#аз_ҳаёти_Исмоил_Алаҳис_салом

Аз маънои ин ду қисса
1. Барои шахси мусулмон зарур аст монанди пешвоямон Иброҳим бо фикру андеша ва ақлу идрок ба Худованди таъоло имон орад ва бовар намояд.
2. Бар ҳар мусулмон лозим аст нотарсона ҳақиқатро ошкор намояд.
3. Бояд бидонанд, ки Худованд бо ӯст, кӯмак ва ёриаш медиҳад.
4. Фармонҳои Илоҳиро иҷро намоянд.
5. Дар муқобили азобу шиканҷаи кофирон бо сабр бошад.
6. Дар даъваташ ба сустӣ ва хастагӣ роҳ надиҳад.
7. Иброҳимвор имон дошта бошад ва Исмоил барин дар муқобили амри Илоҳӣ итоаткор бошад.
8. Аз Худованди мутаол ҳидояти мардумро бихоҳад ва даъваташро идома диҳад.
9. Кӯшиш намояд режими фасодро ҳар куҷое, ки бошад тағйир диҳад, ба нодониву куфр розӣ нашавад.
10. Бидонад ва дарк намояд, ки зафар ва некбахтӣ нисбати мӯъминон аст.
Оқибати куфри ботил ҳалокат ва нобудист.