тушунарли, – жиддий тортди Лобар.
Шоҳназар қарталар афсунгарининг
аҳволи-руҳиясини тушуниб, дарҳол
юмшади.
– Тотализатордан анча-мунча ютиб
тураман, бизнесда ҳам омадим чопган.
Шунақа қилиб, шароитим ёмонмас.
Ўзингиз-чи? Ҳозиргача яширинча
ўйнар экансиз, ростми? Умримда
казинога кирмаганман.
– Қартадан мутлоқа воз кечганман.
Сизга ҳам маслаҳатим, Шоҳназар ака,
гуноҳларингизга тавба қилинг. Қимор
ҳеч кимга, ҳеч қачон яхшилик
келтирмаган. У қарта шаклидами,
бильярд шаклидами, ошиқ ўйиними,
тотализаторми, фарқи йўқ.
– Бунинг учун интернетни ёпиб
қўйиш керак, – деди Шоҳназар
Лобарга шарбат узатаркан. – Ичинг... У
бор экан, қутулиб бўлмайди. Яхшиси,
отинойиликни йиғиштириб, қартани
ўргатинг. Қўрқманг, қиморга
кирмайман, шунчаки эрмак учун
ўйнайман. Ўргатганингиз учун
ҳақингизни бераман. Бошқача хурсанд
қилишим ҳам мумкин. Эркакман,
Лобар...
– Шунақами? – Лобар финжонни
қўлида ўйнади. – Масалан, ароқ
одамни пиёнистага айлантиради,
лекин спирт ишлаб чиқаришни нега
тақиқлаб қўйишмайди? Ҳеч
бўлмаганда, тиббиётда керак.
Шунингдек, наркотик моддалар ҳам.
Уларсиз жарроҳлар ишлолмайди.
“Наркотик” сўзини эшитган
Шоҳназар иккинчи бор Лобарга син
солди ва:
– Ароғу наркотиклар савдосини
йўқотиб бўлмайди, – деди ўқрайиб.
– Нима ҳам дердим, – чимирилди
Лобар, – бу ерга сиз билан тортишгани
келмадим. Ёлғонларингиз ҳам меъдага
тегди. “Одно”га кираман деган киши
Англия сайтларида ҳам жавлон уради.
Очиғини айтинг, кимсиз?
– Менми? – Шоҳназар оғзини
жўрттага қийшайтирди. – Кўраяпсизки,
сизга ўхшаган бизнес одамиман.
Фарқим – онлайн пул топишга
алоқадорман. Нима, мени чет
эллардаги казиноларда юриб, бойиган
рақобатчим деган хаёлга
бордингизми?
– Тузукроқ бизнесмен эмаслигингиз
кўриниб турибди. Югуриб
чиққанингиз, мени уйингизга таклиф
этганингиз шубҳалантираяпти.
Бошидан айтиб қўяй, бирор ўйин
ўйнамоқчи бўлсангиз, қаттиқ
янглишасиз.
– Гулхан атрофида сиз ўтирганингиз,
бу ерга шерикларингизни ташлаб,
ёлғиз келишингиз хаёлимда ҳам йўқ
эди. Мендан нега хафа бўлаяпсиз?
Ўргатинг деганим учунми? Ё
ҳақингизни бераман, деганим ботиб
кетдими? Майли, ўргатмай қўя қолинг.
Барибир, ҳурматимдасиз... – Шоҳназар
тил учида қўшиб қўйди: – ... ҳурматли
сингилжон!
– “Сингилжон”, “Синглим бўласиз”,
“Меҳрибон акангизман” деб қанча
жувоннинг бошини айлантиргансиз?
– Айбларимдан тонмайман, Лобар!
Лекин сизга журъат этолмайман.
– Бунинг устига қиморбоз бўлиб
чиққанингиз-чи?
– У интернет ўйинлари, холос. Сиз
билан битта чорраҳада кесишмаймиз.
