Qezel.......

O sevdalı çağlar yadındadırmı?-

Bir mən igidiydim, bir də sən gözəl.

Dünyada mənə tay dəli yoxuydu,

Yoxuydu dünyada sənə tən gözəl.

Bəs heç demirsənmi hardadı görən

İpək tellərinə nərgizlər hörən?

Səniydin onlara yaraşıq verən,

Nə çiçək gözəldi, nə çəmən gözəl

Sevgi bir yol gələr adama haqdan,-

Sənin divanənəm elə o vaxtdan.

Gözümə ağ gəlib yola baxmaqdan,

Ürəyə xal düşüb, saça dən, gözəl.

Mən ömür sürmədim – vaxtı uzatdım,

Qırx il sənsizliklə başımı qatdım.

Göynəyə-göynəyə əlliyə çatdım,-

Gülə-gülə ölləm “öl” desən, gözəl.

Gör mən nə saymışam fələk nə sayıb

Dönüb sənə baxmaq sayılar ayıb…

Aradan qırx igid ömrü adlayıb,-

Mən həmən dəliyəm, sən həmən gözəl.

Meni deryalarin qoynuna tulla,

Meni quyularin dibine salla,

Unvansiz, umidsiz sefere yolla

Axi men neyine gereyem senin?

Meni yaddasinin bucagina at,

Meni nifretinin ocagina at,

Meni ezrayilin qucagina at

Axi men neyine gereyem senin?.

Ayaqla yoluna dusen das kimi,

Tale uzuyunden qopan qas kimi,

Sil at yanagindan dusen yas kimi

Axi men neyine gereyem senin?.

Neynim, arzularim toxundu dasa,

Verib sevgilinle indi bas-basa,

Nece isteyirsen, ele de yasa

Axi men neyine gereyem senin?.

Mən bir xəyalpərəst, sən də utancaq,

Əsir ürəyimdən bir qəm rüzgarı.

Min il də beləcə gözlərdim, ancaq

Həyat bağışlamır utancaqları.

Günlər qanad açıb uçur bir, iki

Çox da aldatmasın bizi xoş güman.

Bir gün də ayılıb görəcəyik ki,

Ayrılıq nəğməsi oxuyur zaman.

Sükut qaranlıqdır zülmət nəğməsi,

Susdurub qəlbini durma, danış, din.

Təbəssüm məhəbbət müqəddiməsi

Səpilsin yoluma təbəssümlərin.

Daha xoşbəxtliyim suallar altda,

Özümə güvənə bilmərəm hətta.

Bu zalım dünyada, fani həyatda

Bir daha heç kimə inanmaram mən.

Öyrəndim heç kimə güvənməməyi,

Hamıdan daha çox güvəndiyimdən.

Güvəndim bu dağın hər bir daşına

O isə ömrümün düşdü qışına

Daha bu qar yağan dağın başına

Nə şəfəq düşəcək, nə duman, nə çən.

Öyrəndim heç kimə güvənməməyi,

Hamıdan daha çox güvəndiyimdən.

Çətin ki güvənəm kiməsə bir də,

Necə yuvarladın məni bu dərdə

İndi anlayıram yar olan yerdə

Nəyimə lazımdı ən qatı düşmən?

Öyrəndim heç kimə güvənməməyi,

Hamıdan daha çox güvəndiyimdən.

Bu necə vəfadır məəttəl qaldım,

Belə gənc yaşımda solub-saraldım.

Ən şirin yalanı hədiyyə aldım

Acı həqiqəti diləndiyimdən.

Öyrəndim heç kimə güvənməməyi,

Hamıdan daha çox güvəndiyimdən.

Toz oldum, daş oldum, düşdüm, itdim ki,

Eyildi, oxşadı yola qeddim ki...

O qeder üstünden keçib-getdim ki,

Bu yola yazığım geldi bu yolda..

Sil alın yazıni,sil, varıydısa,

Bes hanı, bu yolda gül varıydısa?!

Dünyada ne qeder yol varıydısa,

Gelib burdan keçdi, öldü bu yolda!

Yolçusu kim oldu sonda bu yolun,

Gör harda azdırdı seni "soz yolun"..

Bu da ömür yolun, bu da öz yolun,

Ağla di bu yolda...gül di bu yolda!

Sene kicik deyib, kicildirik biz,

Yuku cekisinden agir qarisqa.

Gorduyun isleri gore bilmeyen,

Haqqini tapdayir, fagir qarisqa.

Ne yalan bilirsen, ne qeybet, ne kin,

Uzunun agligi emeyindedir.

Adam var, ayagi, gozu var, lakin,

Elleri ozgenin eteyindedir.

Coxunun pul gordu gozu qamasir,

Sen tamahkar, xain, donuk deyilsen.

Senin ki her isin ozunden asir,

Kim deye biler ki, boyuk deyilsen?