KÖROLMASLAR BOR...

Sen kulsang kulgingni
ög'irlab qöyib, Kamchilik
dardingni olamga yöyib.
Yiqilsang ustingdan kulguvchi
töyib, Döstim shodligingni
körolmaslar bor. Ostonang
ostida egib boshini, Yolg'ondan
tökadi achchiq yoshini. Sen
borsang kutadi uyib qoshini,
Döstim borligingni körolmaslar
bor. Dushmandan ötkizib
yovuzlik qilar, Shu qadar
mug'ombir ustingdan kular.
Kimlar bilmay ötar kimlardir
bilar. Qalbi qonligingni
körolmaslar bor. Qadr
qimmatini qöyar osmonga,
Yuzaki farishta ustoz
shaytonga. Yarashmas ish qilar
axli insonga. Döstim zorligingda
berolmaslar bor. Mingdan köp
bölsada ularning soni. Senga
achinmaydi hech qachon joni.
Bilmadim ularning kim asli
nomi, Xorlikda xolingni
sörolmaslar bor. Shukur dep
yashaylik tirik yuribmiz, Har
kun xar xil tashvish ichra
turibmiz. Mana qancha yilki
nelar köribmiz. Bilmasak bilamiz
bilolmaslar bor. Döstim
shodligingni körolmaslar bor...
Ahmadjonov Boburjon.