– Айнан бугун хотинингиз уйда
йўқлигини қандай тушунай?
– Онасиникига аразлаб...
– Шоҳназар ака, – шартта гапини
кесди Лобар, – уйларингиз нечта
эканини айтдингиз. Наҳотки, у бечора
бирорта-сига сиғмай, қирқ ёшида
онасиникига аразлаб кетган бўлса?
Шоҳназарнинг юзига қизиллик
югурди. Уялишдан кўра ғазаб аломати
экани сезилди.
–Мени суд қилаяпсизми? – деди у. –
Балки бир оз пастроқ тушарсиз?
Арпангизни хом ўрмадим. Мен ҳам
ўзимга ярашаман.
– Аёлларни қўлингизда хоҳлаган
кўйингизга солиб ўргангансиз. Шуми
ўзингизга яраша эканингиз?
– Сизга ёмонлигим бўлганида,
Нигинани сўрармидим?
– Мен бор эканман, Нигинани ҳам
ўйнатолмайсиз.
– Жуда инжиқ экансиз. Дунё кезган
аёл бунчалик қизалоқтабиат
эканлигини- хаёлимга ҳам
келтирмагандим.
– Йўғ-е, дарров ташхис
қўйдингизми? Бунчалик ночор
фикрларни қаердан топасиз-а?
Шоҳназар мийиғида кулиб, иккала
қўлини кўтарди.
– Ҳар ҳолда, ҳурматингиз бор.
Аввалги даврингиз ўтган, буни яхши
тушунаман. Шунда ҳам сизни...
– Менинг даврим ўтганми?
– Ҳа, энди, Лобар, сиз ҳам жа гапни
олаверманг-да. Уюшган жиноятчилик,
алламбало товламачилик тўдалари
аллақачон тугатилган. Бировнинг
уйига кириб, дўқ қилиш ҳам яхшилик
келтирмайди. Буларни ўзингиз мендан
беш баравар яхши тушунасиз буларни.
– Сизга дўқ қилмаяпман. Ким
эканингизни сўрадим, қуруқ аравани
шалдиратаяпсиз. Нима ишлар қилиб
юрганингизни битта телефон билан
аниқлайман. Ишонмаяпсизми?
– Жиддийроқ бўлинг, Лобар.
– Давр ҳақида бир нималар
дедингиз. Давр ўтмайди, у бой
берилади. Ўн йилдан бери шунақаман.
Ўзгармадим. Даврим ҳам ўша-ўша.
Аввал ҳам қудратли эмасдим, ҳозир
ҳам. Аввал ҳам кучсиз эмасдим, ҳозир
ҳам.
– Нима иш қилиб юрган бўлишим
мумкин? Қизиқ гаплар гапираяпсиз-да.
Бир-биримизга душман эмасмиз. Ўзи
боягина танишган бўлсак.
– Сиздан аслида ким эканингизни
сўраяпман, – Лобар телефонини
чиқарди. – Ўзингиз айтасизми,
танишларимдан суриштирайми?
Шоҳназар бир нафас тикилиб қолди.
Қошлари чимирилиб, кўзлари ғазабнок
қисилди:
– Яхшиси, далаҳовлимнинг ёнидаги
бўм-бўш далага бекорга келиб
қолмаганингиздан гапиринг. Сизга
қачонлардир ёмонлик қилиб қўйганга
ўхшайман. Шуни ҳам фаҳмламабман-а,
мен – аҳмоқ.
– Далаҳовлини нима мақсадда
қургансиз?
– Қизиқ савол! Дам олиш учун-да,
албатта.
– Бу ерлар менинг ҳудудим, –
кўрсаткич бармоғини ўқталди Лобар. –
Бошимни балога қўяяпсиз, Шоҳназар
ака.
– Ё тавба! Сизнинг ҳудудингизми?
Мен давлатнинг ери деб ўйлабман.
