💥Хатолар оғушида.

4-қисм.
Муаллиф: Марямхон Имомбердиева
#ХатоларОғушидаХикоя
Нонуштани қилиб Бехрузни кузатдим. Ўзим эса ишга йў олдим.
Зерикарли иш кунидан сўнг кетишга чоғландим.
Кийиниш хонасига кийимимни алмаштргани кирдим. Ортимдан бошлиғим кириб келди.
-Кетяпсанми?-кўрмаётгандек сўради.
-Ха.
-Оиланг хақида бирор янгилик йўқми?
-Йўқ.
-Ёлғиз яшаш осон бўлмаса керага?- менга хамдарддек қаради.
-Хм...осонмас..
Ич ичимдан оиламни соғиндим.
Бошлиғим секин ёнимга келди
-Сен чиройли қизсан... Ошиқларинг кўп... ёлғиз яшаётганингдан ёмон одамлар хабар топишса-у охиста юзимга тушиб турган сочимни чеккага олиш бахонасида юзимни силади.
Эркак кишини бегона тафтидан титраб кетдим. Ўзимни четга олдиму қўлимга сумкамни илиб кетишга чоғландим. Лекин у билагимдан ушлаб ўзига тортди
-Мендан қочма.... сенга ёрдам бермоқчиман...
-Шарт эмас-қўлидан чиқишга урундим. Лекин ўзгача куч билан деворга қисди.
-Ноз қилишни бас қил. Биламан сен хам хохлаяпсан... Официантни маошига қониқадиган қизлардан
эмассан... Хохласанг..-жирканч танасини баданимга текизди. Қаршилик қилмоқчи бўлган қўлларимни икки қўли билан деворга тиради....
-Ифлоос-юзига туфладиму оёғини ўртасига бор кучим билан тепдим.
Букчайиши билан ташқарига югурдим.
Нафратланаман... Эркаклардан... Бутун вужудим билан... Нақадар жирканч ва пасткаш улар... Ёмон кўраман...
Яна телбалардек қочишга тушдим. Гуё кимдир тақиб қилаётгандек. Кўзларимда эса ёш... Балким фохишани фарзанди бўлмаганимда бунақа бўлмасмиди... хеч ким ёмон кўз билан қарамасмиди... Қайси гунохим учун бунақа тамға бунақа азоб?...
Осмон хам менга қаршидек ёмғирни бошлаб юборди. Бир зумда кўчада одам камайди...
Алам билан осмонга қарадим. Йўқ ёмғир мени тўхтата олмайди...
Қайсарларча ёмғир тагида юришда давом этдим.
Характеримни базан ўзим хам тушунмай қоламан. Хеч нарса бўлгани йўқ, хаммаси яхшиликча тугади лекин мен йиғлаяпман? Нега? Ишдан айрилганим учунми? Ёки бошлиғимнинг гапларига... Эх бу гапларга ўрганиб қолганманку... Биринчи марта эшитаётгандек йиғласам...
Ёки йиғлаш хам бу қайсарлигимни ифодасими?
Мен тўхташим, афтобусда уйга қайтишим ва суратларни тиклаб оиламни топишим керак.. Лекин кўнглим аламзада барини унутишни истайди...
Жойимда тўхтаб ёмғирни тинишини кутдим. Устим эса жиққа хўл.
Осмонда биронтаям юлдуз йўқ... Кўчада эса одам... Фақат уйга шошилаётган машиналар...
Балки оилам энди йўқдир. Уларга нимадир бўлган балки шунга топилмаётгандир...Агар шундай бўлса менинг хам яшашимга хожат қолмайди... Буни аниқлашни ягона йўли боқий дунёга кетиш... Бу ожизлик эмас шунчаки оиласини қидириш йўлида қўйилган қадам.
Ўзимни чўпчакка ишонтириб катта йўлга чиқдим...
Катта тезлик, машина овози юзимга тушган нур... Ерга йиқилдим... Лекин хеч нарса қилмади...
Қора соябонли кимдир машинадан тушди. Машинадан таралаётган нурдан уни кимлигини кўролмадим.
У охиста келиб ёнимга ўтирди .Соябонини бошим узра тутди...
-Ўлгинг келяптими?-таниш овоз ва мен учун қадрли бўлган кўзларни кўрдим.
Бу кўзлар учун жон беришгаям тайёрман. Ахир улар энг тоза ва пок туйғуларимни ёдимга солади.
-Ха-титраб бош қимирлатдим.
У қовоқларини уйиб қўлимдан ушлади. Кейин туришимга ёрдамлашди...
