√ И•Н•Т•И•З•О•Р•И √

Кисса дар бораи ишк мебошад, ки Чи хел интизори душвор будааст. Хар инсон ошик буду метавонад вале интизор буда на.
Чавоне бо ном Равшан да шахр мезист. Вазъияти оилавияш хуб набуд, у хама вакт мехост, ки ин мушкилоти зиндагиро бартараф намояд.
Падараш аз модараш кахри буду модараш бошад аз падараш. Байни онхо хамдигарфахми набуд ва аз хамин сабаб Равшан азоб мекашид. Рузе аз рузхо Равшан бо Гулчехра гуфтани духтар шинос мешавад ва албатта, ки ин духтар ба у писанд меояд. Гулчехра хангоми шиносои бисер тарафи Равшан мегуфт:
Гулчехра: Мардон хама бо сухан хубанду вале афсус дар рафтон сифр.
Равшан, ки аз руи гуфтаи у вазьи оилавии худро пеши назар меовард танхо сарашро ночор болову поен мекард. Равшан хечгох ба касе дар бораи худ маълумот намедод, Гулчехра бошад такрор кунон мепурсид, ки накл кун вале Равшан хомуш меистод ва баъзан вакт гапро дигар тараф мебурд.
Охиста охиста як мехре ба дили Равшан нисбат ба Гулчехра пайдо мешавад ва мехохад аз ин мехри худ ба у бигуяд:
Равшан: медони Гулчехра, баъди туро дидан, бо ту шинос шудан ман худамро тамоман дигар хел хис мекунам...
Гулчехра гапи Равшанро бурида гуфт:
Оре, ман низ чунин...
Равшан ба шунидани ин табъаш болида шуд ва шод шуд.
Гулчехра давом дод:
Гулчехра: зеро ту дусти бехтарини Ман хасти, ки маро мефахмад ва хамеша бо Ман аст.
Равшан ба шунидани ин як хандаи талхе тарафи Гулчехра карду хомуш истод. Чанд мох аз байн гузашт ва рузе Равшан токаташ ток шуда ба назди Гулчехра рафту аз ишки худ баен кард:
Равшан: Гулчехра, ман хар вакте ки туро мебинам шод мешавам ва мехохам, ки ин шоди хамеша бошад.
Гулчехра: Равшан ман ба ту бовар мекунам вале медони...
Ман он кадар бовар надорам, зеро ки ин ишк ва е хаваси туст намедонам, сабр кун интизор бош, муносибати дустиамонро давом медихем ва баъдан чавобамро мегуям.
Аз байн як сол гузашту аммо аз Гулчехра посухе набуд, чунин рафторе дошт, ки гуе гуфтахои Равшанро нашунидааст. Равшан бошад бо умеде интизор буду интизор, у мегуфт, ки хамааш хуб хохад шуд, зеро Гулчехра уро рад накардааст ва бо умед дар чавоби посух буд.
Як замоне шаб Гулчехра ба Равшан занг зада мегуяд:
Гулчехра: зуд ба наздам бие гапе дорамат
Равшан: Гулчехра, тинчи? Дар ин вакт занг зади?!
Гулчехра: бие бие мегуямат!
Равшан фикр кард, ки дар охир акнун чавоби худро мегирад, у бовари дошт, ки Гулчехра ба у рад намекунад, худро орову торо доду бо табассум атро ба танааш шапид.
Баьде аз чанд вакт назди Гулчехра хозир шуду дид, ки Гулчехра руяш ба дигар тараф сараш хам рост истодааст ва Равшан бошад охиста-охиста наздик шуда бо дастонаш чашми Гулчехраро пушонида бо табассум гуфт:
Равшан: Ман медонистам, ки ту маро рад намекуни.
Гулчехра: Равшан, хозир ором бош, илтимос, волидайнам маро ба дигар кас доданд...
Бародарону хохарон, кисса агар маъкул бошад бо хости Худои Мехрубон давомашро фардо менависам. Фикратонро нависед, интизорам...