– Ҳаммасини фаҳмлаган кишининг
ўзини овсарликка солишини
ёқтирмайман, – Лобарнинг ғазабига
мой сепилди. – Гапимни қайси
маънода айтаётганим ростдан етиб
бормадими?
– Тилни сал жиловланг! Нима
ёмонлик қилдим сизга? Бир отинойи
бўласиз, бир бутун қитъанинг
хўжайини... Боссми, шефми,
ҳукмдорми... Осмондан келасиз! Мен
айтган гапига жавоб
берадиганларданман! Қани, нима
айбим бор?
– Етиб бормади. “Менинг ҳудудим”
деб шуни назарда тутдимки, шу
атрофда, вилоятда, шаҳарнинг ўзида
кимдир қарталарга боғлиқ жиноят
содир этса, органлар тўғридан-тўғри
мендан шубҳаланишади.
Бошқаларнинг эмас, менинг бошим
балога қолади. Ишқилиб, ҳеч ким
қимор ўйнамасин-да, қарталарни деб,
бирор жиноятга қўл урмасин-да, деб
юрак ҳовучлаб яшайман. Қанийди,
менинг ҳудудим бўлмаса!
– Қанақа қарталар?
– Буни сиздан сўраш керак!
– Нима ҳақида гапираяпсиз,
деяпман! – оғзидан туфук сачратиб
бақирди Шоҳназар.
– Минг лаънат бўлсин! – қичқирди
Лобар ҳам. – Орасига “сирец”
ёпиштирилган қимматбаҳо иблис
варақлари ҳақида гапираётганимни
билиб турибсиз-ку! Собиқ эрим Осиё-ю
Европа-да қидирув эълон қилинган
жиноятчи! Бир неча йиллар давомида
чет элда яшадим. Хориждаги жиноий
уюшмаларни ҳам, турли хавфсизлик
идоралари ходимларини ҳам кўрдим
гирдобларда. Мени балонинг ўқига
нишон қилаяпсиз!
Шоҳназарнинг ранги қув ўчиб, тили
танглайига ёпишди.
– Сен ҳали... Ҳали ўша... Ўша
милицияга сотилиб, менга тузоқ
қуйиб... Уйимга- келдингми?
– Милицияга қадам ҳам босмадим!
– Мендан қарталарни... Милиция
сўраган... Сен қаёқдан биласан?
– Ғулдирамай, тўғри гапиринг! –
Столни муштлади Лобар. – Гиёҳванд
модда сотасизми, қурол-яроғми, ҳеч
балонгизни суриштирмаяпман! Мени
гумон марказига қўйиб, ўзингиз четда
ўтирибсиз! Бунинг учун ўлдириласиз!
Шуни иккала қулоғингиз билан ҳам
эшитиб қўйинг!
– Ҳе-е... Қўрқитма мени!
– Мен ўлдирмайман!
Қўрқитаётганим ҳам йўқ! Чунки
жиноий тўдаларнинг бирортасига аъзо
эмасман, бирортасига! Қайси тилда
гапирсам тушунасиз? Мени балога
қўйганингиз учун “ўлим машинаси”дан
тирик қолмайсиз, мендан эмас!
– Қанақа ўлим машинаси?
– Қулоғингизга танбур
чертаяпманми? Собиқ эримдан неча
йиллардан бери қутулолмайман.
Аллақачон ажрашиб кетганман.
Ватанга қайтиб, бошқа киши билан
яшадим, фарзандли ҳам бўлдим.
Негадир унга – Шомил акага ҳали-
ҳануз маъбудадайман. Мени
“муқаддаслар рўйхати”га
қўштирганидан кейин озмунча можаро
аянчли якун топдими! Бирортаси
ўлдирилишини хоҳладимми? Йўқ!
– Гапларингиз ёлғон бўлса-чи? – яна
сизлай бошлади Шоҳназар. – Бекиниб
юрган қочоқ мени ўлдирадими?