Қандайдир куч тасирида унга тобедек харакатланардим.
Машинага ўтирдим. Танамда титроқ... Совуқдан...
Машина йўлга тушди. Ундан қаерга кетаётганимизни сўрамадим... У хам индамади.
Жим холатда шахар ташқарисидаги ўша уйга келдик.
Эшикни қанақадир йигит очди. Машина билан кенг ховлига кирдик.
У машинадан тушди. Унга эргашдим. Гўё сехрлангандек.
Бутун вужудим бу яхшилик билан тугамаслигини айтиб турса хам у билан уйни ичига кирдим.
У устидаги қалин кийимини ечди. Кейин менга қаради. Мен хам курткамни ечдим.
У йўл бошлади...
Нималар қиляпман? Жин урсин!!! Бу хато... ахир ўз ўзимга сўз берганман онамни изидан бормайман деб... Лекин хозир қилаётган ишим...
Эх хатто фохишалар хам тўғри келган машинага ўтириб тўғри келган жойга кетмайди... Мен эса...
Хаёлларим ўз ифодасини топмасидан у ўша мен 1 хафта олдин тунаган хонани эшигини очди.Менга маноли тикилди...
-Мен унақа қизлардан эмасман...
-Биламан...Мениям синглим бор.
Унга ишонишим учун бир оғиз гап етарли бўлди. Нақадар ёқимли бўларкан мени яхши қиз эканлигимга ишонадиган инсонни борлиги.
-Унда нега...-гапимни давом эттирмасимдан мени тушунди.
-Ўз жонига қасд қилиш гунох. Сени энг катта гунохдан асраб қолмоқчиман...
Мен хам у бошқа хеч нарса демаса хам ниятини тушундим.
-Ташаккур...
жентелменлардек бошини бир эгиб кўтардию пастга тушиб кетди. Мен эса эшикни ёптим.
Уни кўзлари... кўзлари жудаям чиройли...Жамшидни кўзларига ўхшайди... Лекин нимасидир бошқача... Нимадир етишмайди...Уни кўзларига хар сафар қараганимда совуқликни зулматни хис қиламан...
Ха ха зулматни...
Уни кўзлари хақидаги хаёлларим тугамасидан хонага ўша кунги қўпол аёл қўлида қайноқ чой билан кириб келди.
-Сутли чойми ёки оддий?
-Сутли?-илк бор эшитаётган гапимдан лол бўлиб гапини қайтардим. У эса гапимни тушунмасдан чойга ғалати идишдаги сутни солди.
-Ичиб ол-овози яна буйруқ охангида чиқди.
-Сал кейин...
У ўзинг биласан деган манода қараб қўйдию кейин чиқиб кетди.
Кетиши билан эшикни қулфладим. Нақадар чиройли уй... Чиройли безаклар... Одамлар қандай шунақа уйларни қуришар экана...
Бунақа уйда яшашни ўзи бахт берса керак...
Кейин чойни ичдим.
Чарчаганимни хис қилиб ётоқга чўзилдим... Негадир кўзларим юмилиб кета бошлади...
Мен ухламаслигим керак. Хали уйни тўлиқ кўздан кечирганим йўқ... Ухламаслигим керак....Бехрузга қўнғироқ қилишим керак....
****
Зўрға кўзимни тушга яқин очдим. Аввалига қаердалигимни англолмадим. Кейин бирма бир кечаги воқеаларни эсладим...
Бошимни зўрға кўтардим. Қўлимда ачишгандақа оғриқ. Қўлимни олиб қарадим. Билагимда кесилгандай яра, енгим қон...
Кечаги ўз жонига қилинган ўхшамаган қасдни оқибати шекилли.
Ўрнимдан туриб хонани ичида жойлашган ваннага кириб ювиниб чиқдим.
Чиқсам хонада кечаги аёл. Қандай кирди экан мен эшикни қулфлагандим.
-Буларни кийиб туш-янги уст бошни ётоқга қўйди.
-Шартмас устимдаги...-устимдаги кўримсиз кийимимга қарадим. Қон буни устига қанақадир ёмғирдан қолган доғлар...
-Кийинганингдан кейин пастга туш-кетишга чоғланди.
-Хонага қандай кирдингиз? Мен эшикни қулфлагандим.
-Мен 10 йилдан бери бу уйда хизмат қиламан
Сендан кўра кўпроқ биламан дегандай бўлди.
Индамай кийимимни алмаштирдим.
Жинси шим ва қора кофта. Лоппа лойиқ. Катта ёки кичик хам эмас.
Бу хам тасодифми?...
