Бәхетемә күҙ тейҙе

Наза ҡыҙы:
- Әсәй, мин Васаф ағайҙан ҡурҡам, һин өйҙә булмаған саҡта бүлмәмә керә, насар һүҙҙәр һөйләй. Кейенгән сағымда ишекте асып ҡарап тора. Теге ваҡыт мин мунса төшкән саҡта, мунсаға кереп сыҡты. Шундай ҡурҡтым, керҙе лә сығып китте. Мин: «Әсәй, әсәй!» - тип ҡысҡырҙым, һин ишетмәнең, йоҡлай инең.
Айнып бөтмәгән Назлия нәмәлер уйларлыҡ хәлдә түгел ине:
- Ҡуй, юҡты һөйләмә. Васаф ағайың һине ярата...