– Қанчалар калтабинсиз-а! У
суиқасдни кимошди савдосига қўйиши
ҳам мумкин. Боя ҳеч нарсадан
қўрқмайдиган шахсман, деб
валдирадингиз. Ҳеч нарсадан
қўрқмайдиганларни узоқдан ҳам
кўрмагансиз. Агар кўрсангиз қалтираб
қоласиз.
– Кимошди савдоси эмиш! Анави
олов атрофида ўтирган икки нусха ҳам
тўдангиз аъзоларими? Балки
ўшаларнинг қўли билан ўлдирарсиз?
– Ҳазил эмас бу! Юртда ҳеч қандай
тўда йўқ! Ҳамма гап хорижга бориб
тақалади. Сиз чет элга умрбод
чиқмайсизми? Чиқасиз! Керак бўлса,
суиқасдингиз хусусида йирик
компаниялар билан шартнома ҳам
тузишади.
– Шунақа компаниялар ҳам борми?
Қойил, қойил!
– Топади! Компания муаммоси,
қачонки, сизни тириклар рўйхатидан
ўчирсаларгина ҳал бўлишини айтади.
Қисқаси, Шоҳназар ака, ички ишларга
бориб, айбларингизни рўй-рост
гапиринг. Жиноятларга менинг боғлиқ
эмаслигимни органлар билишсин.
Айбингизга яраша қамоқда ўтирасиз.
Озодликка чиқиб, ҳалол, қонуний
бизнесингизни узилган жойидан
давом эттирасиз. Чет элдаю
юртингизда душмангиз бўлмайди.
Маза эмасми?
– Аҳмоқ эканман-да, а, Лобар?
– Аҳмоқ эканингизни қайта-қайта
такрорлайвергунингизча
огоҳлантиришларимни қўрқитиш деб
тушунганингиз қанчалар қимматга
тушишини ўйланг. Ўзингизча гердайиб
ўтирибсиз. Билиб қўйинг, бу дунёда
ҳеч қачон калтабин, юраксиз, ақлсиз
кишилар шер бўлмаган, бўлолмайди
ҳам.
– Яна ҳақорат!
– Хотинингиз қайси уйингиздан
аразлаб кетди? Ҳойнаҳой,
далаҳовлидан эмас, шундайми?
– Унинг қайси уйдан аразлаб кетгани
учун ҳам жавоб бераманми?
– Қийин савол эмас, Шоҳназар ака...
– Ҳовлим туғилиб-ўсган туман
марказимизда. Хотинни бу ерга унча-
мунчага олиб келмасдим. Бизнесмен
эканимни ҳам билмайди. Аёлига
ишлари, режа-пежалари ҳақида
гапирадиганларни ёқтирмайман.
– Мана, ўз оғзингиз билан
валақлаяпсиз, – деди Лобар. –
Далаҳовли наркотик моддаларни
пакетлаш ёки пакетланган наркотик
моддаларни очиш, тарқатиш жойи
бўлган. Хотинингиз жиноий
ишларингиздан хабар топмаслиги учун
касб-корингизни сир сақлагансиз.
– Эй, эй! Туҳмат ҳам эви билан!
– “Хом ашё”ни китобга яширинг,
портретларга яширинг, нима учун
қартани танладингиз? Унга қанчаси
ҳам сиғади? Балки битта варақ битта
“доза”дир?
Шоҳназар тишларини ғижирлатиб,
Лобарга еб қўйгудек тикилди.
– Милиция терговчиси етмагандек,
сиз ҳам...
– Милиция терговчиси сизни
посёлкалик Рисолатнинг ўлдирилиши
бўйича чақирган, – Лобарнинг қўли
мушт бўлиб тугилганди, оппоқ
бармоғидаги тилла узук ярақлади. –
Мен сизни даҳшатли ўлимдан сақлаб қолмоқчиман. Сандиққа солиб, чўлга
тириклай кўмиб кетишса,
диққинафасликда секин-аста жон
берасиз. Бу энг ёмон ўлим! Шу
керакми сизга?