Хеч нарсани тушунмай пастга тушдим. Тушишим билан бояги аёл кутиб олиб ошхонага йўл бошлади.
Чиройли оқ рангда жихозланган ошхонани ичида жойлашган безатилган столни ёнига мулозамат билан жой кўрсатди.
Индамай ўтирдим.
-Бемалол овқатланиб олишинг мумкин мен ташқарида бўламан-бу сафар овозида беписандлик негадир билинмади. Камига кулиб қўйди хам.
У кетиши билан овқатланишга тушдим. Доимий одатимдек қўл тел.имни чиқардим. Негадир ўчирилган. Батарекаси ўлган шекилли.
Қўл тел.ни ёқдим. Лекин батеракаси ўлмаган. 10тача қўнғироқ. Ҳаммаси Бехруздан. Кеча уйқусираб қўнғироқ қилганман.
Тезда Бехрузни рақамини тердим.
-Тирикмисан-кўтариши билан совуқ хазилини бошлади.
-Тинчликми кеча қўнғироқ қилибсан?- билмагандек сўрадим.
-Ўзингку тел қилиб гапирмаган.
-Босилиб кетган шекилли-бахона қилдим.
-Ўзинг тинчми? Қаердасан? Ишхонанга борсам келмаган дейишди. Уйингда эса йўқсан.
-Кўришганимизда хаммасини тушунтириб бераман.
Янгилик борга ўхшаяпти-қитмирлик қилди.
-Қувонишга эрта.
-Бугун уйингга ўтаман. Қачон уйда бўласан?
-Тушдан кейин.
-Ок.
-Ок.
Тел.ни ўчирдим.
Бехрузга айтадиган нарсаларим хақида ўйладим. Унга албатта каландимоғ жаноб ва уни чиройли саройи хақида айтаман. Айниқса у совға қилган уст бош...мммм...бу кийимда каландимоғ хонимларга ўхшаб қолдим.
Бехрузга айтадиган гапларим рўйхатини тузиб қўйдиму нонушта қилишга тушдим.
Бехруз менинг энг яқин ягона дўстим. Негадир ундан бошқа хеч кимга дилимдаги гапларни айтолмайман. Ичида кири йўқлиги ва уни менга ёмон кўз билан қарамаслиги туфайли у билан қадрдон бўлиб кетганмиз.
Ўйлаб кўрсам хаётимда ишонадиган дўстим йўқ Бехруздан бошқа. Қизларни эса айтмасам ҳам бўлади.
Менингдек қўшмачини қизи билан дугона бўлишни хеч ким хохламайди. Хохлаганларниям ота онаси хохламайди.
7 синфлигимда Мадина деган яқин дугонам бўларди. У билан бирга овқатланардик, бирга ўқирдик, бирга ўйнардик. Уйларига жудаям кўп борардим. Оиласиям яхши эди. Токи мени кимни қизи эканимни билишгунигача...
Кейин Мадина ўзгарди, мендан йироқлашди. Мен эса хеч нарсани тушунмай унга яхши муносабатда бўлаверардим.
Кунларнинг бирида Мадина билан бирга дарс қилгани уйига бордим. Эшикни онаси очди.
-Сенга нима керак?-негадир қўпол муомилада бўлди.
-Ассалом алейкум хола. Мен Мадина билан дарс қилгани келдим...
Мадинани онасига хавас қилардим. У хеч қачон ғалати кийинмас, Мадинани калтаклаб хақоратламас, кўчада юрганида ҳам хеч ким ёмон гапирмасди... Қани эди мени хам онам шундай бўлса...
-Мадина йўқ. Бошқа бу ерга қадамингни босма. Қизим билан яна юрганингни кўрсам ўзингдан
кўр-ўшқириб берди-яшамагур нима ўқрайиб турибсан? Бор йўқол. Остонамни харом қилма...
Хақоратлар...
Ўшанда илк бора кўнглим синганди. Уйга боргунча йиғлаб боргандим...
Ўша кундан бошлаб қайтиб қизлар билан дўстлашмадим. Кўнглим бутунлай дугона зотидан қолди.
Мадина билан мактабни бирга битирдик. Лекин синфда қайтиб бир оғиз хам гаплашмадик.
Онаси тўғри айтган экан. Мадина яхши қиз бўлиб ўсди, синфимизда энг аълочи ўқувчи сифатида обрў топди, ўқишга кирди... Бирга ўқийдиган курсдошига турмушга чиқди...
