Ларыса Геніюш

* * *
Кроў зьбяжыць рабінамі на вусны,
спыняцца ад гора стогн і дых.
Толькі горкіх сьлёзаў беларускіх
у вачох ня ўбачыце маіх!
Груганы ўжо не над намі крачуць,
нашы сьлёзы адплылі ў вякі.
Мужныя ня жаляцца, ня плачуць –
мужныя сьціскаюць кулакі.
P.S.
Дзецям, хто зараз вучыцца дома,
прапануем скарыстацца нашай адукацыйнай платформай https://effor.by