– Рисолат... Рисолат... – Шундай дея
Шоҳназар ўрнидан туриб, бурчакка
борди. – Вой, аблаҳлар! Атрофимни
шунчалар зич қуршаб олишибдики,
ҳайратдан ўлиб қоламан!
– Яна такрорлайман, – деди Лобар, –
мени органдан юборишгани йўқ. Ҳеч
кимга ёлланмаганман.
– Бўлмаса, бунча нарсани қаёқдан
биласиз? – ўгирилди Шоҳназар.
– Сизнингча, фақат милиция орқали
билиш керакми? Кимдир Рисолатнинг
эри ва унинг иккинчи оиласидан сирли
қарталарни ахтараётганини менга
етказишди. Ундан сал аввалроқ
изимдан одам тушганини сезгандим.
“Одноклассники”да “Та Счастливая”
номи билан ўтирардим. Буни қарангки,
“дўстлар”им қаторидаги “Севги
фариштаси” деган профил Рисолат
экан. Рисолатнинг “дўстлар”и
қаторидаги “Гладиатор” сиз бўлиб
чиқдингиз. Шу вақтгача “Та
Счастливая” мен эканимни ҳеч зоғ
билмаган. Аммо шубҳали хат келди.
Мени қандай аниқлашди? Нима учун
шубҳаланишаяпти? Сиз туфайли. Ҳа,
сиз героинми, опийми... Шунақа
нарсалар сотасиз! Қарталарга ўраб
сотасиз! Чекка жойдаги далаҳовли ҳам
цех вазифасини бажарганига шубҳа
қилмайман. Ишингизнинг миси
чиқмасдан аввал бу ерда Хитой
ускуналари ҳам бўлган...
– Бас! Гапингизни исботлайсиз!
– Интернетдаги “Севги фариштаси”
билан “Гладиатор” – Рисолат ва сиз!
– Ҳа, Рисолат билан мен! Яхшиси,
сиз героин, опий ҳақидаги гапингизни
исботланг! Ҳозирнинг ўзида!
– Исботлайман, лекин ҳозирнинг
ўзида эмас. Танишларимга қўнғироқ
қиламан. Улар шу вилоятда кимлар
гиёҳфурушлик қилишини аниқлашади.
Биласиз, жиноят оламида юрганларга
бу ҳеч ҳам қийинмас. Менга қўядиган
шартлари – улар берган
маълумотларни ички ишлар
ходимларига сотмай, ўз муаммомни
ҳал этишгагина- ишлатишим керак.
Хўп, бунга ҳам кўнаман. Шунда улар
қанақа маълумот етказишини
олдиндан башорат қилайми?
Шоҳназар алам ила бош силкиди.
– Башорат дейилмайди! Бунинг
номи бўҳтон!
– Сиз атрофдаги цехларнинг
маҳсулотларини дўконларга тарқатиш
баҳонасида нарсаларнинг орасига
гиёҳванд моддаларни яширган
оғуфуруш бўлиб чиқасиз.
Ишларингизга эри бор ёшгина жувон –
Рисолат ёрдам берган. У маъшуқадан
кўра қарталарни манзилга етказувчи
малай сифатида керак эди. Чунки
онаси Ҳадича савдогар Тошкентдан
мол олиб келишга боради. Моллари
орасида канцтоварлар ҳам бўлади.
Канцтоварлар ичида қарталар! Шундай
қилиб, Рисолат эрига хиёнат қилиб,
жирканч хиёнат кўчасида сизнинг
чоҳингизга қулаб ўлган.
– Мен ўлдирмаганман уни!
– Унда ким?
– Ким бўларди, қамалган гиёҳванд
қотил-да! Боринг, милициядан сўранг!
Уйимга кириб, велосипедни қайтадан
кашф қилманг!