Хозир эри билан бирга институтда юрибди... Барига ким сабабчи Менми? Мен билан дўстлашмагани учун шунча натижага эришдими? Албатта шундай. Ахир фохишанинг қизи билан дугона бўлган қиз қаергача борарди.
-Бўлдингми?-хаёлларимни бўлиб хонага ўша аёл кириб келди.
-Ха.
-Хўжайин сени залда кутяпти.
Индамасдан ўрнимдан туриб йўлакдан ўтиб мехмонхонага ўтдим.
Жаноб каландимоғ телда ким биландир гаплашарди. Мен эса унга халақит бермаслик учун уйни кўздан кечира бошладим.
Кенг хона тилла ва жигаррангда безалган. Ёнбошда камин унга яқинроқ жойда жигарранг диван. Ерда эса хонани кўркига кўрк қўшиб турган шохона гилам. Деворда эса катта қўлда чизилган сурат. Суратда айнан шу мехмонхонада ўтирган аёл ва эркак. Ортида қанақадир қиз ва йигит. Йигитни кўзлари эса мен севган инсонга тегишли... Менимча бу оилавий сурат... Рассомга тан бериш керак.
Кейин эса эътиборимни бошқа сурат тортди. Буниси расмга тушурилган.
Сариқсоч кулиб турган қиз ва уни қучиб турган йигит...
- У жуда чиройли-ортимдан қадам товушларига хамоханг таниш овоз янгради.
-Хотинингизми-хадик билан сўрадим.
-Йўқ-унга савол назари билан қарашим билан гапини тўлдирди-Хаётимдаги ягона қадрли инсоним.
-Севгилиз???
-Синглим-қовоқларини уйиб жавоб берди.
-Чиндан чиройли экан-мулозамат қилдим. Лекин гапирган гапимдан афсусландим. Мен аёл кишиман у эркак. У менга мулозамат қилиши керак.
-Биламан. Шунинг учун хам уни ер-у кўкга ишонмайман.
-Хм...
-Хохласанг бугун хам қолишинг мумкин-бир оз сукутдан сўнг гап бошлади.
-Йўқ уйга кетаман. Ишларим бор.
-Яхши-қовоғини уйиб норози холатда ташқарига йўналди-машинада кутаман.
Менга жахл қилаяптими? Нега?
Тунаган хонамдан нарсаларимни олиб ташқарига чиқдим.
Бу сафар оқ машинада мени кутиб олди. Яна олд томони эшигини очди. Ёнига ўтирдим.
-Рахмат.
-Сабаб??-менга қошларини кўтариб қаради.
-Уйизга олиб келганиз, машинада босиб кетмаганиз ва яна янги усти бош учун.
-Булар мен учун арзимган иш-нақадар димоғдор.
-Мен учун эса юксак ташаббус.
-Манзилинг халиям ўшами?-менимча гапни тугатмоқчи бўлди.
-Хм.
Ўртада ёқимсиз сукунат чўкди.
У жудаям келишган, ўзига қараган. Уни бу туриши менимча хар бир аёлни хаяжонга солиб қўйса керак. Қизиқ у уйланганмикан? Ёки севган қизи бормикан?.
Йўқ...йўқ...нима бўлган тақдирдаям буни менга алоқаси йўқ. Хатто эртаклардаям фохишахонада тарбияланган қизга шахзодалар уйланмайди. Хаётда умид қилмасам хам бўлади...
Шахарга кириш чегарасига келганимизда негадир тўхтади. Қўйилган сокин мусиқани ўчириб менга қаради.
-Мени 2 соатлик ишларим бор. Хохласанг бирга бориб келамиз. Хохламасанг такси тўхтатиб уйингга жўнатиб юбораман.
-Фақат 2 соат-қўл телим.ни ёқиб соатга қарадим. Барибир бугун бўшман. Беҳруз кечга яқин келади.
У машинани тоғ томонга бурганидан кейингина ўйламай берган жавобимга афсусландим. Нақадар ўйловсиз қарор қабул қилдим. Энди нима бўлади? Тоққа яхши ниятда боришмайди. Энди нима қиламан.
Йўқ агар уни нияти ёмон бўлса уйидаям имкони бор эди...
Балки энди нияти бузулгандир?...
-Хали хам кеч эмас. Ортга йўл бор-фикримни ўқигандек менга қаради.
-Хаммаси жойида-уни гапидан дадиллашдим.
Бир нарса аниқ агар хозир қўрқоқлардек ортга чекинсам уни қайтиб кўрмайман. Лекин мен буни хохламайман. Хозиргидек энг азобли кунларимда унинг чиройли кўзларигина менга қувонч бағишлаб турибди...
Давоми бор